Μ.Παρασκευή

Αν εβρεχε ολα θα ταν κατανοητα.Η αλλιως,καλα κρυμμενα,πισω απο τα παχια συννεφα.
Η συννεφια ταιριαζει σ οτι κρυβεται,και ο καθενας εχει να κρυψει πολλα,ακομα και απο τον ιδιο τον ευατο του.Η βροχη εχει να κανει με το αποτελεσμα.Ενα αποτελεσμα που δε χρειαζεται να κανουμε κατι γιαυτο.Απλα συμβαινει,και μεις παντα θεατες η και κομπαρσοι στο δικο της εργο."Καλοι" η "κακοι",απλυτοι,η καθαροι,καλα ντυμενοι η ρακενδυτοι.Βρεχει και καθε φορα,δε ρωταει αν ειμαστε
ετοιμοι η οχι.Αν βρηκαμε τις μυχιες απαντησεις που ψαχνουμε η οχι.Βρεχει και εκληκτοι κατα βαθος,αλλα κουρασμενοι η και αποκαρδιωμενοι να εκφρασουμε την απορια μας γιατο θαυμα αυτο,δε
ρωταμε πια το πως και το γιατι.Περναει η ωρα της βροχης,και μεταθετουμε για την επομενη φορα τις αποριες μας, προσδοκωντας ισως σαν απο θαυμα ολα να μας εξηγηθουν απο τις σταλες
νερου που θα πεφτουν..Και καθε φορα εκεινο που μενει ειναι η προσμονη της βροχης,και οταν συμβαινει,ολα ξεχνιουνται γρηγορα.Οπως με τις μεγαλες γιορτες.Μολις η μερα σβησει
και περασει,ολα επιστερφουν ανεπαφα στη καθημερινη τους Σισυφεια επαναληψη..
Ομως,να.. τωρα δε βρεχει.Ψηλα συννεφα που γενιουνται και πεθαινουν απο μοναξια,ζεστη και υγρασια που θολωνει τον οριζοντα,ανεμος που κουβαλαει σπορους ,και ιδεες υλικων και αυλων.
Τρομαζει ο καθαρος ουρανος,ενας αστραφτερος καθρεπτης ειναι,που αντικατοπτριζομαστε,αδρανεις,η πολυασχολοι.Χαρουμενοι,η λυπημενοι, αδειοι η γεματοι απο αγαπη,μονοι μας η με  αρεα,κουρασμενοι η αναγενημενοι,με ελπιδες,η βαθια απαισιοδοξοι...
Μια μερα χωρις διαλλειμα,χωρις να παιρνεις ανασα,απο τη δουλεια σου,η απο την απραξια σου.Μαρτυριο σκετο,και αγκαθι στα πλευρα του δαιμονα της ταχυτητας.Ενα ερωτημα πλανιεται."Και τωρα ..τι?" Χειροτερα και απο την "μυθικη και θρυλουμενη" Μεγαλοβδομαδιατικη συννεφια,ειναι αυτος ο λαμπρος και ζεστος ανεμος,που σκιζει με ηδονη τα λιβαδια απο μπετον,και χαμομηλια.Μια επιφανειακη αντιθεση και μια συμφωνια βαθους ειναι οι μερες αυτες.Αντιθεση επιφανειακη του Θειου
Δραματος και της καλωσυνης της φυσης,και συμφωνια βαθους οτι η ζωη πρεπει και ειναι αναγκη να συνεχιστει με καθε τιμημα,ψαχνοντας μεσα απο τις πιο παλαβες εκδοχες της την εκπληρωση του στοχου της και τη δικαιωση της...
Και οι μερες αυτες θα περασουν.Το μαρτυριο θα τελειωσει,και η Ανασταση δε θα ερθει.Θα ξεσπασουν νεες καταιγιδες.Αλλη μια προσπαθεια διαλογου θα ξεκινησει αγκομαχωντας κρυους ανεμους και ηλεκτρισμο.Το βλεπεις παντου.Στα μπουμπουκιασμενα κλωναρια,στη γη που σε τρελαινει με το θορυβο της γεννας της,στην αμηχανια του σιδερου,του μπετον κ της ασφαλτου,στα ζεστα νερα της λιμνης,στους υγρους σκοτεινιασμενους σβωλους των ονειρων της υγρασιας. Οι
καταιγιδες που θα ξεσπασουν οταν ωριμασουν καλα,θα ειναι ακομα πιο σφοδρες,ακομα πιο βιαιες...Μεχρι καποτε να ερθει η Ανασταση.Και να γιορτασουμε ολοι μαζι,μεχρι να μαθουμε να μιλαμε,ακομα και χωρις λογια,μεχρι ν ανεβουμε ενα σκαλι πιο πανω στη νοηση των λεξεων "αγαπη","φυση","ενεργεια",που κινουνται γυρω μας,αλλαζοντας ακαταπαυστα μορφες και εκδηλωσεις,προσκαλωντας μας ,ακομα και με καθε καιρικη εκφραση να τις ανακαλυψουμε πιο βαθια,και πιο πλερια..
*nNoe*