Λίγο πιο κάτω απο το bar του Νότου,εκει στα 300 μέτρα δεξιά ειναι το bar της πρόγνωσης -πρόβλεψης.Δίδυμες αδερφές αυτές που το 'χουν,κολωπετσωμένες και οι δυό τους,ακούγονται για δαύτες πολλά ,άλλα πραγματικά κ αλλα χάνονται στα όρια του θρύλου κ του μύθου.Το μαγαζί είναι κάθε μέρα γεμάτο θαμώνες.Χειμώνα -καλοκαίρι.Θέλει προσοχή μεγάλη σαν πας.
Πολλές φορές τα πρωϊνα βρίσκει κανείς πτώματα απ εξω.Αλλοτε ένα,άλλοτε δυο δυο,άλλοτε καμιά δεκαριά το ένα πάνω στ αλλο περιμένουν το σκουπιδιάρικο που μαζεύει τα υπολείματα των διαταραχών ,να ρθει να τα μαζέψει,να τα πεταξει στον καιάδα του χρονόκαιρου.Εκει δουλεύουν οι προγνώστες .Μερικοί επαγγελματίες με σύμβαση αορίστου χρόνου και μερικοί ερασιτέχνες που δοκιμάζουν την τύχη τους .Δεν πολυπάω σ αυτό το bar.M αρεσει βέβαια και εμένα να αράζω στα σκαλοπάτια καμμιά βραδυά , ν ακούω τη φασαρία και να βλέπω τον πανικό.Εκεί όλοι ένα όνομα έχουν στα χείλη τους.Τη "λολίτα".*
Μια τεράστια αφίσα της διακοσμεί τον χώρο και αλλες πολλες μικρότερες αφισούλες της που χρησιμεουν να ξεσπάνε οι θαμώνες πετώντας βελάκια πανω της.Η "λολίτα" είναι ένα μαγικό πλάσμα,μια σκεπτομορφή ,που ενσαρκώνει αυτό που ταράζει το μυαλό κάθε ανθρώπου με πάθη.
Τα περισσότερα φονικά γίνονται για πάρτη της.Οι περισσότεροι καυγάδες επίσης.Αλλοι λένε οτι την "είδαν",άλλοι λένε ότι την "ακούμπησαν",άλλοι λένε ότι τους "μίλησε",άλλοι πάλι δε μιλάνε καθόλου και σκέφτονται δεκάδες τρόπους να τη" βρουν".Αλλοι ακολουθώντας ένα "αναλογκό" τρόπο,άλλοι έναν "αναλυτικό" τρόπο,ενω δε λείπουν αυτοί που προσπαθούν χρησιμοποιώντας τεχνικές της Ανατολής,όπως γιόγκα ή διαλογισμό.Οι δε θαμώνες δε ξέρουν πως να την προσεγγίσουν,απλά την ονειρεύονται να τους κάνει όλα τα χατίρια.Μερικές φορές "δίνονται" τόσο στη φαντασίωσή τους που όταν γυρνάνε σπίτι ξεσπάνε πάνω στο δικό τους καιρό,τον οποίο η λολίτα αγνοεί επιδεικτικά..Ειναι ενα bar όλο "δράματα" .
Eίναι ένα σκληρό Bar.Κάποτε κάποτε ακούς αλλαλαγμούς και ζητωκραυγές.Είναι τοτε που οι εργαζόμενοι γίνονται οι ήρωες και γυρνάνε στις πλατες των θαμώνων.Οι ιδιοι αυτοι εργαζόμενοι που ίσως την αλλή μερα κιόλας βρεθουν να κείτονται ολομόναχοι και άψυχοι στη πρωινη ψύχρα...Θα μου πείτε γιατί μαζεύονται τότε τόσοι θαμώνες κάθε βράδυ εκεί.
Οι περισσότεροι είναι εθισμένοι στην ιδέα .Στη "λολίτα".Στη φάση.Γουστάρουνε το μαγαζί,την ιδέα του μαγαζιού.Αυτοί θ αργήσουν να καταλάβουν ότι ο καιρός και αυτό που ψάχνουν δεν ειναι μεσα σ αυτο το Bar.Ειναι ακριβώς απ έξω! Μια φορά μάλιστα ο ίδιος ο καιρός φορώντας μαύρη καπαρντίνα και καπέλο,χάζευε με τις ώρες στο bar.Χαζευε αυτούς που δουλευανε κ αυτους που κοιτάζανε αυτους που δουλευανε.Καποτε θέλησε να βοηθήσει κάποιον,αλλά το κανε κάπως ακομψα.Την άλλη μέρα το πρωί μια βροχή έπεφτε σιγανή και συνεχής πάνω σ ενα άδειο καπέλο και μια μαυρη καπαρντίνα λεκιασμένη απο λευκό αίμα, που κείτονταν στη μέση του παράξενου αυτού δρόμου με τα ιδότροπα και γοητευτικά bar.....
Οσο για μένα ,εφτιαξα ένα τσιγάρο απ αυτα τα χρώματα αποψε ....
,το φούμαρα αργά και προχώρησα πιο κάτω απο αυτο το bar.Γιατι αυτός ο δρόμος έχει κ αλλα μαγαζιά.....έχει ότι μαγαζί πεθυμει η καρδιά των ανθρώπων που έχουν πάθη,έχει ακόμα και μαγαζιά που ειναι λευτερα απο πάθη.Αλλά γιαυτά αργούμε ακόμα και ο δρομος μας ειναι μακρύς...
*nNoe*
*http://groups.yahoo.com/group/hellasweather/message/1529
http://groups.yahoo.com/group/hellasweather/message/1530
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου