Ενα ταξιδι ειναι αυτη η συνεχομενη λιακαδα.Μια διαρκης ερωτηση,που πλεον πιστευει πως δεν υπαρχει καν απαντηση.Κ οσο μενει,τοσο ξοδευω απο τη μεσα μου συννεφια,απο τον μεσα μου χειμωνα,και οσο ξοδευω τοσο αλαφρωνω απο βαρη,τοσο ομορφαινω ,και τοσο στεγνωνω σ εναν ερωτα που με αποζυμει και τρεφεται απο μενα..
Μερος κ εγω αναποσπαστο του κοσμου, μενω μαζι του σ αυτο το ταξιδι της εξιλεωσης,αντεχω ,διαλυομαι μεσα του,και ετοιμαζομαι να ξαναγεννηθω,φορωντας μεσα μου καινουργια συννεφα,φρεσκους βοριαδες,παγωμενα νερα και πυρπολημενα δειλινα...
Υποκλινομαι στη σοφια του καιρου,περναω σαν "κατηγορουμενος" στο δικαστηριο του,πληρωνω μεχρι τελευταιας δεκαρας τα χρεη μου,και χαμογελαω πισω απο τις ακτινες της φυλακης του ηλιου.Εδω μεσα σ αυτη τη φυλακη ,ειναι η απολυτη ελευθερια.Μολις λιγο πριν πω οτι καταλαβα
εστω κατι,οτι πηρα ενα μαθημα εστω απο αυτη την "φυλακη του φωτος"...η βαρυχειμωνια θα με "λευτερωσει" στελνοντας με στην αυταπατη της συννεφιας ,στην πραγματικη φυλακη της γηινης υπαρξης μου,στον απολυτο χειμωνα της προσωπικης μου υπαρξης πανω σ αυτον τον πλανητη,στον εκ νεου αυτοπροσδιορισμο του κοσμου που θα παρει ακομα μια παραταση ζωης...
Και εκει ακριβως ,στη συννεφια που θα οριοθετησει ξανα τον τοπο μου και εμενα απο την αρχη,στο παγωμενο νερο και τις απαλες νιφαδες που θα δωσουν ονομα και αξια στα τοπια , την γη και τα πλασματα της,στις βιαιες καταιγιδες τις σιγανες βροχες και τον λευκο διαφανο παγο που θ αποκρυσταλωσουν το βαθος και το υψος μου,το δικο μου αλλα και των βουνων,των χωραφιων,των θαλασσων και των ερημων,εκει θα νιωσω απολυτα "ευτυχης" μεσα στη δυστηχια αυτου του κοσμου που δεν αντεχει χωρις "καιρο" ουτε στους μεγαλυτερους εφιαλτες του."Ευτυχης " και "ηρεμος" γιατι τοτε θα "ζω"...
Κ ομως...αυτη εδω η φυλακη του ηλιου ειναι η απολυτη ελευθερια...που αν εμενε για παντα ,κανεις δε θα την αντεχε ουτε στιγμη,και βεβαια ουτε κ εγω μαζι μ αυτους...
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου