FRIDAY

Μύρισε τον αέρα.Κρύος και υγρός.Να ζητάει ζέστα και πιώμα ,γα να χαλαρωσει, να του φυγουν οι αναστολές.Να πει το παρασυνθημα ,να ξεράσει βρωμικες επιθυμίες,να βγάλει το προσωπείο του σοβαρού ανέμου και να φυσηξει καθαρή τρέλλα στη φάτσα του καθωσπρεπει κόσμου ..Ο βήχας του υπενθύμισε πως αν μια ολόκληρη ζωή ,εψαχνε για μια πραγματική πουτάνα,την έχει ήδη βρεί κ αυτή δεν ηταν αλλη απο την υγεία του.Τζαμπα έψαχνε στις γυναικες.Πραγματικες πουτανες δεν υπάρχουν .Αυτο πρεπει να το παρει αποφαση μια και καλη.

Εφτυσε μια ροχάλα απωθημένα που σάπιζαν στα πνευμόνια του και έδωσε 5 ευρω σ ενα γέρο που βγηκε απο το μυθστορημα του Γιαννη Αγιάνη ,μπήκε μέσα στο φούρνο της γετονιάς να ζητιανέψει ψωμί και τον κοιταζε παρακαλώντας τον με σκασμενες ρυτιδες και ξεπνοο βλέμα.Ουτε η λυπη ουτε ο οικτος ουτε η συναισθηση της ανθρωπιάς του τον εκαναν καλυτερο.Εβραζε απο θυμό και οργή.Απο βηχα και πείνα.Απο λέξεις και σκέψεις.Απο ανάγκες..Διαόλοι τον είχαν παρει στο κατόπι και του τη παίζανε μια στο καρφί και μια στο πέταλο.

Βαρεσε η καμπανα της εκκλησιάς.Γριες που πηγαίνανε στον εσπερινό.Θα της έβαζε όλες σε μια ξύλινη κουνιστή καρέκλα ,και θα της εβαζε να του πουν τις ιστορίες τους.Θα τις άκουγε όλες και μετά θα κλαιγε.Ισα ισα να παρει μια ανάσα λυτρωτική.Μια ανασα μονο, πριν ξαναχωθει μεσα στη κόλαση του...Να μπορουσε μονο να σκταματησει να σκεφτεται..μονο αυτο...να μπορουσε να σταματησει...Ενοιωσε καταραμενος.Αυτο ενοιωσε.

*nNoe*