Πάσες στο κενό

Ζούμε τις μέρες που περιμέναμε όλο το καλοκαίρι.Ζούμε τον χρόνο της ελπίδας που γέννησαν τα καυτά και βαριά μεσημέρια των σύγχρονων άκαρδων καλοκαιριών.Τρώμε απο τα περισσεύματα των υγρών ,παγωμένων και λευκών φαντασιώσεων της μνήμης.Γινόμαστε λέξεις σε προτάσεις γραμμένες στη γλώσσα τωνυπολογιστών.Χωρίς όνειρα,χωρίς μαγεία,χωρίς ενθουσιασμό.

Που κ που ,μέσα σ αυτή την μεγάλη κ ατέλειωτη νυχτα της μηχανικής σιωπής φαίνονται για λίγο στήλες φωτιάς να ορθώνονται και να σβήνουν αμέσως.Ψυχές που αυτοπυρπολούνται για να ζεσταθούν απο την ίδια τουςτη φωτιά ,και το μόνο που βρίσκουν είναι ο θάνατος τους.

Περιμένουμε τα σύννεφα να βρέξουν για να χορτάσουν την ψυχική δίψαμας.Και κάνουμε ότι το αγνοούμε.Περιμένουμε το χιόνι να καθαρίσει τιςμέρες μας και τις ψυχές μας απο τη βρωμιά.Και δε τοπαραδεχόμαστε.Γενίτσαροι των πρώτων ερώτων μας,ξαναγράφουμε τηνΙστορία ανάποδα ,θαρρώντας πως μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε απο ότιμας ελέγχει μέσα μας. Ο έρωτας γίνεται αγοραίος,και η αγάπη απλώςτσόντα και σκληρό πορνό.

5 πόντοι χιόνι έπαψαν να είναι καμβάς για να ζωγραφίσουμε την εικόνατου Θεού μεσα μας,έγιναν λίγοι η πολλοί ανάλογα την περιοχή και ταδικαιωματά της.Και κανείς δε μπορεί να το σταματήσει αυτό.Στροβιλίζεται σε μια δίνη ενός στροβιλου που δε καταγράφεταιποτέ,που δεν απεικονίζεται ποτέ,που δε φωτογραφίζεται ποτέ.Αλλα καιπου μας εξαφανίζει όλο και πιο πολύ στο βάθος του.Επιπλέουν μόνο οιφελοί και τα κενά σώματα,που στροβιλίζονται στον αέρα και καυχώνταιγια μια πύρειο νίκη που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει.

Κ οταν έρχονται οι Αλκυονίδες,δε βλέπουμε την σιωπή που συνοδεύει την τελετουργία μιας καιρικής Θείας μετάληψης,λίγο πριν την μάχη που θα μας κατασπαράξει για να μας βγάλει νικητές μόνο και μόνο λόγω της συμμετοχής μας.Οχι.Βλέπουμε μόνο νεκρές μέρες...Βλέπουμε αυτό πουέχουμε μέσα μας...Και τρομάζουμε και ψάχνουμε οτιδήποτε που μοιάζεισε συννεφο για να κρύψουμε τη γύμνια μας..Κι όσο θ ανεβαίνει η θερμοκρασία τόσο πιο πολύ θα κρυώνουμε....

*nNoe*