"Ισα που φυσάει"

Ξέρεις πως πάνε αυτά.....υποθέτω δλδ πως ξέρεις....όλοι ξέρουν πως πάνε αυτά...έτσι νομίζω,ότι όλοι ξέρουν.Ερχεται ένα βράδυ και έχουν φύγει όλοι,έχουν κλείσει όλες σου οι ανοιχτές σελίδες ,έχουν χαθεί άνθρωποι απο τη ζωή σου,έχεις χαθεί εσυ για τη ζωή τους .Ξέρεις.,.κ ο κοσμος γυρω σου συνεχίζει να ζει τη ζωη του ,τα αμάξια,οι φωνές τα βογγητά,τα γέλια ,οι βρισιές.Ξερεις ,ολα αυτα....μπλα μπλα,μπλα....

Κ είναι αυτό το "ισα που φυσάει " του Ιούλη,που το βλέπεις στα φύλα απ το νυχτολούλουδο η ανοιγμένη μπύρα και η καρδιά σου που χτυπάει κανονικά ,μετρώντας τους χαμένους της σφυγμούς,τις ταχυκαρδίες της,τις βραδυκαρδιες της όλα αυτα τα χρόνια και στα κανει σουμα και στα βγάζει ολα μαζι ,εεεε.....χμμμ...124 και στο ανακοινώνει.Και μένεις μαλάκας.Λες τι να το κάνω ?Και δεν σου απαντάει.Σα να σου χει θυμωσει που δε πονάει και δε χανει σφυγμούς πια, που δε πηγαινει σα τρελλη ,που δε φοβαται να χτυπησει....κ αναρωτιέσαι,αν τελικα φτιάχτηκε για να συμπεριφερεται σα τρελλη και αν ολες οι καρδιες ,ειναι πιθανον τρελες σα τη δικιά σου.Αλλα δεν υπαρχει κανεις να σου απαντήσει σ αυτό το ηλιθιο ερωτημα κ ετσι συνεχιζεις να κοιτας το "ίσα που φυσάει "του Ιούλη.

Και τ αγαπάς.Ετσι ξαφνικά .Αυτο το "ισα που φυσάει".Κ καρδιά σου δλδ ,ξαφνικά ,τ αγαπάει.Της είναι αδύνατο να μείνει ύσηχη.Ειναι τρελή κ απλα στο ανακοινώνει οτι τ αγαπάει.Θυμήθηκε οτι τ αγαπούσε πάντα.Οταν πέθαινες και η γιαγια σου στιψε τα λεμόνια στο στομα...ε? Ιουλης ήτανε ....17.Θυμάται τα φύλα ης λεμονιάς.Ισα που τα φύσαγε ο ζεστός άνεμος.Τα ίδια φύλα της μάνας σου της Λεμονιάς,που ίσα που τα φύσηξε και έπεσαν.Παλι Ιουλης .Πάλι 17.Και την Αγια Μαρίνα .Που θα αγαπάει τις λεμονιές και τις μανάδες των όμορφων κοριτσιών και θα φτάνει που ίσα που θα τις φυσάει κ αυτές θα γέρνουν λικνιζοντας χρόνια γεμάτα όξινα αρώματα και διαυγείς πίκρες.

Ξέρεις πως πανε αυτά...ε? Νομίζω δλδ πως ξέρεις...υποθέτω.Δε μπορώ να μαι και σίγουρος.Κανείς δεν μπορεί να ναι σίγουρος αυτην την εποχή .Ειναι μια παράξενη εποχή,πιστευω θα συμφωνείς.Κια όλοι νομίζουν πως φυσάει πολύ.Και προσπαθυουν να κρατηθούν απο κάπου.Και ίσως να φυσάει κιόλα,εδω που τα λεμε.Καθε μέρα οι δρόμοι ειναι γεμάτοι απο φυλλα "νόμιζα πως θα ηταν σταθερό,,," νόμιζα πως άξιζε"..."΄'ηθελα να αντέξει"..."πίστευα πως τ αξιζα"..."ενιωσα τόσο προσδωμένος"..."έμοιαζε σίγουρο,αλλα τελικά δεν ήταν"..."ποιος ειμαι εγω που νομιζα στ αλήθεια ότι"....."Καθε μερα οι δρόμοι ειναι γεμάτοι απο φύλα απο ζωές που ξεχάστηκαν ,θαφτηκαν,κρεμάστηκαν....Ετσι νομιζουν όλοι ,λοιπον..πως φυσάει πολύ.Αλλα η δικιά μου καρδιά,ειναι σιγουρη πως αποψε ειδικά " ισα που φυσάει"......και τ αγάπησε...... αυτο το "ισα ",τοσο τ αγαπησε , που λες πως απ αυτο κρέμεται  ολη της η ζωη...λες πως αμα σταματήσει να φυσάει θα πεθάνει το επόμενο λεπτό....

*nNoe*