ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Απεργώ ήδη.Εδω και καιρό.Ενάντια στις ψέυτικες ανάγκες.Ενάντια στις λέξεις που κρύβονται.Ενάντια σ ότι μ αρνιέται.Απεργώ.Και διεκδικώ.Πτήσεις ελεύθερες και μη συμβατικές.Αγάπες που δε φοβούνται να πεθάνουν αλλά και που πουλάνε ακριβά το τομάρι τους."Θέλω" με κόστος και ανάληψη ευθύνης.Ρόλους στρατιώτες κάω απο τη σημαία της αποδοχής και της εντιμης αναγνώρισης.Αλήθειες,κερασμένες σε μικρές δόσεις για να μη σκοτώνουν ,σε μεγάλες δόσεις για να καθαρίζουν τη ψυχή μου.Μέρες ζωής και όχι φαντασίας.Μέρες δεδομένων και όχι υπολογισμών.Μερες με όνομα και όχι άγνωστες.Απεργώ.Και δε συναινώ.Σ ότι με αθώωνει.σ ότι με φυλακίζει,σ ότι με χρησιμοποιεί,σ ότι δε με πληρώνει.Απεργω.Και πληρώνω το κόστος.Της μοναξιάς,της σιωπής,των τραγουδιών,των ονείρων που φοβήθηκαν να βγούν στο φως.Απεργώ.Κάθε μέρα ,εδω και καιρό.Και δεν υποχωρώ .Γιατί αξίζει να πεθάνεις για ενα ονειρο,που εχει τοση φωτιά που μπορεί πραγματικά να σε κάψει.Και περιμένω.Τη λύτρωση απο το να περιμένω.Την χαρά της ελεύθερης επιλογής.Τον έρωτα που αγαπάει τους τρελλούς.Τον πόνο που δε μπορει να ναι τιποτα αλλο απο πονος αλλα και καθε τι ανοθευτο.που δεν μπορει να ειναι αλλο απο αυτο που ειναι.Και διαδηλώνω.Παντού.Ακομα και μπροστα στη μουρη σου.Κάτω απο μια μαυροκόκκινη σημαία.
Απεργώ ήδη.Εδω και καιρό.Ενάντια στις ψέυτικες ανάγκες.Ενάντια στις λέξεις που κρύβονται.Ενάντια σ ότι μ αρνιέται.Απεργώ.Και διεκδικώ.Πτήσεις ελεύθερες και μη συμβατικές.Αγάπες που δε φοβούνται να πεθάνουν αλλά και που πουλάνε ακριβά το τομάρι τους."Θέλω" με κόστος και ανάληψη ευθύνης.Ρόλους στρατιώτες κάω απο τη σημαία της αποδοχής και της εντιμης αναγνώρισης.Αλήθειες,κερασμένες σε μικρές δόσεις για να μη σκοτώνουν ,σε μεγάλες δόσεις για να καθαρίζουν τη ψυχή μου.Μέρες ζωής και όχι φαντασίας.Μέρες δεδομένων και όχι υπολογισμών.Μερες με όνομα και όχι άγνωστες.Απεργώ.Και δε συναινώ.Σ ότι με αθώωνει.σ ότι με φυλακίζει,σ ότι με χρησιμοποιεί,σ ότι δε με πληρώνει.Απεργω.Και πληρώνω το κόστος.Της μοναξιάς,της σιωπής,των τραγουδιών,των ονείρων που φοβήθηκαν να βγούν στο φως.Απεργώ.Κάθε μέρα ,εδω και καιρό.Και δεν υποχωρώ .Γιατί αξίζει να πεθάνεις για ενα ονειρο,που εχει τοση φωτιά που μπορεί πραγματικά να σε κάψει.Και περιμένω.Τη λύτρωση απο το να περιμένω.Την χαρά της ελεύθερης επιλογής.Τον έρωτα που αγαπάει τους τρελλούς.Τον πόνο που δε μπορει να ναι τιποτα αλλο απο πονος αλλα και καθε τι ανοθευτο.που δεν μπορει να ειναι αλλο απο αυτο που ειναι.Και διαδηλώνω.Παντού.Ακομα και μπροστα στη μουρη σου.Κάτω απο μια μαυροκόκκινη σημαία.
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου