24 Μαρτη.

1. 
   

    

   
   
   Πρωινός καφές στη βεράντα.Με τις σημαίες της Κυψέλης ν ανεμίζουν μια ηλιόχαρη 25η Μάρτη.Ν ανεμίζουν και να τινάζουν απο πάνω τους τα τρίμματα και και κρίμματα μας ζωής.Να με θυμάσαι γνέφει ο ήλιος πάνω στο γαλάζιο,θα σε ξεχάσω αποκρίνεται το πιο φωτεινό λευκό.Ενα τσιγάρο φτιαγμένο με οτι απέμεινε απ τον καπνό μιας άρνησης που συμφώνησε σιωπηλά να καεί ολόκληρη για χάρη μιας κάποιας πατρίδας.Την ίδιας που σήκωνε τον πατέρα να πάει στο εργοστάσιο τα χαράματα,της ίδιας που βούταγε τη μάνα στις τουαλέτες των Κυριών,της μονιμης κρίσης των υπογείων ,των κουτουκιών κ ενός χασάπικου που αργοσάλευε τα πόδια του πανω στα τζαμια απ τις σπασμένες τζαμαρίες της Λεωφόρου.
   
   Χρόνια τώρα υφαίνεις μια σημαία δικιά σου,χρόνια την ανεμίζεις τις νυχτιές,ψημένη στους Γενάρηδες και τυς Ιουνηδες στις βροχες τα χιονια και τη σκόνη. Θα τη στήσεις σ ενα οδόφραγμα ,έτσι έλεγες.Οδόφραγμα ψηλό σα βουνό ,απο φωτογραφίες,θύμησες,παραμύθια,αυταπάτες,καλωσύνες ενοχικούς έρωτες,πολέμους άδικους,ήττες που σε χρέωναν ,νίκες που σε ξαναχρέωναν,μια ζωή που σου τη χρεωσαν και αυτη.Θα τη στησεις σαν πίστωση για μια μάχη που το ξερες πως θα ρχόταν κάποτε.Και θα την έδινες ακομα και αν κατέβαινες μόνος σου στο δρόμο.....
   
   Κουράστηκες απο τις επετείους.Καιρός μάτια μου να κάνουμε μια δικιά μας επέτειο,καιρος να δούμε τους συντρόφους μας τους πραγματικούς,καιρός να γιορτασουμε κ εμεις μια δικια μας μαχη.Πες μου για τη σημαια μας.
   
   Κόκκινη για τη ζωη και το πάθος.Μαυρη για τον θάνατο που ζει μέσα μας.

    

   * nNoe*