Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

Οι δικές μου λιγοστες νιφάδες της Πρωτοχρονιάς.

*Καίγομαι σαν τσιγάρο μόνο του στο τασάκι ενός παλιακού καφενείου,με 3 γέροντες να χορεύουν μόνοι τους,την ώρα που η  -10 του αρκτικού κρύου περνάει πάνω από την Αθήνα.

*Δεν τρώω τα σπόρια από ένα ρόδι. Τρώω και πίνω μικρούς βυσσινί Θεούς ,πικρούς και δροσερούς στον παγωμένο βοριά της δύσης .

* Δεν θα υποτιμήσω ξανά κανένα ψίθυρο.Μοιάζουν με τα λευκά παγωμένα "χιονομυγάκια" της Πρωτοχρονιάς . Τόσο μικρά ,τόσο ασήμαντα ,τόσο τέλεια,τόσο θεϊκά δουλεμένα ,να πέφτουν στο τοπιο της ψυχης και να το μεταμορφώνουν

*Τόσοι στίχοι και τόσες μουσικές για να φτιάξουν το δικό σου τραγούδι.Ν αντέχει στην παγωμένη ασφάλτινη άβυσσο της ζωής σου.Να λιώνει όπως το βλέμμα σου όταν παραδίδεσαι...

*Οι άνυδρες μέρες ,οι φτωχές,οι γεμάτες σκόνη ,μου φέρανε την πικρή χαρά της γνώσης.Οι πλούσιες κ αφράτες νιφάδες των γεροχειμώνων που αναπαύονται,την γλυκιά ήττα της αυταπάτης....

*nNoe*

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

ειδες μαλλον κατι παραπανω απο εμενα που απογοητευτηκα...καλη χρονια με υγεια :-D

Στα ίδια χρώματα...

Αυγή στην Αθήνα και δύση.Στον ίδιο χρωματισμό.Υπηρχαν στιγμές στη μέρα που θύμιζαν λίγο φθινόπωρο. Αυγή