Φθινοπωρο-γράμμα απο την Αθήνα

Οταν βγαινει ο ηλιος,μοιαζει λες και ηταν παντα λιακαδα.Η συννεφια,μενει σαν μια μικρη παρενθεση,και ο βιαιος ανεμος μια μακρινη ακουστικη αναμνηση.Οταν το φως λουζει τα τρισεκατομμυρια των μικροσωματιδιων,και το χημικο νεφος ,εισβαλει αθορυβα στα πνευμονια
,η ηλεκρονικη εικονα του Φινοπωρινου δειλινου εχει ηδη τσαλακωθει τακτοποιημενα στο καλαθι των αχρηστων.

Και την νυχτα ακομα,οταν η υγρασια αναμιγνυεται με τις εξατμισεις απο τα τριαξωνικα φορτηγα και τις νταλικες, κατεβαινει με μικρα πηδηματακια την ραχοκοκαλια,ματαια ψαχνεις να βρεις κατι αυθεντικο
που να μοιαζει η να ειναι το ιδιο,με την αναγκη μιας ζεστης γωνιας που μυριζοντας ψημενο καλαμποκι,καστανα,η απλα καμμενο ξυλο,καπου δυνητικα σε περιμενει.

Αν με ρωτησεις ,σε μια ηρεμη στιγμη,πισω απο το αξυριστο προσωπο μιας ματαιης κ ατερμονης καθημερινης μαχης,θα σου πω,οτι λυπαμαι,αλλα eδω δεν εχει ουτε χωρο ουτε χρονο για λεπτες αποχρωσεις του Φθινοπωρου.Εδω κατοικει μονο η βια.Και στην βια απανταμε,και με την
βια ζουμε,και με τη βια γινεται παιχνιδι μονο. Κ οτι χαμογελο σκασει στα χειλια μας,θα ναι απο την καταστροφικη μανια του κεραυνου και την ηλεκτρικη αστραπη που διαπερναει σαν πυρακτωμενη κλωστη την Ακροπολη , τα εργοστασια της βιομηχανικης ζωνης,και τις εκαντονταδες
βιοτεχνιες των μελλοντων ανεργων ζωης.Και μεσα απο αυτην την αντιθεση βρισκουμε ενα επιπλασμα ηρεμιας.

Φερε οσους ψυχολογους θελεις,κανε οτι εκτιμησεις σε φωτισει ο θεος σου,βγαλε οσα συμπερασματα επιθυμεις.Τιποτα δεν αλλαζει,και τιποτα δε θα αλλαξει.Ο δρομος ειναι χωρις επιστροφη.Κ αν το Σαββατο που περασε,τιποτα δεν εγινε,καποιο αλλο Σαββατο καιροφυλακτει.Και θα ρθει καποια στιγμη.Απροειδοποητα,Ξαφνικα.Με τακτικη ανταρτοπολεμου.Kαι θα ξεσπασει.Με σφοδροτητα και μανια..Και τοτε η "γιορτη" και ο "θρηνος" των κολασμενων θα χαμογελασει με τα σαπισμενα του δοντια,πανω απο τα πρωτοσελιδα του τυπου,και τις αναλυσεις των δημοσιογραφων.Κ θα ειναι
αυτοι οι ιδιοι οι κολασμενοι τα πρωτα θυματα...

Το αστικο μας κλιμα,και η διεστραμενη θερμονησιδα του μυαλου της πολης μας, που στα σκελια της αναπαυουμε το ηλεκτροκινητο κουφαρι μας, τ αμετρητα τηλεκοντρολ μας, τις μασκες οξυγονου μας,και τις μαντιλες μας για το προσωπο και τα ματια, εχει πολλα χαρακτηριστικα,και ακομα περισσοτερες εκπληξεις....
c -u ,my dear...have a nice day...
*nNoe*