"Μύθο...έχετε?? (27 φεβρουαριου 2002)

....Κάποτε,πολύ πολύ παλιά,υπήρχαν οι θεοί.Οι αρχαίοι άνθρωποι
πίστευαν σ αυτούς ,και τους απέδιδαν πολλά από τα φυσικά φαινόμενα.Η εποχή που ο Δίας έπαιζε τάβλι με τον Ποσειδώνα και αυτός χάνοντας ,πάνω στα νεύρα του,έδινε μια με την τρίαινα και έκανε εκεί ένα 10αράκι στο Αιγαίο,είναι πολύ πολύ μακρινή.

Οι απλοικές εξηγήσεις των ανθρώπων και οι μύθοι που πίστευαν σαν
αναπόσπαστο μέρος της αντίληψης για τον κόσμο που τους περιέβαλλε ,τους έδινε μια μορφή ηρεμίας ψυχικής,και μια αίσθηση επικοινωνίας μ αυτό το παράλογο και ανεξήγητο "εκεί έξω".Τους έκανε συμμέτοχους σ αυτό το παιχνίδι μ ενεργό μάλιστα ρόλο,έδινε πλούτο στη ζωή τους και πολλές φορές νόημα στην ύπαρξή τους.Κ άλλοι όμως ,κ άλλες φυλές ανθρώπων πάνω στη γη ,στο πέρασμα των αιώνων έδωσαν με τους μύθους τους εξηγήσεις για τα καιρικά φαινόμενα,απέδιδαν σ αυτά λόγο και
αιτία,εναρμονίζονταν μ αυτά και αισθάνονταν συμμέτοχοι ,και ενεργοί
στο συμπαντικό γίγνεσθαι.

Ακόμα και στις μέρες μας υπάρχει μια φυλή Ινδιάνων που πιστεύει
ότι ,είναι υπεύθυνοι για την ανατολή του ήλιου,καθώς και για την
καθημερινή του πορεία στον ουράνιο θόλο.Προσεύχονται λοιπόν για να
πάνε όλα καλά,με απόλυτη περισυλλογή και ιερή προσήλωση,αν και καμιά φορά αναγκάζονται να κοιτάζουν με μισό μάτι τους καουμπόυδες γύρω τους που παίζοντας με τα εξάσφαιρα ,δε τους αφήνουν και τους απειλούν με εξαφάνιση...."Μα είναι τρελοί ρωτάνε?..αν εμείς αφήσουμε τον ήλιο αυτός θα πέσει πάνω σε όλους μας και η καταστροφή θα είναι ολική.."

Σήμερα δεν έχουμε ανάλογους μύθους ,δώσαμε στην επιστήμη την
ευθύνη να εξηγήσει και ν "απολογηθεί" για τα πάντα.Βρήκαμε πολλά και θα βρούμε κ άλλα που δίνουν απαντήσεις στα γιατί και στα διότι...όμως ακόμα είμαστε πολύ μακριά στο να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν .

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έχουμε μια φτώχεια και μια μεγάλη
δυσκολία στο να εντάξουμε τους ευατούς μας σ αυτό το συμπαντικό
"παιχνίδι".Γι αυτή τη φτώχεια ,την ερημοποίηση του ψυχικού μας πλούτου από την απουσία των μύθων ,θέλω να πω σ αυτό το σημείωμα.'Ισως δε τα κατάφερα αρκετά καλά,ίσως είναι ένα τεράστιο θέμα ,και οι διατυπώσεις των προτάσεών μου να είναι ελλιπείς, με πολλά κενά και ασάφειες.'Ομως έτσι αισθάνομαι μέσα μου την δική μου σχέση με τον καιρό ,να έχει ανάγκη από αυτό τον πλούτο ,και όχι μόνο από την στεγνή γνώση του γιατί συμβαίνει ένα φαινόμενο,αλλά να το εντάξει αυτό σ ένα σχέδιο,που σκοπός του θα είναι η καθημερινή συμπλήρωση ενός πάζλ,ενός τεράστιου πάζλ.

Ποιός ξέρει ένα μόνο κομματάκι απο αυτό το πάζλ ίσως να εξηγεί.
'Αλλαξε το κλίμα,??γιατί άλλαξε,?
Καί ακόμα..."δυσανασχετεί" το χώμα κάτω από το μπετόν?,που πάνε οι
ψυχές των δέντρων που κόβονται,??μπορούμε άραγε να χορέψουμε ξανά τον χορό της βροχής??τι να μας λένε άραγε ακόμα και σήμερα οι
τελετουργίες σε πολλές περιοχές της Ελλάδας για έκκληση βροχής,πολλές από τις οποίες μάλιστα γίνονται και με την ευλογία της Χριστιανικής εκκλησίας?

Έχουμε ανάγκη τον μύθο πιστεύω γιατί εμπλουτίζει τον ψυχικό
μας ορίζοντα,και μας κάνει πλουσιότερους σε γνώσεις,ηρεμότερους και
σε αρμονία με το περιβάλον,υπάρχει μια τεράστια ανθρώπινη κληρονομιά που νομίζω αν δεν έχει ήδη χαθεί ,χάνεται συνεχώς.

'Ενα ερώτημα που με καίει είναι :τι μπορούμε να κάνουμε να τη
ξαναβρούμε? πως μπορούμε να δημιουργήσουμε ξανά μύθους??Μπορούμε
'αραγε?
*nNoe* 27 Φεβρουαρίου 2002