"ΤΟ ΚΟΥΤΑΚΙ"

Πήγα σε μια παραλία ,γιατί έπρεπε να πάω.Εκεί που καθόμουνα
'ηρθανε δυο γλάροι και με κοιτάγανε λες και τους έφαγα το φαι. Στο ράμφος τους ο καθενας κρατούσε κάτι.Ο ένας ενα παλιο μαχαίρι που το χα χασει στη Κρητη,ο αλλος ενα δαχτυλίδι που τα χα χάσει στους Παξούς.Αγαπημένα και τα δυο,μόλις τα δα στα ράμφη των γλάρων,
δεν έχασα καιρό.Πλησίασα ,και τους τα πήρα.Μετα τα πιασα και τα δυο απ το λαιμό και τα σταγγάλισα,τα ξεπουπουλιασα και αναψα φωτια για να τα κανω γλαρόσουπα.Τα μαλακισμένα.Μου χαν παρει δικα μου πράγματα και το παίζανε μαγεία μετά απο τόσα χρόνια.

Δεν είχα κατσαρόλα ομως και ,οπως το σκεφτόμουνα .,εμφανιστηκε μπροστα μου και μια κατσαρόλα.Η παραλία ηταν μαγική,αλλά αυτό ηταν ενα πρόβλημα της παραλίας κ όχι δικό μου.Τα κανα σουπα .τα φαγα και και μετα αναψα ενα μπαφο να γουστάρω .

Ο καιρός το πήγαινε για βροχή και γω προσπαθούσα να θυμηθώ
για πιο λόγο πήγα σ αυτη τη παραλία.Θα φταιγε ή ο μπάφος ,
η εγω κάπου είχα κολλήσει,και δεν θυμόμουνα.Το αποτέλεσμα το ίδιο ηταν.Ξαφνικά,θυμήθηκα την ηρωίδα μου,και είπα ",οχι πάλι ρε πούστη μου,δε πα να πνιγεί"???.

Τότε ακριβως φλασαρα ,και θυμηθηκα για πιο λόγο
ήρθα σ αυτή τη παραλία.Επρεπε λεει να βουτήξω στα 40 μέτρα βάθος και ν ακουμπήσω ενα ξύλινο κουτί με τη μνήμη της.Ολο αυτο δε μ αρεσε καθόλου γιατι αφενός βαριόμουνα ελεεινα,κ αν θα θελα κατι εκεινη την ωρα θα ταν να γαμήσω η να κοιμηθώ κ οχι να βουτάω στη θάλασσα χειμώνα καιρό.

Τεσπα να μη τα πολυλογώ,επειδη βαριόμουνα,πηρα το κουτί το ανοιξα,εβαλα τα κοκκαλα των γλαρων απο τη σουπα,και το διαολόστειλα στη θάλασσα.Αυτό εκανα και γυρισα να φυγω.Κ οπως γύρισα ,το κουτι μου ρθε στο κεφάλι και μια φωνή είπε ¨

-"μην είσαι μαλάκας,κάνε κατι σωστο μια φορα και μη ρυπαινεις τη θάλασσα."

Επειδη ολα αυτα ηταν ή πολυ μαγικά η ο μπάφος τα κανε έτσι,
είπα κ εγω δε γαμιεται,αμα ειναι να φαω ολη τη μερα σ αυτή την μαλακισμένη παραλία ας το κάνω.

Γδύθηκα και βούτηξα.Εννοειται το δάγκωσα.έκανα μια βουτιά και έφτασα άνετα τα 40 μέτρα βάθος.Ακουμπαω το γαμοκούτι και μόλις είμουν έτοιμος να βγω στην επιφάνεια,τσουπ σκάει μια γοργόνα."Μαλάκα "λεω στον ευατό μου,τι σκατα ειχε αυτός ο μπάφος????

Η γοργόνα είχε άπειρα ψυχολογικα προβλήματα και δεν είχε γαμηθεί εδω κ αιώνες.Αρχισε να μου λεει κατι ανωμαλίες εκέι,αλλα δε το πάλευα και πολύ γιατι μετα θα βρωμούσε το πουλί μου ψαρίλα και θα χα και τα ψάρια να
τρώνε το σπέρμα μου και γενικα όλη η φάση δεν μ άρεσε καθόλου.Πήγα να τ αποφύγω ,της λεω:

-τι εγινε ρε συ με τον Βασιλια Αλέξανδρο ,τον βρήκες ?

-Μην εισαι μαλάκας μου λέει,ποιον βασιλια Αλέξανδρο.Αντρα θέλω και τον θέλω τώρα.

-Και γιατι εμένα μωρε,λέω,εγω περαστκός είμουνα απο εδώ.

-Εσένα θέλω μου λεει,γιατί είσαι ο ιδανικός.Νμιζω οτι σε ξερω απο παντα,.,εισι τοσο οικειος...δε μπορω οπως ειμαι να παω να προσελκυσω κανεναν αγνωστο ναυτικο....Μολις με πηδήξεις ομως θα μπορέσω να αποπλανήσω τους ναυτικούς στα πέλαγα."Το χεις " παιδι μου μου λεει,εσυ θελω να με βάλεις παλι στο κόλπο,στο νταραβέρι.Θα σου δωσω οτι θες,θα σου κάνω οτι θες, όπως θες.Τα πάντα όλα.

-Αντε κομμάτια να γίνει,ειπα εγω γιατι μια ευαισθησια την εχω στα προβληματα των άλλων κ αρχίσαμε εκεί κατι κουλά στα 40 μέτρα βάθος.Πολλά βίτσια η γοργόνα,τρελλά βίτσια για την ακρίβεια.Εχασα τη μπάλα,εχασα και το πουλί μου τα χασα όλα.Με πέθανε η ρουφιάνα.Στο τέλος γυρναει και μου λέει:

- ε,δε ηταν κ τοσο καλά ,θα μπορούσε να ταν καλύτερα.,Μηπως καπνιζεις ?Γιατι δε πας γυμναστηριο?Ποδηλατο κανεις ?Ομως δεν ειμαι αχάριστη μου λέει,ευχαριστώ πολύ,ειμαι έτοιμη τωρα να φύγω,να παω να βρω τους ναυτικούς στα πέλαγα."

-Κανε οτι σκατα θες ,της λεω...Εγω μπορω να φυγω ,τη ρωτάω??Να παω και γω στη δυλειά μου γιατι τα χω δει όλα σημερα?

-Δε νομιζω, μου ειπε.

-Γιατι?

-Γιατι εχεις πεθάνει ρε.5 μερες περασανε απο τη μερα που βουτηξες.Ποιος ανθρωπος αντέχει τοσο καιρό κατω απο τη θάλασσα??

-Τι λες μωρη,της απανταω.Κ αμα εχω πεθανει πως σε πηδουσα?

-Πρωτα απ ολα ,δε με πηδούσες.Σε πηδούσα.Επειτα εγω ειμαι γοργονα.Πιστευεις πραγματικα οτι υπαρχω ?Πόσο καμμένος
εισαι παλλικάρι μου???

-Ρε αντε γαμησου ....μωρη μαλάκω...αι γαμησου....

-Θυμωνεις ε?Θυμωσες.....καλα εισαι,καλα πας...μετα το θυμο,θα ρθει η διαπραγματευση,μετα η καταθλιψη και στο τελος η αποδοχη.

-Ποια αποδοχη μωρη...ποια αποδοχη .,...πια καταθλιψη?Τι λες...γιατι σ ακουω??....μαλακισμενη καριολα,ψωλα,γαμιολα...ασε με να φυγω.

-Βλεπεις να σε κραταω?? Μπορεις να φυγεις ,για φυγε...

-Φυσικα θα φυγω μωρη αρρωστη.

Εννειται οτι εφυγα και τα καταφερα και βγηκα εξω στη παραλία.Ηταν νυχτα.Δεν υπηρχε ουτε ενα αστέρι.Εκανε ενα πουτσοκρυο γαμησετα.Θελω μια φωτια λεω στη παραλία.Μπραμπραπραουμμμμ.....ενας κεραυνος στα 5 μετρα!!!
Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεε,,,ρεεεεεεεεεεεεε,θελω να φυγω απο εδω,,,,,,θελω να φυγω απο εδω....αντε γαμηθειτε ολοι....ολοιιιιι
Ε δε προλαβα να τελειωσω τη φραση το βρισιδι,κ τους ειδα ολους να γαμιουνται μπροστα μου.Και πρωτη και καλυτερη τη γοργονα που ενας ναυτικος την ειχε στα τεσσερα και της εσκαζε χαστουκια στα λεπια της ουρας της.

Ολο αυτο εμοιαζε μ εφιάλτη.Λεω..." ΜΑΛΑΚΑ ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ,ΜΕΤΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΔΕΚΑ" και ανοιξετα ,Ολα θα χουν εξαφανιστει.Αυτο κ εκανα.Μολις ανοιξα τα ματια μου ομως,βρεθηκα ξανα στο βυθο.Πρσπαθουσα να θαψω το κουτάκι με τη μνημη της ηρωιδας μου,αλα ηταν αδυνατον.
Το νερο δε μ αφηνε να σκάψω.Δεν ειχα αλλη αναπνοη ,και κοντευα να πνιγω στ αληθεια!!!

Τοτε ολος ο βυθος φωτιστηκε απο ενα τρελο φως.
Ολα φωτιστηκαν.Λεω ,μαλακα πεθανες.Αυτη τη φορα σιγουρα.Ομως οχι.Δεν ηταν παρα ενα αστερι που επεσε μεσα στη θάλασσα.Το ειδα διπλα μου να βγαζει το τελευταιο του ρογχο προαπθωντας κατι να πει...:

-Δε χρειαζεται να το θαψεις ....απλα αστο εδω...αστο εδω διπλα μου....θα φροντισω εγω να θαφτει για παντα...

-Πως....??!!!

-"Ναι γλυκε μου...αστο εδω...δεν ειμαι παρα νεκρος χρονος....το φως που ειδες ηταν ολη μου η ζωη σε μια στγμη....καθε φορα που καποιος θαβει ενα τετοιο κουτακι ,ενα στερι απο εμας ,πεφτει στη θάλασσα που θαφτηκε...Αυτο ειναι το τελος...Φυγε τωρα κ οταν θα φυγεις δε θα θυμασαι τιποτα.....ουτε τη παραλια,ουτε το βυθο,ουτε τη γοργονα,ουτε τους γλαρους,,,φυγε ματια μου,,,,φυγε..."

Δε ηξερα τι να πω....το κουτακι χαθηκε απ τα ματια μου....βρεθηκα στη παραλια κ αρχισε να βρεχει.Οι γλαροι σο στομαχι μου μου φερνανε εμετο κ ηθελα να κλαψω ,απο ενα συναισθημα που με γεμιζε και με διελυε....Ποσο μου σπαει τ αρχιδια αυτο το συναισθημα...Ποσο μου τη σπαει.....στ αληθεια, σας λεω,,,μου τη σπαει..το σιχαινομαι ρε...το σιχαινομαι...

*nNoe*