"αναφορά επιπτώσεων"

KATAΣΤΑΣΗ
Σταθηκε κατω απο το γαλαζιο τιποτα.Μια σκεψη του σηκωθηκε προς τα πανω,δε βρηκε συννεφο να γκελαρει και εξαφανιστηκε στο απειρο,αφηνοντας τον μονο,χωρις διαλογο,με αναπαντητη και ασχολιαστη τη σκεψη του.

Θυμηθηκε τις μερες που η βροχη ερχοταν σαν απαντηση,τις μερες που μονη της μονολογουσε για ωρες,για μερες,και αυτος ηταν που προσπαθουσε να καταλαβει τι λεει,χωρις να καταφερνει τιποτα,αλλα παρ ολα αυτα ο ηχος της φωνης της και η παρουσιας της ηταν γιαυτον κατι
παραπανω απο μια απλη συντροφια.Τα νερα της μιλουσαν με τα δικα του "νερα", σ εναν διαλογο με κρυμμενους ,αρχαιους και ζωωγονους κωδικους συνεχους επαναπροσδιορισμου και αλληλοεξαρτησης τους .Συμφωνουσαν τελικα παντα μεσα απο αυτον τον διαλογο και εφτανε
αυτο,να νιωσει πιο ολοκληρωμενος και πιο πληρης εστω και χωρις να ξερει η να αντιλαμβανεται το ειδος της κουβεντας και της συμφωνιας...

Συνειδητοποιησε ποσο τεραστια σημασια ειχαν προσωπικα γιαυτον τα νερα της βροχης,παρ ολο που δεν ηταν ουτε γεωργος,ουτε μετεωρολογος  που να πληρωνεται για να προβλεπει κατι τετοιο,ουτε καν υπουργος μεταφορων για να ανυσηχησει για τα προβληματα στη κυκλοφορια της
πολης του...

Ακουγε στις ειδησεις τα προβληματα της ανυδριας,τις επιπτωσεις στην οικονομια,τις επιπτωσεις στη ΔΕΗ,ακουγε τα σεναρια ,ακουγε τον καθενα που ελεγε οτι του κατεβαινε,ακουγε ολον τον κοσμο σιγα σιγα να ασχολειται με την ανυδρια,ακομα κ αυτους που βλεπανε βροχη και βγαζανε σπυρια,ολους...

Μα αυτο που ενιωθε ντρεποταν να το μοιραστει με αλλους,γιατι πολυ απλα,δε ηξερε αν το ιδιο που ενιωθε αυτος ενιωθαν και οι αλλοι.Ηταν  πολυ δυσκολες οι εποχες.Ολοι εκαναν οτι δε καταλαβαιναν,ολοι εκαναν οτι δεν ειδαν,ολοι συμφωνουσαν μ αυτα που επισημα λεγοτανε και που
επισημα παντα ηταν αποδεκτα ως οι "βασικες επιπτωσεις απο την ελειψη βροχης".

Κατα τη γνωμη του,ολοι μιλουσανε κυριως για τα προσωπικα τους συναισθηματα αλλα δε το παραδεχοτανε ποτε,και ολoι ειχανε ατυπα συμφωνησει μ εναν αγραφο νομο να μη μιλανε γιαυτα.Στην εποχη αυτη,τα συναισθηματα και οι αισθησεις ηταν κατι το απαγορευμενο.Κατι το μη
αποδειξιμο.Κατι το εντελως προσωπικο,που εφτανε η υπαρξη του και η δημοσια παραδοχη του για να χαρακτηριστει καποιος ως "επικινδυνος" η ακομα χειροτερα σαν αντιδραση στο "επικινδυνος"...ως ¨μη υπαρχων προσωπο".Πληρης δλδ απαξιωση ,πληρης επιτηδευμενη αγνοηση.Ηταν βλεπεις η εποχη των μηχανων.Η εποχη των υπολογιστων,η εποχη των μοντελων,η εποχη των σχεδιαγραμματων ,η εποχη της ελεγχομενης αναπνοης και σκεψης...Ηταν κατι σαν τρομοκρατης.Και αν ακομα δε του
ειχε απευθυνθει η κατηγορια αυτη,ηταν σιγουρο πως με τετοιες σκεψεις δε θ αργουσε καθολου και αυτη η στιγμη.... Εκει βαδιζε εκεινη η εποχη με τετοια ταχυτητα μαλιστα,που κανεις δεν ειχε το χρονο εστω να το σκεφτει αυτο.Ηταν μια αχρηστη σκεψη αυτη,για την εποχη του...

Σταθηκε κατω απο το γαλαζιο τιποτα.Αδειασε απο σκεψεις,τις φυγαδευσε ολες στο γαλαζιο απειρο.Τωρα ηταν καθαρος.Καθαρος και  λαμπερος.Μπορουσε να συμφωνησει με ολους για τις επιπτωσεις της ανομβριας,και να παρακολουθησει μεσω των δορυφορικων τη μελλουσα
κινηση των υποψηφιων νεφων που ακομα δεν ειχαν γεννηθει.Οχι τα ρανταρ δεν επιαναν τις σκεψεις του που πετουσαν στο απειρο. Μαζεψε σαλιο ,τεντωσε το κεφαλι του ,και με οτι δυναμη ειχε ,εφτυσε
με λυσα κ οργη προς τα πανω.Ηταν η δικη του απαντηση σ ολα ,η δικη του συνεισφορα στη συζητηση ,το δικο του παρων σ ενα στημενο ραντεβου με τα νερα της βροχης που δεν ηρθαν ουτε κ σημερα...

Κ εφυγε.Χαθηκε μεσα σ ενα καφε πεπλο αιθαλομιχλης και αιωρουμενων μικροσωματιδιων....
*nNoe*