"άγνωστος καιρός"

Μυρίζει Νοέμβρης στα τέλη του,με τον Θεό να μη μιλάει μέσα απο τις βροχές και τις βροντές ,μόνο τους Αγγέλους να ψιθυρίζουν μέσα απο τον άνεμο ακατάληπτες και μυστηριακές δοξασίες ,ικεσίες και προσευχές που αλλάζουν χρώμα ύφος και κλίμακα ανάλογα με τη φορά τους.Πότε Νοτιάς πότε Βοριάς,σα φωτάκια που αναβοσβήνουν σε πρώιμο Χριστουγεννίάτικο δεντρο.

Μέσα στην βουή της πόλης,την ταχύτητα της και το αφόρητο άγχος της,το Φθινόπωρο πεθαίνει στην αγκαλιά του Χειμώνα μακριά απο τα αδιάκριτα βλέμματα,μέσα σε ομίχλες,υγρασίες και άνυδρες σιωπές.Στα μικρά πάρκα,στις λιγοστές συστάδες των δέντρων,στα λούκια των πολυκατοικιών που στάζουν σκουριά και βρώμικο νερό γεμάτο νεοπλασματικές μνήμες,καταδικασμενες κ αυτές να πεθάνουν άγνωστες,σε τόπο βασανισμού αλλά και εξιλέωσης.

Τις νύχτες του Νοέμβρη που φεύγει,ένας άγνωστος καιρός ξενυχτάει κάτω απο νερατζιές και μπαλκόνια ηλικιωμένων αλλά και νεόδμητων πολυκατοικιών.Αμίλητος,αχόρευτος,αγέλαστος,άγνωστος μεταξύ αγνώστων,προτιμά τα φωτάκια που μένουν ανοιχτά όλη την νύχτα,προτιμά τη θρασύτητα και την άγνοια της νεότητας,προτιμά τη σιωπή των γνωριζόντων των σκεφτικών και των "ψυλιασμένων"...

Με το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας,όλοι περιμένουμε τις επόμενες βροχές αδιάβαστοι εντελώς.Στη καλύτερη περίπτωση άντε και να χουμε παπαγαλίσει τα χιλιοστά μας.Θα περάσουμε παρολα αυτά και αυτή την τάξη και θα μπουμε παντελώς ανίδεοι στο πανεπιστήμιο του Χειμώνα..
*nNoe*