Λοιπον....ναι,υπάρχουν μερικές μικρές ,σύντομες ιστορίες ,που πρέπει κάποιος να διηγηθεί.Δεν έχουν κανέναν επιμορφωτικό σκοπό,ούτε στοχεύουν κάπου ιδιαίτερα.Είναι ...πως να το πω....μικρές,αληθινές,μαλακισμένες ιστορίες.
(μια μέρα πριν την Πανσέληνο του Ιούλη,πίσω απο το γιασεμί της βεράντας)
Αυτή είναι η ιστορία ενος αγροτικού datsun ,χρώματος λευκού,που πάρκαρε καποιος ,κάποια νύχτα σ ένα δρόμο μερικά τετράγωνα ,κάτω απο την πλατεία Κυψέλης.Στο παρμπριζ υπήρχε ενα χειρόγραφο σημείωμα.Το σημέιωμα αυτό,έλεγε: " ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΛΟΓΩ ΑΝΑΓΚΗΣ,Τηλ..6941.....563."Περνούσα συχνά απο εκεί και το έβλεπα.Και το datsun και το σημείωμα.Το δα βρεγμένο απο τις βροχές,μια φορά το δα χιονισμένο,πολλες φορες το ειδα με σκόνη .Παντα εκεί,πάντα παρατημένο,πάντα με το σημειωμά του,στο παρμπίζ.
Μια μέρα ,είδα κάτι διαφορετικό.Κάτω απο το σημείωμα,απο την εξωτερική πλευρά ,υπήρχε ένα αλλο σημείωμα.Αυτο το σημείωμα,έλεγε : "XΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ.ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΤΕ.ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΕΣΕΙΣ ,ΣΤΟ 6985....747".
Κοίτα να δεις ,σκέφτηκα.Πρώτη φορά το έβλεπα αυτό.Μου θύμισε ,τα μυνήματα που γράφαμε στο θρανίο οταν είμασταν στο γυμνάσιο και στο λύκειο,με την ελπίδα να τα δει καποιος η ,...κάποια(κυρίως κάποια) απο την απογευματινη βαρδυα του αλλου Λυκείου που συστεγαζόματαν,και να μας απαντήσει.Κ αυτό πολλές φορές πετύχαινε.Απο το "γεια σου ,τι κανεις ?βαριέμαι "....και το "κ εγω βαριέμαι...,πως να ναι,σκατα ειμαι ,σ αρεσουν οι ΕLO? " ,μέχρι ολόκληρα κατεβατά ,μας περίμεναν την άλλη μέρα και ενας ιδότυπος διάλογος έδινε κ έπαιρνε...Ωραίες μέρες....ουφφ...αλλά οκ,δεν ειναι αυτή η ιστορία μας.Αυτο απλά το σκέφτηκα.Πάμε πάλι στο Datsun.
O καιρός περνούσε και δεν υπήρχε καμιά εξέλιξη.Τα βρήκαν ?Δε τα βρήκαν?Αγνωστο.Μέχρι μια μέρα ,που είδα και τρίτο σημείωμα,κάτω απο το δεύτερο,αλλά απο τη μεσα μεριά του παρμπριζ!!! Το σημείωμα αυτό έλεγε." ΜΟΥ ΚΟΨΑΝ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ,ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ,ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΨΕΛΗΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 5 Τ ΑΠΟΓΕΥΜΑ."
Μαλάααακα,σκέφτηκα!!! show!! Πρέπει να πάω σ αυτο το ραντεβού.Απο περιέργεια και μόνο!! Ετσι σκέφτηκα κ ενθουσιάστηκα! Αλλά εκέινη την ημέρα ,δεν μπορούσα να πάω πουθενά γιατι πολύ απλά είχα πάει στο χωριό μου εκτακτα,κ ετσι δε θα μάθαινα ποτε τι απεγινε και κυρίως ποιοι,ηταν αυτοι οι δυο που προσπαθουσαν να μιλήσουν.Οταν γύρισα απο το χωριό,ηταν λίγο μετα τον 15 Αυγουστο! `Η Κυψέλη ηταν σχεδον άδεια ,αλλά το datsun παρέμενε εκεί ,με τέταρο σημείωμα εξωτερικά του παρμπριζ!! Πηγα να δω τι έγραφε.Και να τι έγραφε :" ΔΕΝ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ,Κ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ.ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΜΜΕΣΑ.ΤΟ ΘΕΛΩ!!!ΠΛΗΡΩΝΩ ΟΣΑ ΟΣΑ!!"
Πω....ρε τι γίνεται εδω?? Είχα σκάσει στη κυριολέξία.Και οχι μόνο απο την περιέργεια ,αλλά είχα και θυμό.Και νεύρα!!Ρε μπας και μαλακίζονται όλοι σ αυτη την ηλίθια ιστορία ,σκέφτηκα,αλλά και πάλι το βρήκα τόσο χαζό για να συμβαίνει αυτό.Σκεφτηκα ,μεχρι και να τη στήσω καραούλι να τσακώσω τον έναν απ τους δυο,κ ίσως εγω να καταφέρω να τους κάνω να συναντηθούν.Το χω κ αυτό το Σαμαρείτικο.να βοηθάω κόσμο...ξέρω γω?Κατι να κανα...
Εκει που τα σκεφτόμουνα αυτά και πριν περάσει μια βδομάδα,να κ αλλο μύνημα χειρόγραφο απο την μέση μεριά του παρμπριζ.Το σημείωμα αυτό έλεγε "ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ,ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ.ΤΟ ΔΙΝΩ ΟΣΟ ΟΣΟ.ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΔΕΝ ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΚΑΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΕ 3 ΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ,ΣΤΙς 11 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ Τ ΑΜΑΞΙ".
Αυτο δε θα το χανα με τιποτα!!! Θα στηνομουνα και θα τους εβλεπα.Δε το χανα σας λεω.Θα καθομουνα ολη μερα μεχρι να εμφανιστουν.Αυτο κ εκανα.Πηρα αδεια απο τη δουλειά ,αγόρασα ενα εσπρεσο φρέντο κ ατσησα καραούλι να δω την εξέλιξη!!Περιμενα απο τις 10:30 Το πρωι ,μεχρι τις 23:30 Την νύχτα της ίδιας μέρας.ΚΑΝΕΝΑΣ!!! Δεν ειχε εμφανιστει κανένας.Ενιωσα σαν ο πιο τελευταίος μαλάκας της πόλης.Μα με τι παω κ ασχολουμαι ?Γιατι χαλασα μια μερα αδειας ?Τι σκατα εχω στο μυαλό μου?Ποσο αδεια πρεπει να ναι η ζωη μου για ν ασολουμαι μ όλες αυτες τις αηδίες ??Αυτα σκεφτόμουνα και τα χα πάρει αγρια.Κάπνισα το τελευταίο τσιγάρο απ το δευτερο πακέτο κ έκανα να φυγω.
Οταν ακουσα το datsun να βάζει μπροστά,είχα γυρισμένη την πλάτη μου κ εφευγα απο εκει.Οταν γύρισα το κεφάλι μου,το datsun ειχε ξεπαρκάρει.Πέρασε ξυστά δίπλα μου και ορκίζομαι δε είδα κανέναν στο τιμόνι.Τ ορκίζομαι.Ορκίζομαι επίσης ,οτι δε εκοψε πουθενα,πέρασε ολα τα φανάρια ,εφτασε στη Πατησιων και εστριψε αριστερά.Δε πιστευα στα μάτια μου κ ενιωσα φόβο.Για μένα.Τρόμο,όχι φόβο.Πηγα σπιτι και εκλαψα.Πολύ.Δεν ήξερα γιατι εκλαιγα.Ειμουν χάλια.Πιο χάλια δεν υπηρξα ποτέ.Πολυ αργα μεσα στη νύχτα ,ειδα σ ενα ειδησεογραφικο Portal ,την πιο παραξενη είδηση.
"Eνα λευκό datsun έπεσε στο λιμάνι του Πειραιά.Ανασύρθηκαν δυο πτώματα .Ο οδηγος και η συνοδηγός".....
(μια μέρα πριν την Πανσέληνο του Ιούλη,πίσω απο το γιασεμί της βεράντας)
Αυτή είναι η ιστορία ενος αγροτικού datsun ,χρώματος λευκού,που πάρκαρε καποιος ,κάποια νύχτα σ ένα δρόμο μερικά τετράγωνα ,κάτω απο την πλατεία Κυψέλης.Στο παρμπριζ υπήρχε ενα χειρόγραφο σημείωμα.Το σημέιωμα αυτό,έλεγε: " ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΛΟΓΩ ΑΝΑΓΚΗΣ,Τηλ..6941.....563."Περνούσα συχνά απο εκεί και το έβλεπα.Και το datsun και το σημείωμα.Το δα βρεγμένο απο τις βροχές,μια φορά το δα χιονισμένο,πολλες φορες το ειδα με σκόνη .Παντα εκεί,πάντα παρατημένο,πάντα με το σημειωμά του,στο παρμπίζ.
Μια μέρα ,είδα κάτι διαφορετικό.Κάτω απο το σημείωμα,απο την εξωτερική πλευρά ,υπήρχε ένα αλλο σημείωμα.Αυτο το σημείωμα,έλεγε : "XΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ.ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΤΕ.ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΕΣΕΙΣ ,ΣΤΟ 6985....747".
Κοίτα να δεις ,σκέφτηκα.Πρώτη φορά το έβλεπα αυτό.Μου θύμισε ,τα μυνήματα που γράφαμε στο θρανίο οταν είμασταν στο γυμνάσιο και στο λύκειο,με την ελπίδα να τα δει καποιος η ,...κάποια(κυρίως κάποια) απο την απογευματινη βαρδυα του αλλου Λυκείου που συστεγαζόματαν,και να μας απαντήσει.Κ αυτό πολλές φορές πετύχαινε.Απο το "γεια σου ,τι κανεις ?βαριέμαι "....και το "κ εγω βαριέμαι...,πως να ναι,σκατα ειμαι ,σ αρεσουν οι ΕLO? " ,μέχρι ολόκληρα κατεβατά ,μας περίμεναν την άλλη μέρα και ενας ιδότυπος διάλογος έδινε κ έπαιρνε...Ωραίες μέρες....ουφφ...αλλά οκ,δεν ειναι αυτή η ιστορία μας.Αυτο απλά το σκέφτηκα.Πάμε πάλι στο Datsun.
O καιρός περνούσε και δεν υπήρχε καμιά εξέλιξη.Τα βρήκαν ?Δε τα βρήκαν?Αγνωστο.Μέχρι μια μέρα ,που είδα και τρίτο σημείωμα,κάτω απο το δεύτερο,αλλά απο τη μεσα μεριά του παρμπριζ!!! Το σημείωμα αυτό έλεγε." ΜΟΥ ΚΟΨΑΝ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ,ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ,ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΨΕΛΗΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 5 Τ ΑΠΟΓΕΥΜΑ."
Μαλάααακα,σκέφτηκα!!! show!! Πρέπει να πάω σ αυτο το ραντεβού.Απο περιέργεια και μόνο!! Ετσι σκέφτηκα κ ενθουσιάστηκα! Αλλά εκέινη την ημέρα ,δεν μπορούσα να πάω πουθενά γιατι πολύ απλά είχα πάει στο χωριό μου εκτακτα,κ ετσι δε θα μάθαινα ποτε τι απεγινε και κυρίως ποιοι,ηταν αυτοι οι δυο που προσπαθουσαν να μιλήσουν.Οταν γύρισα απο το χωριό,ηταν λίγο μετα τον 15 Αυγουστο! `Η Κυψέλη ηταν σχεδον άδεια ,αλλά το datsun παρέμενε εκεί ,με τέταρο σημείωμα εξωτερικά του παρμπριζ!! Πηγα να δω τι έγραφε.Και να τι έγραφε :" ΔΕΝ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ,Κ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΜΑΞΙ.ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΜΜΕΣΑ.ΤΟ ΘΕΛΩ!!!ΠΛΗΡΩΝΩ ΟΣΑ ΟΣΑ!!"
Πω....ρε τι γίνεται εδω?? Είχα σκάσει στη κυριολέξία.Και οχι μόνο απο την περιέργεια ,αλλά είχα και θυμό.Και νεύρα!!Ρε μπας και μαλακίζονται όλοι σ αυτη την ηλίθια ιστορία ,σκέφτηκα,αλλά και πάλι το βρήκα τόσο χαζό για να συμβαίνει αυτό.Σκεφτηκα ,μεχρι και να τη στήσω καραούλι να τσακώσω τον έναν απ τους δυο,κ ίσως εγω να καταφέρω να τους κάνω να συναντηθούν.Το χω κ αυτό το Σαμαρείτικο.να βοηθάω κόσμο...ξέρω γω?Κατι να κανα...
Εκει που τα σκεφτόμουνα αυτά και πριν περάσει μια βδομάδα,να κ αλλο μύνημα χειρόγραφο απο την μέση μεριά του παρμπριζ.Το σημείωμα αυτό έλεγε "ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ,ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ.ΤΟ ΔΙΝΩ ΟΣΟ ΟΣΟ.ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΔΕΝ ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΚΑΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΕ 3 ΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ,ΣΤΙς 11 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ Τ ΑΜΑΞΙ".
Αυτο δε θα το χανα με τιποτα!!! Θα στηνομουνα και θα τους εβλεπα.Δε το χανα σας λεω.Θα καθομουνα ολη μερα μεχρι να εμφανιστουν.Αυτο κ εκανα.Πηρα αδεια απο τη δουλειά ,αγόρασα ενα εσπρεσο φρέντο κ ατσησα καραούλι να δω την εξέλιξη!!Περιμενα απο τις 10:30 Το πρωι ,μεχρι τις 23:30 Την νύχτα της ίδιας μέρας.ΚΑΝΕΝΑΣ!!! Δεν ειχε εμφανιστει κανένας.Ενιωσα σαν ο πιο τελευταίος μαλάκας της πόλης.Μα με τι παω κ ασχολουμαι ?Γιατι χαλασα μια μερα αδειας ?Τι σκατα εχω στο μυαλό μου?Ποσο αδεια πρεπει να ναι η ζωη μου για ν ασολουμαι μ όλες αυτες τις αηδίες ??Αυτα σκεφτόμουνα και τα χα πάρει αγρια.Κάπνισα το τελευταίο τσιγάρο απ το δευτερο πακέτο κ έκανα να φυγω.
Οταν ακουσα το datsun να βάζει μπροστά,είχα γυρισμένη την πλάτη μου κ εφευγα απο εκει.Οταν γύρισα το κεφάλι μου,το datsun ειχε ξεπαρκάρει.Πέρασε ξυστά δίπλα μου και ορκίζομαι δε είδα κανέναν στο τιμόνι.Τ ορκίζομαι.Ορκίζομαι επίσης ,οτι δε εκοψε πουθενα,πέρασε ολα τα φανάρια ,εφτασε στη Πατησιων και εστριψε αριστερά.Δε πιστευα στα μάτια μου κ ενιωσα φόβο.Για μένα.Τρόμο,όχι φόβο.Πηγα σπιτι και εκλαψα.Πολύ.Δεν ήξερα γιατι εκλαιγα.Ειμουν χάλια.Πιο χάλια δεν υπηρξα ποτέ.Πολυ αργα μεσα στη νύχτα ,ειδα σ ενα ειδησεογραφικο Portal ,την πιο παραξενη είδηση.
"Eνα λευκό datsun έπεσε στο λιμάνι του Πειραιά.Ανασύρθηκαν δυο πτώματα .Ο οδηγος και η συνοδηγός".....
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου