10 Mάη

Μέρα Μαγιού.Γιομάτη μνήμες που γινήκανε συστατικά του αγέρα και του νερού.Μνήμες με αίματα και έρωτες.Ανάκατες με μοσχοβολιές απο τριαντάφυλα και πασχαλιές.Μνημες απ το μέλλον ,που εισβάλουν με βια στα ρουθούνια και σπάνε τα αγγεία στα ιγμόρια και στα μάτια.Σαββάτο που χάθηκε το γαλανό ,με το πουκάμισο του γιαριασμένο με την σάπια
ασπρίλα τ ουρανού.Δεν μιλείς μα σωπαίνεις και θυμάσαι.Τόσο που το κεφάλι σου πονεί.Και δε γίνεσαι καλά.Και δεν έχει σημασία να γίνεις πια καλα.Εγινες κ εσυ μια ανάμνηση στους μέλλοντες Μάηδες κ ουτε που το κατάλαβες.Ψάχνεις λουλούδι να σε μυρίζει και έτσι περνάνε οι νύχτες.Αστεγος,ορφανός,μια μνήμη που γεμίζει το φεγγάρι,μακριά απ ανθρώπους και απο αιματα ζεστά..
Χάθηκα η μέρα στο μαυρο μιας σημαίας.
Σαλπίζω επίθεση στο καλοκαίρι και νικιέμαι.
Παραδίδομαι νεκρός μα ολόρθος...

*nNoe*