ΑΝΑΦΟΡΑ
Κάτω απο το ζεστό Οκτωβριάτικο ήλιο και την θολή απ την υγρασία αστμόσφαιρα
,ηπια τον καφέ μου ,βαρύς και κατσούφης. Έπρεπε και σήμερα ν απαντήσω ,σε ακανθώδη ερωτήματα που πληγώνουν την καθημερινότητα μου.Επρεπε να βρω ενα τροπο ν απομακρυνω τ αγκάθια τους απο το σωμα της σκεψης και της ψυχολογίας μου ,ετσι ωστε υγιης και συμφλιωμενος με τις αποκρισεις μου να εργαστω με διαυγεια και να ζησω τη σημερινη μου ημερα στο μεγιστο της πληροτητας που θα μπορουσε να επιτευχθει.Τα μεγαλα θεματα αγκαθια ηταν ,το μεταναστευτικο,η κλιματικη αλαγη,η οικολογια,η κανονικοτητα,η αναπτυξη .Ολοι εχουν αποψη γυρω μου.Για ολα.Και κατι αλλα ψιλα,ειχα να απαντησω ,μικροτερης σημασιας,του στυλ,τι θα φαω που δε παιζει φαι ,που θα βρω καμια δουλεια ,που θα βρω κανα ανθρωπο να μιλησω,πως θα πληρωθουνε κατι υποχρωσεις ,ψιλολογια δλδ.Μολις καταλαβα ,τι επρεπε να κανω,αφησα τον καφε και ξαναξαπλωσα περιμενοντας να πεθανω.Δυστηχως ομως χτυπησε η σειρηνα του συναγερμου σ ολη την Αθηνα και ετσι βγηκα εντρομος στο μπαλκονι κοιταζοντας μ αγωνια τον ουρανο περιμενοντας να δω τουλαχιστον τα βομβαρδιστικα.Το μονο που ειδα ηταν μια μεγαλη μελισσα που ηρθε μπροστα στα γυαλια μου και μου είπε" σκατομέρα,κανε παρα περα να παω στο γιασεμι..Δε βρέχει να παρω κανα ρεπο ,ρε πουστη μου δε τη παλευω αλλο αυτο το καλοκαιρι".Απλη,λιτη,δωρικη μελισσα.Την συμπαθησα.Η θεμροκρασια και παλι κοντα στους 30 C ,τα συννεφα εξαφανισμενα,η υγρασια πνιχτη .Το κομμάτι απαιχτο
Κάτω απο το ζεστό Οκτωβριάτικο ήλιο και την θολή απ την υγρασία αστμόσφαιρα
,ηπια τον καφέ μου ,βαρύς και κατσούφης. Έπρεπε και σήμερα ν απαντήσω ,σε ακανθώδη ερωτήματα που πληγώνουν την καθημερινότητα μου.Επρεπε να βρω ενα τροπο ν απομακρυνω τ αγκάθια τους απο το σωμα της σκεψης και της ψυχολογίας μου ,ετσι ωστε υγιης και συμφλιωμενος με τις αποκρισεις μου να εργαστω με διαυγεια και να ζησω τη σημερινη μου ημερα στο μεγιστο της πληροτητας που θα μπορουσε να επιτευχθει.Τα μεγαλα θεματα αγκαθια ηταν ,το μεταναστευτικο,η κλιματικη αλαγη,η οικολογια,η κανονικοτητα,η αναπτυξη .Ολοι εχουν αποψη γυρω μου.Για ολα.Και κατι αλλα ψιλα,ειχα να απαντησω ,μικροτερης σημασιας,του στυλ,τι θα φαω που δε παιζει φαι ,που θα βρω καμια δουλεια ,που θα βρω κανα ανθρωπο να μιλησω,πως θα πληρωθουνε κατι υποχρωσεις ,ψιλολογια δλδ.Μολις καταλαβα ,τι επρεπε να κανω,αφησα τον καφε και ξαναξαπλωσα περιμενοντας να πεθανω.Δυστηχως ομως χτυπησε η σειρηνα του συναγερμου σ ολη την Αθηνα και ετσι βγηκα εντρομος στο μπαλκονι κοιταζοντας μ αγωνια τον ουρανο περιμενοντας να δω τουλαχιστον τα βομβαρδιστικα.Το μονο που ειδα ηταν μια μεγαλη μελισσα που ηρθε μπροστα στα γυαλια μου και μου είπε" σκατομέρα,κανε παρα περα να παω στο γιασεμι..Δε βρέχει να παρω κανα ρεπο ,ρε πουστη μου δε τη παλευω αλλο αυτο το καλοκαιρι".Απλη,λιτη,δωρικη μελισσα.Την συμπαθησα.Η θεμροκρασια και παλι κοντα στους 30 C ,τα συννεφα εξαφανισμενα,η υγρασια πνιχτη .Το κομμάτι απαιχτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου