Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

"Ανησυχίες ενός ζωντανού"

Αυτός ο τύπος απο το γραφείο κηδειών ,εξακολουθεί και μ ανησυχεί.Οπως περνάω έξω απο το μαγαζί του,είδα εδω και κάτι μέρες,οτι (μάλλον) έχει δημιουργήσει εναν κλώνο του.(Τον εχω ικανο,παιζει να ειναι ενας διαστραμενος επιστημονας που κανει πειραματα με κλωνους και το παιζει επαγγελματιας που διατηρει γραφειο κηδειων..)

Ειναι ενας δευτερος τύπος ,λοιπον,ακριβως σαν αυτον,το ίδιο λιπόσαρκος,με τα ίδια γυαλιά,με το ίδιο ποτήρι φραπέ μπροστά του και το ίδιο βλέμμα-βουντού προς τα έξω.Μεταξύ τους δεν τους είδα να μιλανε ποτέ,κοιτάνε με το ίδιο γεματο λιπος βλέμμα -βουντού εξω στο δρόμο κ εχουν μπροστά τους απο ενα ποτηρι φραπέ.Καθονται διπλα δίπλα και γεμίζουν τον χώρο. πισω απο το γραφειο.Τα ερωτήματα με βασανίζουν."Γιατι να δημιουργήσει εναν κλώνο?" Πως τα κατάφερε?" "Και αν δεν ειναι κλώνος ,τοτε τι του ειναι ?Αδερφος δίδυμος?"Ολο αυτο που κάνουν ,ειναι σχέδιο ,ειμια σιγουρος γιαυτό,αλλα δεν εχω επαρκείς αποδείξεις γιαυτό.

Οπωσδήποτε ,είναι επικίνδυνο να περνάς έξω απο αυτό το συγεκριμένο γραφείο,αλλά όσον μ αφορά κάθε φορά το ξεχνάω και το θυμάμαι μόνο οταν περνάω απο μπροστά γιατι απο κει ειναι ο δρομος μου,συν οτι εχει και σκια ,ενω απο το απέναντι πεζοδρόμιο ΄έχει πάντα ήλιο την ώρα που περνάω εγώ.Οταν περνω απ εξω λοιπον ,νιώθω πρωτα τη ματιά τους και αναγκαστικά γυρίζω.Μαζί με τη ματιά τους ακούω και μια φράση στο μυαλο μου...

-" πέθανε ρε....νεκρός εισαι ετσι κ αλλιως,γιατί δε πεθαίνεις ?εχω κ εξοδα...πεθανε ρε...τι τωρα τι αυριο,τι μετα απο λόγα χρόνια?...πέθανε ,.,,μη το ζορίζεις ....δεν εχει αξία και νόημα πια " δεν εχεις μελλον ,τι μέλλον να χεις ?αμα σ απολυσουν απο τη δουλειά,παει χάθηκες,"..γυναικα δεν εχεις ,παιδια δεν εχεις ,καμμένο και χαμένο κορμί εισαι"..."τελειωνέ το "....."εχουμε κ αναγκες,η εφορια με κυνηγαει,φπα δεν εχω πληρώσει,κανεις δεν εχει να με πληρωσει,η γυναικα μου μ απαταει,τα παιδια μου πεινάνε...ψοφα ρε,ψοφα..."

Απ την άλλη πάλι κ εγω,πρέπει να ομολογήσω σ αυτό το σημείο ,οτι τοτε μια πιάνει μια διετραμμένη επιθυμία να μπω μέσα.Σαν επισκεψη ρε παιδι μου.Πως πας σ ενα μουσείο.Εν αναγκη αν ειναι,να πληρωσω κιολας.Θα θελα να δω το υπογειο με τα φέρετρα,αν ειμαι τυχερος και εχουν και κανα κουφαρι εκει,ακόμα καλύτερα,η θα μπρουσαν να εχουν ενα τεραστιο ψυγειο που θα κρατανε τα πτωματα ,μεχρι οι συγγενεις τους να βρουν λεφτα να τους παρουν ενα αξιοπρεπες φέρετρο.Ενα ψυγείο με νεκρους..ουαου...θα ναι οπως ενα ψυγειο με τουρτες που περιμενουν υπομονετικα τη σειρα τους να στολιστουν και να γινουν γενέθλιες.Θα θαλα να τα δω ολα αυτα.Και θα θελα να ακουσω και ιστοριες.Ειμαι λιγο ακουστικος τυπος ειναι αληθεια.Οση ωρα με ξεναγουν ,θα θελα ν ακουω τρομαχτικες συγκινησιακές ιστοριες με νεκρους, δράματα ,κλαμματα και αν ,*λεω αν-...απλα λεω ,-αν- επιαξε τιοποτα με καμια νεκροφάνεια....κατι σε spooyky δλδ....εεε....
 
Ολα ολα αυτα ,μ ανυσηχουν.Δε τα σκεφτομαι παρα μονο στο διαστημα που χρειαζεται μεχρι να περασω απο το γραφειο κηδειων .Και μεχρι τωρα ηταν ενας που καθοταν πισω απο αυτο το γραφειο.Τωρα ειναι δυο.Και οι σκεψεις μου γινανε περισσότερες.Κ αυτο μ ανησυχει.

Μετα που φευγω απο εκει ,καπως περναει όλο αυτο το βασανιστήριο.Φτανω στο γραφειο μου στα Σεπόλια ,μπαινω μέσα και ηρεμω τελείως,Εκει δε μ ενοχλει κανένας.Οι σκεψεις και οι εμμονες φευγουν.Μια σιωπη απλωνεται παντου στους 3 οροφους και αγκαλιαζει τη σκονη, τη βρωμια ,τις μυρουδιες απ τα πτωματα των κατσαριδων ,και των ζομπι τιμολογιων που παραμενουν εις πεισμα ολων ζωντανα και ζητανε να πληρωθουνε ...ολα δλδ ,ειναι υσηχα και ηρεμα.Ψυγειο δε εχει,τουρτες δεν εχει,κανεναν στην εισοδο δεν εχει,συγγενεις δεν ερχονται,φιλοι δεν ερχονται,γκομενες δεν ερχονται,ολες κ ολοι δηλωνουν μια αποστροφη για το χωρο δουλειας μου.Δε ξερω γιατι.Ειναι τοσο ηρεμα.Ενα κορακι που κ που καθεται εξω απο το παραθυρό μου και κραζει μελωδικά,μια νυχτερίδα πινει μαζι μου τον εσπρεσο μου,γιατι ειναι κομματια απο τη νυχτα που περασε.Λιγες κοτες θα θελα να χω γιατι εχει τιγκα σκουλικια,πω πω,,και για ψαρεμα αν πηγαινε κανεις απο εδω θα πρεπε να παρει σκουλικια,θελω να πω δλδ ,ολα ειναι ηρεμα ,εχει μια τεραστια βιοποικιλοτητα ο χωρος κ ειναι κ ομορφος ο γαμημενος απο μακρια.Σαν ταφος μοιαζει.........


*nNoe*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Στα ίδια χρώματα...

Αυγή στην Αθήνα και δύση.Στον ίδιο χρωματισμό.Υπηρχαν στιγμές στη μέρα που θύμιζαν λίγο φθινόπωρο. Αυγή