16 Νοέμβρη 1973(μια θύμηση)

Στις 16 Νοέμβρη του 73 θα μαθαίναμε ορθογραφία.Πρώτη δημοτικού τότε,στο Δημοτικό σχολείο στη Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια(τωρινό ΑΜΑ ΛΑΧΕΙ).Είχα μεγάλη περιέργεια για την ορθογραφία και ήθελα να παρακολουθήσω.'Ομως ξαφνικά ,άνοιξε η πόρτα της τάξης και εμφανίστηκε η μάνα μου.Κάτι είπε με την δασκάλα,και μετά γύρισε σε μένα και μου 'πε πως ήθελε να με πάρει από την τάξη να πάμε σπίτι.Μουλάρωσα.Δε πήγαινα πουθενά.Εγώ ήθελα να μάθω ορθογραφία.Κακήν κακώς με πήρε από 'κει,κλαίγοντας εγώ και ανυποψίαστος για τον λόγο που συνέβαινε αυτό.Αν μη τι άλλο το θεωρούσα μεγάλη αδικία. Η μάνα μου όμως -θεός συγχωρέστην-

ήταν ανένδοτη.Με φορτώθηκε στη πλάτη και κατηφορίσαμε την Θεμιστοκλεόυς προς Εξάρχεια.

Απο την πλάτη της μάνας μου το μεσημεράκι εκείνο,βρέθηκα λίγες ώρες μετά  για μια απογευματινή "βόλτα" στο Πολυτεχνείο.Δε θυμάμαι πολλά.Ασαφείς και θολές εικόνες θυμάμαι από ένα πλήθος.Φωνές και κόσμο.Καί έναν καστανά.Γωνία Στουρνάρα και Πατησίων.Να λέει στην μάνα μου,

"τρελάθηκες Χριστιανή μου?πάρε το παιδί από δω και φύγετε.Θα γίνει μεγάλο κακό."Εγώ όμως δε ήθελα να φύγω.'Αρχισα πάλι τα κλάματα.

Μου άρεσε αυτό το κλίμα.Με αποροφούσε.Το θυμάμαι αυτό.Δεν ήθελα να φύγω με τίποτα.Ο πατέρας μου όμως άνοιξε το βήμα του και σε 15λεπτά

είμασταν σπίτι."Ασφαλείς"..

Από το βράδυ εκείνο που ακολούθησε,το βράδυ δλδ της εισβολής των τάνκς , δε θυμάμαι τίποτα.Χρόνια μόνο μετά,βρήκα κάτι χειρόγραφα της μάνας μου,που μόνη της εκείνο το βράδυ έγραφε ξενυχτώντας ακούγοντας το σταθμό του Πολυτεχνείου...Σπίτι μας ,σε κείνο το υπόγειο που μέναμε τότε στην Βαλτετσίου δε φιλοξενήσαμε κάποιον κυνηγημένο φοιτητή.Φιλοξενήσαμε όμως 2 χρόνια αργότερα.Τον Ιούλη   του 75.'Εναν ματωμένο φοιτητή,κυνηγημένο από τις αύρες του Καραμανλή........2 χρόνια μετά από την πτώση της δικτατορίας και την έλευση της "δημοκρατίας"....Σε συνθήκες ,πάντα...."ασφάλειας"....