"αναφορά Καλλικάντζαροι"

ΚAΤΑΣΤΑΣΗ
Σκαλίζω με τον γαλαζιο σουγιά της σημερινής μέρας ένα μικρό κομμάτι ξύλου που ξέβρασε καποτε η θάλασσα σ ένα μακρινό καλοκαίρι.Μου αρκει που φυσάει λίγος βοριάς και έτσι τα ταλαιπωρημένα πενυμόνια μου μπορούν να πάρουν μερικές γερές ανάσες.

Με το ενα μάτι μου προσέχω να μη κοπω .με το αλλο βλέπω εδω και μερες ,εναν εναν τους καλλικάντζαρους, ν ανεβαίνουν απο την γη στον κόσμο κοιτωντας καχύποπτα δεξιά κ αριστερά ,γρήγορα γρήγορα.Αλάξανε οι εποχές αλλάξανε και οι καλλικάντζαροι,μα ο σκοπός τους πάντα ενας είναι."Τα πανω να ρθουν κατω" -και "τα κατω να ρθουν πανω!!"

Ετσι αντι να καβαλανε άσπρες χηνες οπως στο γνωστο παραμυθι,καβαλανε καμήλες και το παιζουν βεδουίνοι.Αόρατος Στρατος απο καμήλες τραβάει ισα κάτω κατα την Πολιτεία του Καιρού.Αλλος σέρνει μαζί του στατιστικές,άλλος χάρτες ,άλλος κάμερες και άλλος κανόνι για τεχνητό χιόνι.Πάρτυ τρελό ετοιμάζουν οι καλλικαντζαροι μα δε πρόκειτε να τους προδώσω,ουτε να πω πως τους ειδα.
Ξερουν το τελος τους ξερω το δικο τους ,αλλά  δε ξερω το δικό μου.Ξερω μονο πως εχω μια μερα περισσευμα κ αυτη δεν ειναι αλλη απο τη μερα που ζω τωρα.Και σημερα η μερα μου,εχει το χρωμα ενος γαλαζιου σουγιά και η λεπίδα του ειναι απο βορινο ατσάλι.

Βλεποντας κρυφα τους καλλικάντζαρους ν ανεβαινουν στη γη,απο τον κατω κοσμο,αυτες τις μερες μ αρεσει ν ακουω αυτο το παραμυθι γιαυτούς απο την "Αγέλαστη Πολιτεία"....και να φτιαχνω δικά μου.Γιατι οτι μένει δεν ειναι αλλο απο τα παραμύθια που κανουν καλο στη ψυχη...και ειναι αντίδοτο στους άλλους καλλικάνζαρους.Αυτους της καθημερινότητας μου....




*nNoe*