Τώρα?

Φόρεσα ένα waLkman στη Καρυάτιδα ν ακουει το chinawoman,και ξεκουμπωσα το πουκάμισο να νιώσω τον Βοριά να σιγουρεύει την αρρώστεια μου.Χωρις μουσική,χωρίς την ψεύτικη και θολερή της αυταπάτη ,΄'αφησα γυμνή τη σκέψη.Και να με ρώτησε  και να φοβήθηκε ήταν αργά.Γλιστρώντας στο κενό,γυρω μου έπεφτε  οτι αγάπησα κ οτι  πίστεψα.Μορφές,μυρουδιές,χαμόγελα,κλάμματα,ανάγκες,κεραυνοί,αστραπές,νερά ,"πρέπει" και "θέλω",όλα πέφτανε αργά,αλλάζανε σχήμα και μορφή ,παραμορφωμένα σαν κάτι που λιώνει  χάνονταν σ ένα μαύρο βάραρθρο ανυπαρξίας.

-Και τώρα ?ρωτησε η αλήθεια , τον τυπο που ειχε γλυψει και τη τελευταία καραμέλα ,αυτη της απελευθέρωσης...

-Τωρα......τωρα...απαντησε εκέινος ,σοβαρά και θλιμμένα...Τώρα..."το μουνι της μανας σου καριόλα"

Η σιωπή χαμογέλασε .Κ έμεινε.Σαν πραγματικό θυληκό που ΄'επαιξε οτι παιχνιδι ειχε να παιξει και τώρα απλά περίμενε μ ανοιχτά τα πόδια .....

*nNoe*