Μεσα στα σκοτεινά μπουντρούμια του Φιλικιστάν ,ενας αλυσοδεμένος τρελός.Να φωνάζει και να ωρύεται μοναχός του.Να φωνάζει για έναν σπασμένο κώδικα,να επικαλείται μια άγνωστη αλήθεια ,να χτυπιέται για μια προδοσία.
Τον είδανε πολλοι γατροι,τον ακούσανε οι δεσμοφύλακες,"τον κάνανε καλά "με καθε δυνατό τροπο,οι άνθρωποι με τις λευκές μπλούζες.Εξαρτηση,μανία,εμμονή,ιδιοψυχαναγκασμός,νευρωσεις,ψυχώσεις ,σχιζοειδης καταστΑσεις οριακες συμπεριφορες ,διψα για αιμα,και τι δε του βρήκανε.Επικίνδυνο τον ειπανε για τον ευατό του και τους άλλους.Επικίνδυνο και του φορέσανε τις αλυσίδες.
Τον είδα κ εγω σ ενα σύντομο ταξίδι μου στα μπουντρούμια του ψυχιατρείου ,που στεγάζεται σ ενα παλιό κάστρο στην ακρη ενος γκρεμου.Σαν επίτροπος κ ακόλουθος μιας επιτροπης αξιολόγησης της ψυχικης υγείας των ασθενων κρατουμένων.
Για ωρα πολύ δε μου μίλαγε καθόλου.Με κοίταζε λες και κοιτούσε μέσα απο μενα.Καποτε μου είπε.
-Ειμαι αρρωστος.
-Εισαι?
-Είμαι ναι,είμαι πολύ άρρωστος΄.Αλλα εγώ το ξέρω.Κάποιος όμως δε το ξέρει,Αυτός μ έριξε εδω μέσα.Να μη μάθει κανέις οτι κ αυτός ειναι άρρωστος.
-Τι αρρώστεια έχεις ,τον πλησίασα πιο προσεχτικά.
-Την αρρώστεια της αλήθειας μου ειπε.Βγες να πεις την αλήθεια και αν δε καταλήξεις σαν εμένα εδω,να με φτύσεις.
Ταράχτηκα,ο λόγος του μου φάνηκε μεστός και απειλιτικός.
-Ποια είναι η δικιά σου αλήθεια?τον ρώτησα
-Με δάγκωσε ένα βαμπίρ.Κ εγω το ερωτευτηκα,ηταν η απάντηση.
-Βαμπίρ..?τι εννοείς βαμπίρ?
-Βαμπίρ,μου είπε ,οπως το λέω.Ενα βαμπίρ που αντι για αιμα ,πίνει αισθήματα,ενέργεια,αλήθειες,μικρά κ ενοχα μυστκά,πινει σκεψεις,πινε ιδεες,πινει μεχρι κ αιμα...Σε δαγκώνει και στα ρουφάει.Δεν έχει δικά του ,εχει μια ασθενεια,δε μπορει να γεννησει δικα του και ψάχνει των άλλων.
-Και πως το ερωτευτηκες?Αυτο που σου κανε δεν ηταν καλο....
-Δε ξέρω.Δε ξέρω.Εγω ξέρω οτι μπορουσα να γεννήσω όλα όσα του λείπανε.Αυτη ηταν η δουλειά μου εκεί έξω.Να γεννάω συναισθήματα,ενέργεια,μυστικά,λύσεις,και να φτιάχνω κώδικες.Καθε φορα που με ρουφούσε ,καθε φορά καταπιανόμουνα να γεννήσω νέα,να φτιάξω νέα,και αυτό μου άρεσε.Το ερωτευτηκα.Περίμενα να ξανάρθει.Αλλα δε μπορούσα να του πω οτι το ερωτευτηκα.Δε μπορουσα ποτε.Τα βαμπίρ οσο ισχυρα κ αν εινα ,ειναι αρρωστα και δεν το ξέρουν.Δε το παραδέχονται.Το συμπόνεσα.Μπόρεσα και το συμπόνεσα.Το αγάπησα.Και εθίστηκα.Εθίστηκα στο να δίνω .Τα πάντα.Μόνο έδινα.
Ακρη δεν εβγαζα απο το παραληρημα αυτο.Αλλά συνέχισα να τον ρωτάω...
-Και τι έγινε ?Γιατι εισαι εδω??
-Μια μέρα ενοωσα οτι άδειασα τελειως.Δε μπορουσα να γεννήσω τπτ αλλο.Το βαμπιρ ερχότανε αλλα δεν είχα τι να του δώσω.Με δάγκωνε και επινε μόνο αίμα.Τσαντιστηκε μαζι μου κ εφυγε .Εμεινα μόνος μου κ αδύναμος.Προσπαθησα να σταθω στα πόδια μου.Και οσο το κατάφερνα ,τόσο ένοιωθα οτι μπορουσα να γεννήσω πάλι .Αλλα μαζι μ αυτα,μου δυνάμωσε και η ανάγκη να δώσω αυτα που γεννούσα στο βαμπιρ.Κατι ειχε μολύνει μέσα μου την επιθυμία μου να δινω κ ηθελα να τη δωσω μονο στο βαμπιρ..Λες κ οτι γεννουσα απο δω κ πέρα θα ηταν για το βαμπίρ.
-Και τι έκανες?Πηγες και το βρήκες?
-Ναι!! Πηγα και το βρήκα.Με καθε επισημότητα .Ηξερα οτι ειμουν άρρωστος,οτι ειμουν εθισμενος,ηθελα να του πω οτι ήξερα πως κ αυτό υπέφερε,οτι κ αυτό βασανίζεται πως κ αυτο ειναι αρρωστο.Και πραγματι βασανιζότανε.Ειχε αδυνατίσει πολύ ,δε τρεφόταν με τίποτα,κόντευε να πεθάνει κυριολεκτικά.Το μόνο που ηθελα ηταν να το δω να παιρνει τα πάνω του πάλι και γω να του πω ,οτι θα μουν για παντα διπλα του.Να του δινω οτι θέλει.
-Χαρηκε φανταζομαι!! ειπα κ εγω ,ακολουθώντας την παρανοημένη αυτή δήγηση...
-Στην αρχη δεν είπε τίποτα.Με ρουφηξε με λύσσα ,ηπιε ολα οσα ειχα γεννησει και επιπλεον πολυ αιμα,,,πολυ πραγματικο αιμα......δυνάμωσε,και οταν του υπενθυμισα πως ηρθα να του πω οτι θα μεινω για παντα διπλα του,τότε μ εδιωξε ,μ εβρισε,με κυνήγησε,αρχισε να λεει παντου ουτι ειμουν τρελλος,οτι νομιζα πραγματα ,οτι επλαθα μυθους,οτι ειχα χασει το μυαλο μου,οτι ελεγα πράγματα επικίνδυνα.....ντυθηκε ενα μανδυα κανονικοτητας σαν αυτον που φορας κ εσυ γιατρε.....
-Κ εσυ?Εφυγες?
-Εφυγα ναι,εφυγα και πόναγα.Πόναγα γιατι γεννούσα συνεχεια και οτι γεννούσα ηταν αχρηστο.Το βαμπίρ δεν ηθελε τίποτα απο μένα.Ελεγε οτι θα βρει αλλον.Οτι μ ηθελε μονο για να παρει δυναμη αλλα δε θ ανεχοταν ποτε να ειμαι διπλα του και να του θυμιζω την αρρωστεια του...ηθελε καποιον που να μη ξερει την αρρωστεια του....εγω ειχα κανει ενα θανασιμο λαθος...του ειχα πει την αληθεια ....κα τολμησα να θελω να μαι εκει...μαζι του.....Αρχισα να φωνάζω απο το πόνο.Σαν στερηση ηρωινης.........Και τοτε αρχισανε όλα.Καποιος μ ειδε ,καποιος μ ακουσε,και αρχισανε να με χτυπάνε,να με κοροιδευουνε,να με λοιδωρουν,μ ανάγκαζαν να κρυβομαι σαν τέρας....μεχρι που μια μέρα με φεραν εδω....
Δε ηξερα τι να πω.Βαμπίρ στην εποχή μας ?Και αρρωστοι που ξερουν οτι ειναι αρρωστοι κ θελου να μενουν αρρωστοι??Κ αυτος εδω τι ηταν?Αρρωστος?Ελεγε αληθεια ?Τι παθηση ηταν αυτη¨?Αγνωστα ολα...Δε ηξερα τι να γραψω στην αξιολογηση μου..Προσπαθησα ακομα μια φορα...
-Τι θα θελες τωρα?
-Την αληθεια.Να ακουσω την αληθεια απο το βαμπιρ.Να ρθει να μου τη πει.Να παραδεχτει,..Γιατι θα ρθει.Θα ξαναρθει.Δεν ειμαι εγω ο τρελλος....δεν ειμαι εγω ο τρελοος......θα ξαναρθειιιιιιιιιιιιιιιιι.....
-Κ αν δε ξαναρθει?Αν βρηκε αλλον να γεννάει και αν του δινει οτι χρειαζεται ,οταν το χρειαζεται??Αν βαρεθηκε αυτα που γεννας εσυ??Αν θελει να βρει νεα???
Τι ελεγα κ εγω θεε μου,απλα για να συνεχισω να του δινω τροφη να συνεχισει να μιλαει....
-Θα ξαναρθει...θα ξαναρθει....θα ξαναρθει.....Βγαλτε με απο δωωωωωωωωω....θελω τον κωδικααααα μου,,θελωωω τα παιδια μουυυ...θελω να ζησωωωωωω,,,,αλητεςςςςςςς.λλαητες δολοφονοιιιι,συνεργειιιιι,,,εγκληματιεςςς..εεεεεεεεεε....τον κωδικαααα ρεεεε,,εσπασες τον κωδικααααααααααααααααααα...εσπασες τον κωδικαααααααααααααααααααααααααα
Αρχισε να χτυπαει το κεφαλι του στο τοιχο....Τρομαξα,φωναξα τους φυλακες νοσκομους....τον χυπησανε με ηλεκτροσοκ,.,..,πηχτες σταλες αιμα παντου....,τον πηραν αναισθητο.........
-Ανιατη περίπτωση,ειπε ο συναδερφός μου.Ανίατη.Θα ζησει για πάντα εδω.Οι εξατασεις απο το αιμα του ,δειχνουν σπανιες μεταλαξεις .Δε ξερουμε τον τροπο να επανερθει...ουτε μπορουμε να μαστε σιγουροι για τη ασφαλεια τη δικιη του κ των γυρω του..
.
-Πιστευετε αληθεια στα βαμπιρ κυριε Οικονόμου?
-Ας ειμαστε λιγο σοβαροι μεταξυ μας....κυριε Αγγέλου...Ποια βαμπιρ???Δεν ειναι ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος που πλαθει μια ιστορια...μια πολυ κοινη κ και φτηνη ιστορια.....προφανως καποια ερωτικη αποριψη....που την εντυσε καπως εντπωσιακα...
-Ναι αλλα ενεργειακα η ψυχικα βαμπιρ μπορει να υπαρχουν....δεν ειναι αγνωστες καταστσεις στη ψυχιατρικη..
-Που ταν δε βρισκουν τιποτα αλλο ,πινουν και αιμα?Ελατε Κυριε Αγγελου.Παμε...παμε,ειναι αργα....οι πυλες θα κλεισουν......
Τον είδανε πολλοι γατροι,τον ακούσανε οι δεσμοφύλακες,"τον κάνανε καλά "με καθε δυνατό τροπο,οι άνθρωποι με τις λευκές μπλούζες.Εξαρτηση,μανία,εμμονή,ιδιοψυχαναγκασμός,νευρωσεις,ψυχώσεις ,σχιζοειδης καταστΑσεις οριακες συμπεριφορες ,διψα για αιμα,και τι δε του βρήκανε.Επικίνδυνο τον ειπανε για τον ευατό του και τους άλλους.Επικίνδυνο και του φορέσανε τις αλυσίδες.
Τον είδα κ εγω σ ενα σύντομο ταξίδι μου στα μπουντρούμια του ψυχιατρείου ,που στεγάζεται σ ενα παλιό κάστρο στην ακρη ενος γκρεμου.Σαν επίτροπος κ ακόλουθος μιας επιτροπης αξιολόγησης της ψυχικης υγείας των ασθενων κρατουμένων.
Για ωρα πολύ δε μου μίλαγε καθόλου.Με κοίταζε λες και κοιτούσε μέσα απο μενα.Καποτε μου είπε.
-Ειμαι αρρωστος.
-Εισαι?
-Είμαι ναι,είμαι πολύ άρρωστος΄.Αλλα εγώ το ξέρω.Κάποιος όμως δε το ξέρει,Αυτός μ έριξε εδω μέσα.Να μη μάθει κανέις οτι κ αυτός ειναι άρρωστος.
-Τι αρρώστεια έχεις ,τον πλησίασα πιο προσεχτικά.
-Την αρρώστεια της αλήθειας μου ειπε.Βγες να πεις την αλήθεια και αν δε καταλήξεις σαν εμένα εδω,να με φτύσεις.
Ταράχτηκα,ο λόγος του μου φάνηκε μεστός και απειλιτικός.
-Ποια είναι η δικιά σου αλήθεια?τον ρώτησα
-Με δάγκωσε ένα βαμπίρ.Κ εγω το ερωτευτηκα,ηταν η απάντηση.
-Βαμπίρ..?τι εννοείς βαμπίρ?
-Βαμπίρ,μου είπε ,οπως το λέω.Ενα βαμπίρ που αντι για αιμα ,πίνει αισθήματα,ενέργεια,αλήθειες,μικρά κ ενοχα μυστκά,πινει σκεψεις,πινε ιδεες,πινει μεχρι κ αιμα...Σε δαγκώνει και στα ρουφάει.Δεν έχει δικά του ,εχει μια ασθενεια,δε μπορει να γεννησει δικα του και ψάχνει των άλλων.
-Και πως το ερωτευτηκες?Αυτο που σου κανε δεν ηταν καλο....
-Δε ξέρω.Δε ξέρω.Εγω ξέρω οτι μπορουσα να γεννήσω όλα όσα του λείπανε.Αυτη ηταν η δουλειά μου εκεί έξω.Να γεννάω συναισθήματα,ενέργεια,μυστικά,λύσεις,και να φτιάχνω κώδικες.Καθε φορα που με ρουφούσε ,καθε φορά καταπιανόμουνα να γεννήσω νέα,να φτιάξω νέα,και αυτό μου άρεσε.Το ερωτευτηκα.Περίμενα να ξανάρθει.Αλλα δε μπορούσα να του πω οτι το ερωτευτηκα.Δε μπορουσα ποτε.Τα βαμπίρ οσο ισχυρα κ αν εινα ,ειναι αρρωστα και δεν το ξέρουν.Δε το παραδέχονται.Το συμπόνεσα.Μπόρεσα και το συμπόνεσα.Το αγάπησα.Και εθίστηκα.Εθίστηκα στο να δίνω .Τα πάντα.Μόνο έδινα.
Ακρη δεν εβγαζα απο το παραληρημα αυτο.Αλλά συνέχισα να τον ρωτάω...
-Και τι έγινε ?Γιατι εισαι εδω??
-Μια μέρα ενοωσα οτι άδειασα τελειως.Δε μπορουσα να γεννήσω τπτ αλλο.Το βαμπιρ ερχότανε αλλα δεν είχα τι να του δώσω.Με δάγκωνε και επινε μόνο αίμα.Τσαντιστηκε μαζι μου κ εφυγε .Εμεινα μόνος μου κ αδύναμος.Προσπαθησα να σταθω στα πόδια μου.Και οσο το κατάφερνα ,τόσο ένοιωθα οτι μπορουσα να γεννήσω πάλι .Αλλα μαζι μ αυτα,μου δυνάμωσε και η ανάγκη να δώσω αυτα που γεννούσα στο βαμπιρ.Κατι ειχε μολύνει μέσα μου την επιθυμία μου να δινω κ ηθελα να τη δωσω μονο στο βαμπιρ..Λες κ οτι γεννουσα απο δω κ πέρα θα ηταν για το βαμπίρ.
-Και τι έκανες?Πηγες και το βρήκες?
-Ναι!! Πηγα και το βρήκα.Με καθε επισημότητα .Ηξερα οτι ειμουν άρρωστος,οτι ειμουν εθισμενος,ηθελα να του πω οτι ήξερα πως κ αυτό υπέφερε,οτι κ αυτό βασανίζεται πως κ αυτο ειναι αρρωστο.Και πραγματι βασανιζότανε.Ειχε αδυνατίσει πολύ ,δε τρεφόταν με τίποτα,κόντευε να πεθάνει κυριολεκτικά.Το μόνο που ηθελα ηταν να το δω να παιρνει τα πάνω του πάλι και γω να του πω ,οτι θα μουν για παντα διπλα του.Να του δινω οτι θέλει.
-Χαρηκε φανταζομαι!! ειπα κ εγω ,ακολουθώντας την παρανοημένη αυτή δήγηση...
-Στην αρχη δεν είπε τίποτα.Με ρουφηξε με λύσσα ,ηπιε ολα οσα ειχα γεννησει και επιπλεον πολυ αιμα,,,πολυ πραγματικο αιμα......δυνάμωσε,και οταν του υπενθυμισα πως ηρθα να του πω οτι θα μεινω για παντα διπλα του,τότε μ εδιωξε ,μ εβρισε,με κυνήγησε,αρχισε να λεει παντου ουτι ειμουν τρελλος,οτι νομιζα πραγματα ,οτι επλαθα μυθους,οτι ειχα χασει το μυαλο μου,οτι ελεγα πράγματα επικίνδυνα.....ντυθηκε ενα μανδυα κανονικοτητας σαν αυτον που φορας κ εσυ γιατρε.....
-Κ εσυ?Εφυγες?
-Εφυγα ναι,εφυγα και πόναγα.Πόναγα γιατι γεννούσα συνεχεια και οτι γεννούσα ηταν αχρηστο.Το βαμπίρ δεν ηθελε τίποτα απο μένα.Ελεγε οτι θα βρει αλλον.Οτι μ ηθελε μονο για να παρει δυναμη αλλα δε θ ανεχοταν ποτε να ειμαι διπλα του και να του θυμιζω την αρρωστεια του...ηθελε καποιον που να μη ξερει την αρρωστεια του....εγω ειχα κανει ενα θανασιμο λαθος...του ειχα πει την αληθεια ....κα τολμησα να θελω να μαι εκει...μαζι του.....Αρχισα να φωνάζω απο το πόνο.Σαν στερηση ηρωινης.........Και τοτε αρχισανε όλα.Καποιος μ ειδε ,καποιος μ ακουσε,και αρχισανε να με χτυπάνε,να με κοροιδευουνε,να με λοιδωρουν,μ ανάγκαζαν να κρυβομαι σαν τέρας....μεχρι που μια μέρα με φεραν εδω....
Δε ηξερα τι να πω.Βαμπίρ στην εποχή μας ?Και αρρωστοι που ξερουν οτι ειναι αρρωστοι κ θελου να μενουν αρρωστοι??Κ αυτος εδω τι ηταν?Αρρωστος?Ελεγε αληθεια ?Τι παθηση ηταν αυτη¨?Αγνωστα ολα...Δε ηξερα τι να γραψω στην αξιολογηση μου..Προσπαθησα ακομα μια φορα...
-Τι θα θελες τωρα?
-Την αληθεια.Να ακουσω την αληθεια απο το βαμπιρ.Να ρθει να μου τη πει.Να παραδεχτει,..Γιατι θα ρθει.Θα ξαναρθει.Δεν ειμαι εγω ο τρελλος....δεν ειμαι εγω ο τρελοος......θα ξαναρθειιιιιιιιιιιιιιιιι.....
-Κ αν δε ξαναρθει?Αν βρηκε αλλον να γεννάει και αν του δινει οτι χρειαζεται ,οταν το χρειαζεται??Αν βαρεθηκε αυτα που γεννας εσυ??Αν θελει να βρει νεα???
Τι ελεγα κ εγω θεε μου,απλα για να συνεχισω να του δινω τροφη να συνεχισει να μιλαει....
-Θα ξαναρθει...θα ξαναρθει....θα ξαναρθει.....Βγαλτε με απο δωωωωωωωωω....θελω τον κωδικααααα μου,,θελωωω τα παιδια μουυυ...θελω να ζησωωωωωω,,,,αλητεςςςςςςς.λλαητες δολοφονοιιιι,συνεργειιιιι,,,εγκληματιεςςς..εεεεεεεεεε....τον κωδικαααα ρεεεε,,εσπασες τον κωδικααααααααααααααααααα...εσπασες τον κωδικαααααααααααααααααααααααααα
Αρχισε να χτυπαει το κεφαλι του στο τοιχο....Τρομαξα,φωναξα τους φυλακες νοσκομους....τον χυπησανε με ηλεκτροσοκ,.,..,πηχτες σταλες αιμα παντου....,τον πηραν αναισθητο.........
-Ανιατη περίπτωση,ειπε ο συναδερφός μου.Ανίατη.Θα ζησει για πάντα εδω.Οι εξατασεις απο το αιμα του ,δειχνουν σπανιες μεταλαξεις .Δε ξερουμε τον τροπο να επανερθει...ουτε μπορουμε να μαστε σιγουροι για τη ασφαλεια τη δικιη του κ των γυρω του..
.
-Πιστευετε αληθεια στα βαμπιρ κυριε Οικονόμου?
-Ας ειμαστε λιγο σοβαροι μεταξυ μας....κυριε Αγγέλου...Ποια βαμπιρ???Δεν ειναι ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος που πλαθει μια ιστορια...μια πολυ κοινη κ και φτηνη ιστορια.....προφανως καποια ερωτικη αποριψη....που την εντυσε καπως εντπωσιακα...
-Ναι αλλα ενεργειακα η ψυχικα βαμπιρ μπορει να υπαρχουν....δεν ειναι αγνωστες καταστσεις στη ψυχιατρικη..
-Που ταν δε βρισκουν τιποτα αλλο ,πινουν και αιμα?Ελατε Κυριε Αγγελου.Παμε...παμε,ειναι αργα....οι πυλες θα κλεισουν......
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου