Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

To Χριστουγεννιάτικο πνεύμα μου

Το πνεύμα των Χριστουγέννων προσωπικά μ έχει επισκεφτεί από το καλοκαίρι.Έχει τρυπώσει σε μια κουφάλα στο σπασμένο μου δόντι και κάνει πάρτι με άφθονο πύον ,αίμα και πρηξίματα ανα εβδομάδα.Στην αρχή ξαφνιάστηκα,μετά τσαντίστηκα,μετά το πολέμησα,μετά έμεινα να το κοιτώ,και τώρα το σκέφτομαι σοβαρά να υπογράψω σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης μαζί του ,μιας και δεν  το βλέπω να  ξεκουβαλάει  από το δόντι μου.Ένα σύμφωνο δλδ που θα υπογράψουμε αμφότεροι ,εγω και το πνεύμα ,με το οποίο θα καθορίζονται λεπτομερώς τα πάντα που θ αφορούν την κοινή μας ζωή από δω και πέρα. Δεν λέω ότι είναι εύκολο να έχεις σχέσεις με ανθρώπους,αλλά σίγουρα το να έχεις μια σχέση μ ένα πνεύμα και μάλιστα των Χριστουγέννων το οποίο διάλεξε την κουφάλα από το σπασμένο σου δόντι για να γουστάρει,είναι εξαιρετικά δύσκολο και εμπεριέχει και πολλά ρίσκα ,διότι όπως και να το κάνουμε ,άλλος ο κόσμος ο επίγειος,κ άλλος ο κόσμος  των πνευμάτων.Το σκέφτομαι λοιπόν σοβαρά  αν και οι δυσκολίες και τ απρόβλεπτα,πολλά.

Να,σήμερα πχ, πήγαμε βόλτα εφορία και τράπεζες.Μας βάλανε στην ουρά και περιμέναμε .Το πνεύμα δεν καταλαβαίνει από ουρές,διότι αν καταλάβαινε δεν θα ταν πνεύμα.Δεν έχει μάθει δλδ να περιμένει τη σειρά του.Δω στου ν ακούει ροκιές μέσα στη κουφάλα ,δώστου τα σόλα,δώστου τα ντραμς,κοίταζε ο κόσμος προς τα εμένα από που έρχεται η φασαρία .Τι να πω εγώ,έκανα τον Κινέζο.Μετά που βγήκαμε ,είχε ήδη φορέσει το μαγιό του και ήθελε να πάμε παραλία .Ρε καλό μου είναι Δεκέμβρης,τίποτα,Ρε καλό μου θα πάθω πνευμονία ,τίποτα."Έσκασα" μου λέει εδώ μέσα."Ναι του λέω,αλλά εγω παρά τον ήλιο,κρυώνω."Εσύ είσαι με το ένα πόδι στον τάφο ,μου απαντάει.Δεν λογαριάζεσαι.Εγώ πάλι δεν πεθαίνω ποτέ.Και επειδή εδώ μ αρέσει,δε θα πεθάνεις κ εσύ.Θα πάμε παραλία. Βουρ στις παραλίες λοιπόν απ όπου βρίσκομαι και αγναντεύω τους γλάρους που τρώνε ψαράκι  πίνουν ούζα και χτυπάνε παλαμάκια στον Βαγγέλη που δε τον βλέπω να γαμάει για το 2015 και το χει ρίξει στα ζεϊμπέκικα. 

Εννοείται ούτε συζήτηση με το πνεύμα ,για οικονομική κρίση,για δουλειά,για δυσκολίες ,για λογαριασμούς ,για φίλους ,κλπ,κλπ.Το πνεύμα είναι πάνω απ όλα αυτά ,τα οποία θεωρεί ως ανύπαρκτα.Σημασία έχει λέει η χαρά στον κόσμο.Η ελπίδα.Το θάρρος.Η καλοσύνη.Η ανιδιοτέλεια.Να βλέπεις λέει μακριά πολύ μακριά,μη μένεις στην κοντινή εικόνα ,μην πας και κολλάς τη μούρη σου στις οθόνες,παραμορφώνεις τα πράγματα.Ναι βρε καλό μου του λέω,αλλά εσύ με πονάς ,μου κάνεις πύον,με πρήζεις,με ,με με.....Πφφφ...απαντάει.Έχεις δρόμο ακόμα.όλα αυτά είναι ασήμαντα..Αν θες να τα πάμε καλά ,παρ΄τ απόφαση πως μόνο όταν χαίρεσαι πραγματικά όταν θα πονάς και θα βγάζεις πύον τότε μόνο θα είσαι έτοιμος να καταλάβεις κ εμένα.

Οπότε εκεί είμαι τώρα,στην σκέψη να υπογράψω μπας και αρχίζω να χαίρομαι όταν θα βγαίνει πηχτό το πύον σαν χτυπημένη κρέμα γάλακτος  κ όταν ο ΄πόνος θα με σουβλίζει σαν αρνί στη σούβλα,το Πάσχα.Μιας και είπα Πάσχα,τι σκατόκαιρος ε? Περιμένω να  δω τον χειμώνα να μπαίνει και το μόνο που βλέπω δυο μήνες είναι  η κοιλιά του.Κοιλιά επί δυο μήνες που μπαίνει από την πόρτα ,αλλά την φάτσα του ακόμα δεν την είδα.Το πνεύμα περιττό να πω ,αδιαφορεί γιαυτό.  Για το πνεύμα σήμερα είναι προπαραμονή Χριστουγέννων και έχει ξεσαλώσει.Είναι ήδη μεσημέρι και έχει πιει ουκ λίγα τσίπουρα και που κ που σολάρει με μια αγριοφωνάρα "γαμιούνται οι οδοντίατροιιιιιιιιι"...

Αχ. Πόσο θα θα θελα να έπαιζα σε μια αμερικάνικη ταινία με χιονοσκέπαστα ντεκόρ ,χιλιάδες λαμπιόνια ,γυναίκες να μου κάνουν στριπτήζ,μπαλέτα να χορεύουν ,ν ακούγεται το τσιγκλ μπελ,να παίζουν μπριζόλες στα κάρβουνα ,κρασια,ποτά τσίπουρα,ρακές,και να μη πονάει το δόντι μου,να μη βγάζει πύον και αίμα ,να έχω πολλά λεφτά ,να πάω όπου θέλω να κανω οτι θέλω μακριά από συμβάσεις.Τι πάει να πει δε γίνονται αυτά?Γιατί,γίνεται το χριστουγεννιάτικο πνεύμα να ζει μέσα στην κουφάλα από το σπασμένο μου δόντι?Μην τρελαθούμε.....

*nNoe*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Στα ίδια χρώματα...

Αυγή στην Αθήνα και δύση.Στον ίδιο χρωματισμό.Υπηρχαν στιγμές στη μέρα που θύμιζαν λίγο φθινόπωρο. Αυγή