KΑΤΑΣΤΑΣΗ
Το καλοκαίρι μας ΄χει πάρει και τα σώβρακα,αλλά εμείς όρθιοι ακόμα τρέχουμε αλλαλάζοντας στη μάχη κρατώντας ένα αγγούρι στο ένα χέρι και μια μελιτζάνα στο άλλο,φωνάζοντας "αέραααα ρεεε...μια γεμιστάαα και μια χωριάτικηηηηη".Βλέπεις τον τρόμο στα μάτια της παχιάς ζέστας που τα καπούλια της έχουν αναψοκοκκινίσει απο το καθισιό,μυρίζεις τον ιδρώτα της στα δελτία ειδήσεων στα νέα για την τρόικα και τα "νέα" μέτρα,αισθάνεσαι τον πανικό της οταν την παίρνεις μάτι να γδύνεται στον" καθρέπτη-καθρεπτάκι μου,ποια ειναι η μεγαλύτερη ξεκωλιάρα σ αυτή την πλάση?κ ο καθρέπτης δεν απαντά,μόνο γελά πίνοντας τεράστιους μπάφους".Τα βράδυα παντα kαταστρώνουμε τα σχέδια για την αυριανή επίθεση μας και μας αρέσει να το κάνουμε αυτό κάτω απο εναν αεροδιαδρομο Βορρα-Νότου ,γιατι αποφασίσαμε πως αυτα τα φωτάκια δεν ειναι αεροπλάνα που ταξιδεόυν μεσα στη νύχτα,αλλά πεφταστέρια που δε γουσταρουν να καούν πέφτοντας αλλα πανε ευθεία συνέχεια και κάνουν τον κύκλο του πλανήτη αέναα.Τις ίδιες ωρες μετραμε τις απώλειες απο τις καθημερινές μας μάχες και ανυσηχούμε τα μάλλα ,αμα δούμε καμία νίκη να μας χαμογελάει σα ζαλισμένη κότα εν μέσω καύσωνα.Τουναντίον μετράμε τις ήττες μας ύσηχα και τις τοποθετούμε στις κούνιες τους να μεγαλώσουν να γίνουν μεγάλες κοπέλες να χουν καλή τύχη και να μας φέρουν και μας ΄'ενα ποτήρι νερό "αμα γεράσουμε .Καποιες βραδυές δε φυσάει τον κώλο του και έχει και υγρασία ,τότενες έχουμε γιορτή,μαζευόμαστε γύρω απο ενα μεγάλο τοτέμ στη πλατεία Κυψέλης που φέρανε απο τα δάση της Αφρικής και το βάλανε δίπλα στο αγαλμα του Κανάρη ,και αρχίζουμε τους χορούς και τις δεήσεις ,στον αγνωστο θεο του σουβλακίου με διπλή και απ ολα με μπολικο κόκινο καυτερό πιπέρι.Γενικά θα λεγα οτι η κατάσταση δεν έχει ξεφύγει ακόμα.Εμεις τη σπρωχνουμε ,την κλωτσάμε ,αλλα αυτή ειναι μαζόχα και γουστάρει πόνο.Αναγκαζόμαστε κ εμείς και φορτωνόμστε τις αμαρτίες της και γινόμαστε σαδιστές.Στο τελος κάνουμε και το σταυρό μας και παιζουμε scrable με το γιασεμί και το νυχτολούλουδο,τα οποια πάντα χάνουνε ,αλλα εμείς τα ποτίζουμε ,γιατι αυτη ειναι η συμφωνία μας,αυτα να χάνουνε αλλα εμείς να τα ποτίζουμε μετά.Oχι ρε,Tweets δε στέλνουμε.Αμα γουστάρουμε Tweets πιανουμε τα καναρίνια απο το λαιμό τα ταρακουνάμε και τους λέμε με πειθώ :"σφύρα ρε,κελάηδατα ολα...σφύρα".Κ αυτα το κάνουνε με μεγάλη ευχαρίστηση.
Το καλοκαίρι μας ΄χει πάρει και τα σώβρακα,αλλά εμείς όρθιοι ακόμα τρέχουμε αλλαλάζοντας στη μάχη κρατώντας ένα αγγούρι στο ένα χέρι και μια μελιτζάνα στο άλλο,φωνάζοντας "αέραααα ρεεε...μια γεμιστάαα και μια χωριάτικηηηηη".Βλέπεις τον τρόμο στα μάτια της παχιάς ζέστας που τα καπούλια της έχουν αναψοκοκκινίσει απο το καθισιό,μυρίζεις τον ιδρώτα της στα δελτία ειδήσεων στα νέα για την τρόικα και τα "νέα" μέτρα,αισθάνεσαι τον πανικό της οταν την παίρνεις μάτι να γδύνεται στον" καθρέπτη-καθρεπτάκι μου,ποια ειναι η μεγαλύτερη ξεκωλιάρα σ αυτή την πλάση?κ ο καθρέπτης δεν απαντά,μόνο γελά πίνοντας τεράστιους μπάφους".Τα βράδυα παντα kαταστρώνουμε τα σχέδια για την αυριανή επίθεση μας και μας αρέσει να το κάνουμε αυτό κάτω απο εναν αεροδιαδρομο Βορρα-Νότου ,γιατι αποφασίσαμε πως αυτα τα φωτάκια δεν ειναι αεροπλάνα που ταξιδεόυν μεσα στη νύχτα,αλλά πεφταστέρια που δε γουσταρουν να καούν πέφτοντας αλλα πανε ευθεία συνέχεια και κάνουν τον κύκλο του πλανήτη αέναα.Τις ίδιες ωρες μετραμε τις απώλειες απο τις καθημερινές μας μάχες και ανυσηχούμε τα μάλλα ,αμα δούμε καμία νίκη να μας χαμογελάει σα ζαλισμένη κότα εν μέσω καύσωνα.Τουναντίον μετράμε τις ήττες μας ύσηχα και τις τοποθετούμε στις κούνιες τους να μεγαλώσουν να γίνουν μεγάλες κοπέλες να χουν καλή τύχη και να μας φέρουν και μας ΄'ενα ποτήρι νερό "αμα γεράσουμε .Καποιες βραδυές δε φυσάει τον κώλο του και έχει και υγρασία ,τότενες έχουμε γιορτή,μαζευόμαστε γύρω απο ενα μεγάλο τοτέμ στη πλατεία Κυψέλης που φέρανε απο τα δάση της Αφρικής και το βάλανε δίπλα στο αγαλμα του Κανάρη ,και αρχίζουμε τους χορούς και τις δεήσεις ,στον αγνωστο θεο του σουβλακίου με διπλή και απ ολα με μπολικο κόκινο καυτερό πιπέρι.Γενικά θα λεγα οτι η κατάσταση δεν έχει ξεφύγει ακόμα.Εμεις τη σπρωχνουμε ,την κλωτσάμε ,αλλα αυτή ειναι μαζόχα και γουστάρει πόνο.Αναγκαζόμαστε κ εμείς και φορτωνόμστε τις αμαρτίες της και γινόμαστε σαδιστές.Στο τελος κάνουμε και το σταυρό μας και παιζουμε scrable με το γιασεμί και το νυχτολούλουδο,τα οποια πάντα χάνουνε ,αλλα εμείς τα ποτίζουμε ,γιατι αυτη ειναι η συμφωνία μας,αυτα να χάνουνε αλλα εμείς να τα ποτίζουμε μετά.Oχι ρε,Tweets δε στέλνουμε.Αμα γουστάρουμε Tweets πιανουμε τα καναρίνια απο το λαιμό τα ταρακουνάμε και τους λέμε με πειθώ :"σφύρα ρε,κελάηδατα ολα...σφύρα".Κ αυτα το κάνουνε με μεγάλη ευχαρίστηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου