Εμφανίστηκε την προηγουμενη Πέμπτη,δε καταλαβε τπτ απο τη βροχη της Παρασκευης,δεν κρυφτηκε απο τον Βορια του Σαββάτου,κ απο την Κυριακη τ απογευμα κ μετα,κανει παρτυ αφηνοντας τους ολους συξυλους τον καθενα με τις σκεψεις του .
Ο λογος για την Ανοιξη που βιάζεται να μεγαλώσει και ανεβαζει την θερμοκρασία της με το ζόρι,ακριβώς σαν επαναστατημένη έφηβη.Μετρώντας,λογαριάζοντας,και μαντευοντας
τους εναπομειναντες χειμώνες της ζωής του,με την κιθάρα του ψηλά στο Λυκαβηττό,τραγουδάει τις ωρες που ο ήλιος ολο και καθυστερει τη δυση του:
"...Έψαχνα να 'βρω τον μπελά μου
και τελικά τον βρήκα
και πήγα και αγάπησα ένα μωρό τη Ρίτα
Προίκα 18 χρονών κι εγώ 45
Ρίτα εσύ 'σαι στην αρχή κι εγώ στο παρά πέντε..."
Και επειτα με το που πεσει η νυχτα αγκαλιάζει την πόλη,προκαλώντας της μια ανατριχίλα στο ηλεκτρικο και βρωμικο σωμα της ,που δε ξέρεις σε τι μοιαζει και με τι ,περισσότερο.Με αρνηση,(;)με θυμησες απο παλια (;),με ηδονη απελπισιας(;),με πονο(;) η με παραδοχη της ηττας του?Πάντως,ότι χειμωνας βρισκεται ακομα στην πόλη ,φωλιάζει στη νύχτα...
Φωτογραφίες του θόλου στις 20 Γενάρη 2009:
*nNoe* --*F.K.P*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου