Σεπτέμβριος 2010.5 μηνες μετά:
Δεν έχει ευχές φετος.Ούτε όνειρα οπως του φίλου μου του Νίκου.Μονο υπομονή.Και σφίξιμο στα δόντια.Να τελειωσει αυτη καιρικη χουντα που μας εχει μπαστακωθει εδω και μηνες και μας εχει κανει να χουμε λουφαξει σαν εκεινα τα βατραχια ενος παιδικου μου καλοκαιριού,στην γωνία μας ξερής στέρνας εκεί όπου τα δυστηχα ζωντανά απομυζούσαν την εναπομείνουσα υγρασία.Και αν μεν τοτε,εγω είμουν γιαυτά ένας επιγειος διποδος σωτήρας ,αδειαζοντάς τους καθε μεσημερι ενα κουβα νερό,παρατεινοντά τους την υγρασία,τωρα εβρισκόμενος στην ιδια εκεινη γωνια της ξερης στέρνας περιμενω με τη σειρά μου,οχι τις προβλέψεις,αλλα την ιδια τη σαρωτικη βροχή να δωσει παράτσαση ζωης στις θεόστεγνες μερες μου.Φθινόπωρο και αηδιες καπαμά.ΣΑΡΩΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΩΡΑ.Αιντε πια με τον καραπουλημενο σκατοκαιρο.Εχουμε ξεχασει τι ειμστε ποιοι ειμαστε τι κανουμε και που παμε.Ουστ.
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου