Μεσολάβησε μια σιωπή από κρύο αέρα ,που κράτησε άγνωστο πόσο.Και μετά σκοτεινές πόρτες που ανοίγουν τρίζοντας φανερώνοντας ένα ακόμα πιο σκοτεινό περιεχόμενο.Πρέπει να βάδιζε σαν να ταν άλλος κ οχι ο ίδιος.Το μαύρο εναλασσόταν με μαυρο σε μια διαδρομή ακαθόριστη απο την συνειδητοτητά του,ορισμένη απο μια πανίσχυρη διαταγή ,άγνωστου εντολέα.
Πέρασε το κυκλικό θέατρο της Πέτρας,ειδε κάποιον που του μοιαζε πολύ, χωρίς να χει εισητήριο,πέρασε το υπόγειο νοσοκομείο με τους πληγωμένους νεκρούς,πέρασε έναν κήπο με λουλούδια χωρίς χρωματα και μυρουδιές.Μια φωνή μέσα στο κεφάλι του,τον πληροφόρησε πως βρισκόταν στον τόπο των εννοιών.
Ανήμπορος να επεξεργαστεί το οτιδήποτε,ακουσε την ιδια φωνή μετα απο λίγο,να τον πληροφορεί οτι περνούσε απο την περιοχή των αδειων νεφών,κ ύστερα απο την περιοχή των αχρωμων ουράνιων τόξων,κ ύστερα απο την περιοχή των άψυχων σπόρων κ υστερα απο την περιοχή του μαυρου πάγου.....
Καποτε η φωνή σταμάτησε να ονοματίζει περιοχές.Ενιωσε οτι σταμάτησε να βαδίζει και μαζι του σταμάτησε να βαδίζει και το σκοτάδι.'Ολα έμοιαζαν γύρω του να είναι στην ίδια κατάσταση μ αυτόν.Βουτηγμενα -μαζι κ αυτός- σε μια κατάσταση θλίψης ανάμιχτης με αναμονη.Μια γιγάντια αναμονή γεμάτη-η μοναδικη στο χώρο -απο σκοτεινό γαλάζιο και μωβ χρώμα.Ενα σουρσιμο ακουστηκε ,υστερα κ αλλο ,κ αλλο κ άλλο."Φίδια",σκέφτηκε μα είχε λάθος.Το σκοταδι γύρω του
και οι σκοτεινες αποχρωσεις της αναμονής εγινα πιο πηχτά,κ ακαθόριστες μυρουδιές έφταναν στη μύτη του.Μυρουδιές που θύμιζαν ηλεκτρισμό.Σπινθήρες έσκισαν τον πνιχτο αερα ,σπινθήρες που όλο και πύκνωναν.
Ανήμπορος να εκφράσει το οποιαδήποτε συνάισθημα ,ενιωσε να παρασύρεται σε μια δίνη ηλεκτρισμού.Ελάχιστα μετά έιχε μεταβληθεί ο ίδιος σ εναν τεραστιο σπινθήρα που δονούνταν και πάλλονταν.Συντονιζόταν με μια άγνωστη δύναμη που φαινόταν να χει ενα σκοπό ,έναν στόχο κ εναν προορισμό.Μια κατάφαση τον τράνταξε σύγκορμο.Μια κατάφαση που του δινε πρόσημο θετικό και τον έκανε μάχιμο όπλο στη φαρέτρα της.Μια βοή πλυμμήρισε τ αυλάκια τν αυτιών του κ αμεσως μετα ενιωσε το σωμα του να τεντώνεται σε μέτρα αδιάνοητα και ακατανόητα.Κ ύστερα εξακοντίστηκε
οδευοντας με ασύλληπτη ταχύτητα προς έναν άγνωστο στόχο...
................................................................................................................................................................
Μια μουσκεμενη μεχρι το μεδούλι της σάρκινη μάζα ,ανοιξε τα μάτια της στάζοντας λασπη αίμα και νερό.Πονούσε αφόρητα μα και συνάμα λυτρωτικά.Κοιταξε γύρω της και εστίασε σε σκουριασμενες κεραίες και θρυματισμένες πλάκες μπετού.Χρησιμοποιησε τα χερια του να σηκωθει ορθιος.Οπου ακουμπούσε φυτρωνανε μικρα χορταράκια η καθε του κινηση ξερναγε ζωη και δημιουργία.Ο πονος του ηταν αφανταστα επώδυνος αλλα και συναμα λυτρωτικός.Ξαφνου ,απο τις απέναντι πολυκατοικιες , μια ανθρώπινη φωνη,ακουστηκε τοσο κραυγαλέα γεματη εκπληξη κ τρομο.Γυρισε αργα κ
ειδε καποιον να δειχνει προς το μερος του φωναζοντας.Ακουσε τη φωνη μεσα απο εναν γοερό βομβο που ειχε καταλαβει τ αυτια του κ το κρανίο του.Τοσο δυνατη ,τοσο εκπληχτη και τοσο τρομοκρατημενη ηταν εκεινη η φωνη..:
-θεέεε μουυ...κεραυνος!Απιστευτος!!!...θεεε μου...κεραυνός...
*nNoe*
*F.K.P*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου