Έψαχνε λέει,για μια ελεύθερη νύχτα .Είχε απόλυτη ανάγκη μια ελεύθερη νύχτα.Όταν το άκουσα,δεν είπα κάτι.
Σκέφτηκα όμως μια λέξη .
'Έλεος".
Με τι είχα να κάνω εδώ?
Με ένα συμβολισμό?Μια μεταφορά? Μια δήλωση πρόλογο μιας μεγάλης συζήτησης,η οποία θα κατέληγε ,που?και πότε ??και πως?
Οπότε ξανασκέφτηκα : "έλεος".
Μετά τον λυπήθηκα.Θα χε ποντάρει πολλά σ αυτή την ατάκα.
Και ένοιωθα ότι περίμενε μια αντίδραση.Οπωσδήποτε περίμενε μια αντίδραση.Κ εγώ δεν αντιδρούσα.Σαδιστικά.Κ όχι μόνο αυτό.Ήθελα να τον τιμωρήσω κιόλας.Ναι η λύπη μου υπερκεράστηκε γρήγορα από το θυμό μου.Ο Θυμός μου αγαπούσε τον εσπρέσο.Πρέπει να έπινε μέχρι και πέντε διπλούς εσπρέσο την ημέρα.Ο θυμός μου δε κοιμόταν ποτέ.Απλά μισόκλεινε τα μάτια του,σαν κουρασμένο πληγωμένο ζώο,άλλα όχι,δε κοιμότανε ποτέ.
"Δεν υπάρχουν ελεύθερες νύχτες ",είπα.Η τελευταία ελεύθερη νύχτα ήταν εκείνη η νύχτα που όλοι γνωρίζουμε ,αλλά δε μιλάμε ποτέ γι αυτή."
Έμεινε να με κοιτάζει.Ένιωσα πως δε θα συνέχιζε τη κουβέντα.Η απάντηση μου,είχε πέσει πάνω του σαν μεγάλο όρνιο και τον ξέσκιζε με κάτι τεράστια γαμψά νύχια.
"Ας είναι,!" ακούστηκε να λέει μετά από πολύ ώρα .
"Ας είναι"...,επανάλαβε.Δε με πειράζει". Με μια πολύ γρήγορη κίνηση ,έβαλε το χέρι στη τσέπη,τράβηξε ένα περίστροφο και αυτοπυροβολήθηκε.
Ήταν τόσο βαρετό.Τώρα θα πρεπε να κουβαλάω το πτώμα του όπου και να πήγαινα.Κ όλα αυτά επειδή είπε αυτή τη μαλακία ,για ότι ψάχνει μια ελεύθερη νύχτα.Που δε έμαθα κ ποτέ τι εννοούσε κιόλας.Τον φορτώθηκα στη πλάτη και βγήκα στην πλατεία να πάρω αέρα.
Δεν υπήρχε κάθισμα πουθενά.Ούτε στα παγκάκια,ούτε στα μαγαζιά.Η δροσιά για Ιούνη ήταν μεγάλη αλλά ιδιαιτέρα ευχάριστη.Είχε γεμίσει ο τόπος από ανθρώπους που κουβαλούσαν πτώματα .Πολλοί ήταν σαν εμένα .Δεν είχαν που να κάτσουν και έτσι γυρνούσαν από εδώ κ από εκεί.
όρθιοι ,πολλοί μαζί με τα πτώματα τους.
"Απόψε είναι?" Με ρώτησε μια κυρία που με πλησίασε με δυσκολία μεταφέροντας 2 πτώματα στη πλάτη της.
"Απόψε είναι τι ?"απάντησα.
"Απόψε είναι η νύχτα που θα πέσουν όλα τ αστέρια ?"
Δεν είχα ιδέα για τι πράμα μιλούσε ,αλλά αυτό στις μέρες μας δεν είναι το ζητούμενο.Το ζητούμενο είναι να δώσεις τη σωστή απάντηση,την οποία ποτέ δε είσαι σίγουρος για το ποια πραγματικά είναι.
"Ναι,νομίζω ναι απάντησα.Αν δε κάνω λάθος ,απόψε είναι."
-"Ωραία,δε ξέρετε πως τη περίμενα αυτή τη νύχτα,συνέχισε τη κουβέντα.Κ εσείς γιαυτό δε ήρθατε απόψε εδώ ?"
Την κοίταξα καλά και αποφάσισα να μη ξανακάνω το ίδιο λάθος.Ένα πτώμα έφτανε.Αν τη σκότωνα με κάτι που θα έλεγα ,θα πρεπε να φορτωθώ άλλα 3 πτώματα.Οπότε σιώπησα.Όμως αυτή επέμενε.
"Γιαυτό δε ήρθατε εδώ απόψε?"
Γαμώτο,Ας ήμουνα λίγο καλός μαζί της .Δε είχα ιδέα για ποια νύχτα μιλούσε ,και πως θα πέφταν όλα τ αστέρια,αλλά ας της έδινα μια κατάφαση.Τι θα κόστιζε?Σίγουρα όχι επιπλέον πτώματα.
"Ναι,γιαυτό " απάντησα όσο μπορούσα πιο κοφτά.
"Λέτε ψέματα,δε ήρθατε γιαυτό.Θεέ μου πόσο απελπισμένη είμαι.Δε θα βρω ποτέ κανέναν να μου πει την αλήθεια."
Το πράμα μύριζε μπαρούτι .Αισθάνθηκα την απειλή να με κοιτάζει κρυμμένη ,έτοιμη να μου ορμήσει.Ο πανικός δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος.Κ εγώ ακολούθησα τη συμβουλή του.Είναι κάτι στη φύση μου που με οδηγεί στις λάθος κινήσεις,αναμφίβολα.Και της απάντησα με κάθε ειλικρίνεια.
"Ζητώ συγγνώμη ,εξαρχής δεν είχα ιδέα για ποια νύχτα μιλάτε ,ούτε έχω ακούσει ποτέ τίποτα σχετικό για κάποια νύχτα που θα πέσουν όλα τ αστέρια."Σας είπα τ αντίθετα γιατί νόμιζα ότι το είχατε ανάγκη.Σας ζητώ συγγνώμη".
Η ειλικρίνεια που προτάθηκε από τον πανικό,δε ήταν μια καλή συμβουλή.Η Κυρία με κοίταξε έντρομη.Νομίζω πως αν όντως έπεφταν κάποτε όλα τ αστέρια,θα κοίταζε λιγότερη έντρομη.Έβγαλε το κινητό της ,μάζεψε όλα τα Post από το face της ,τα οποία δε είχαν πάρει Like και καρδούλα,μάζεψε όλα τα μηνύματα από το meesnger που δε της είχαν απαντήσει ,όλα όσα την είχαν πληγώσει και με μια κίνηση ,μ όλα αυτά έκοψε τις φλέβες της μπροστά μου ,πέφτοντας στην αγκαλιά μου ετοιμοθάνατη.
4 πτώματα σε μια μόνο βραδιά ,ήταν πάρα πολλά.Μα πάρα πολλά.Τα φόρτωσα στη πλάτη μου και ασθμαίνοντας σύρθηκα μέχρι το σουβλατζίδικο.Η κοπέλα στο ταμείο,ήταν ιδρωμένη ,η ζέστη εκεί μέσα έντονη και η τσίκνα από τα ψημένα γουρούνια και τ αρνιά πλημμύριζε τα πάντα.
-Τι θα πάρετε ? "
-4 διπλά πιτόγυρα παρακαλώ με απ όλα.
-Πατάτες θέλετε ? έχουμε προσφορά .
-Θέλουμε και πατάτες."
΄Θέλετε κάτι άλλο"?
Ναι,λίγο αέρα.Νιώθω πως πνίγομαι.
Η κοπέλα σταμάτησε ότι έκανε και χωρίς να με κοιτάξει,με τα μάτια χαμηλωμένα μου είπε με σβηστή σχεδόν φωνή:
" Αυτό δεν έπρεπε να το πείτε Κύριε.Ποτέ δε μ έχουν προσβάλει έτσι.Ποτέ όμως.Δεν έπρεπε να το πείτε αυτό Κύριε.Ειδικά απόψε.Τη μεγάλη ελεύθερη νύχτα που θα πέσουν όλα τ αστέρια."
Αμέσως άναψε το κόκκινο φωτάκι του συναγερμού.Δεν απάντησα κάτι,πήρα τα σουβλάκια μου και πήγα σπίτι μου φορτωμένος τα 4 πτώματα ..
Δεν νομίζω ότι θα ξαναβγώ .Ούτε απόψε ούτε άλλη μέρα ή νύχτα.
Δυο ώρες αργότερα ,΄έπεσαν όλα τ αστέρια από τον ουρανό.Ήταν ένα φαντασμαγορικό θέαμα .Μόλις τέλειωσε ο ουρανός ήταν πιο σκοτεινός κ από το κατράμι κ έκανε ένα αφόρητο κρύο.Το επόμενο πρωί ο ήλιος δεν ανέτειλε και η νύχτα συνέχιζε την πορεία της ,πραγματικά ελεύθερη
καταβροχθίζοντας τα πάντα κ τους πάντες.Τίποτα απ όλα αυτά δε μου έκανε πραγματικά εντύπωση όμως.Κ αυτό ήταν το πιο περίεργο απ όλα. Ήταν λες και τα χα ξαναζήσει όλα αυτά .Και πιστέψτε με ,βαριόμουν αφόρητα......
Σκέφτηκα όμως μια λέξη .
'Έλεος".
Με τι είχα να κάνω εδώ?
Με ένα συμβολισμό?Μια μεταφορά? Μια δήλωση πρόλογο μιας μεγάλης συζήτησης,η οποία θα κατέληγε ,που?και πότε ??και πως?
Οπότε ξανασκέφτηκα : "έλεος".
Μετά τον λυπήθηκα.Θα χε ποντάρει πολλά σ αυτή την ατάκα.
Και ένοιωθα ότι περίμενε μια αντίδραση.Οπωσδήποτε περίμενε μια αντίδραση.Κ εγώ δεν αντιδρούσα.Σαδιστικά.Κ όχι μόνο αυτό.Ήθελα να τον τιμωρήσω κιόλας.Ναι η λύπη μου υπερκεράστηκε γρήγορα από το θυμό μου.Ο Θυμός μου αγαπούσε τον εσπρέσο.Πρέπει να έπινε μέχρι και πέντε διπλούς εσπρέσο την ημέρα.Ο θυμός μου δε κοιμόταν ποτέ.Απλά μισόκλεινε τα μάτια του,σαν κουρασμένο πληγωμένο ζώο,άλλα όχι,δε κοιμότανε ποτέ.
"Δεν υπάρχουν ελεύθερες νύχτες ",είπα.Η τελευταία ελεύθερη νύχτα ήταν εκείνη η νύχτα που όλοι γνωρίζουμε ,αλλά δε μιλάμε ποτέ γι αυτή."
Έμεινε να με κοιτάζει.Ένιωσα πως δε θα συνέχιζε τη κουβέντα.Η απάντηση μου,είχε πέσει πάνω του σαν μεγάλο όρνιο και τον ξέσκιζε με κάτι τεράστια γαμψά νύχια.
"Ας είναι,!" ακούστηκε να λέει μετά από πολύ ώρα .
"Ας είναι"...,επανάλαβε.Δε με πειράζει". Με μια πολύ γρήγορη κίνηση ,έβαλε το χέρι στη τσέπη,τράβηξε ένα περίστροφο και αυτοπυροβολήθηκε.
Ήταν τόσο βαρετό.Τώρα θα πρεπε να κουβαλάω το πτώμα του όπου και να πήγαινα.Κ όλα αυτά επειδή είπε αυτή τη μαλακία ,για ότι ψάχνει μια ελεύθερη νύχτα.Που δε έμαθα κ ποτέ τι εννοούσε κιόλας.Τον φορτώθηκα στη πλάτη και βγήκα στην πλατεία να πάρω αέρα.
Δεν υπήρχε κάθισμα πουθενά.Ούτε στα παγκάκια,ούτε στα μαγαζιά.Η δροσιά για Ιούνη ήταν μεγάλη αλλά ιδιαιτέρα ευχάριστη.Είχε γεμίσει ο τόπος από ανθρώπους που κουβαλούσαν πτώματα .Πολλοί ήταν σαν εμένα .Δεν είχαν που να κάτσουν και έτσι γυρνούσαν από εδώ κ από εκεί.
όρθιοι ,πολλοί μαζί με τα πτώματα τους.
"Απόψε είναι?" Με ρώτησε μια κυρία που με πλησίασε με δυσκολία μεταφέροντας 2 πτώματα στη πλάτη της.
"Απόψε είναι τι ?"απάντησα.
"Απόψε είναι η νύχτα που θα πέσουν όλα τ αστέρια ?"
Δεν είχα ιδέα για τι πράμα μιλούσε ,αλλά αυτό στις μέρες μας δεν είναι το ζητούμενο.Το ζητούμενο είναι να δώσεις τη σωστή απάντηση,την οποία ποτέ δε είσαι σίγουρος για το ποια πραγματικά είναι.
"Ναι,νομίζω ναι απάντησα.Αν δε κάνω λάθος ,απόψε είναι."
-"Ωραία,δε ξέρετε πως τη περίμενα αυτή τη νύχτα,συνέχισε τη κουβέντα.Κ εσείς γιαυτό δε ήρθατε απόψε εδώ ?"
Την κοίταξα καλά και αποφάσισα να μη ξανακάνω το ίδιο λάθος.Ένα πτώμα έφτανε.Αν τη σκότωνα με κάτι που θα έλεγα ,θα πρεπε να φορτωθώ άλλα 3 πτώματα.Οπότε σιώπησα.Όμως αυτή επέμενε.
"Γιαυτό δε ήρθατε εδώ απόψε?"
Γαμώτο,Ας ήμουνα λίγο καλός μαζί της .Δε είχα ιδέα για ποια νύχτα μιλούσε ,και πως θα πέφταν όλα τ αστέρια,αλλά ας της έδινα μια κατάφαση.Τι θα κόστιζε?Σίγουρα όχι επιπλέον πτώματα.
"Ναι,γιαυτό " απάντησα όσο μπορούσα πιο κοφτά.
"Λέτε ψέματα,δε ήρθατε γιαυτό.Θεέ μου πόσο απελπισμένη είμαι.Δε θα βρω ποτέ κανέναν να μου πει την αλήθεια."
Το πράμα μύριζε μπαρούτι .Αισθάνθηκα την απειλή να με κοιτάζει κρυμμένη ,έτοιμη να μου ορμήσει.Ο πανικός δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος.Κ εγώ ακολούθησα τη συμβουλή του.Είναι κάτι στη φύση μου που με οδηγεί στις λάθος κινήσεις,αναμφίβολα.Και της απάντησα με κάθε ειλικρίνεια.
"Ζητώ συγγνώμη ,εξαρχής δεν είχα ιδέα για ποια νύχτα μιλάτε ,ούτε έχω ακούσει ποτέ τίποτα σχετικό για κάποια νύχτα που θα πέσουν όλα τ αστέρια."Σας είπα τ αντίθετα γιατί νόμιζα ότι το είχατε ανάγκη.Σας ζητώ συγγνώμη".
Η ειλικρίνεια που προτάθηκε από τον πανικό,δε ήταν μια καλή συμβουλή.Η Κυρία με κοίταξε έντρομη.Νομίζω πως αν όντως έπεφταν κάποτε όλα τ αστέρια,θα κοίταζε λιγότερη έντρομη.Έβγαλε το κινητό της ,μάζεψε όλα τα Post από το face της ,τα οποία δε είχαν πάρει Like και καρδούλα,μάζεψε όλα τα μηνύματα από το meesnger που δε της είχαν απαντήσει ,όλα όσα την είχαν πληγώσει και με μια κίνηση ,μ όλα αυτά έκοψε τις φλέβες της μπροστά μου ,πέφτοντας στην αγκαλιά μου ετοιμοθάνατη.
4 πτώματα σε μια μόνο βραδιά ,ήταν πάρα πολλά.Μα πάρα πολλά.Τα φόρτωσα στη πλάτη μου και ασθμαίνοντας σύρθηκα μέχρι το σουβλατζίδικο.Η κοπέλα στο ταμείο,ήταν ιδρωμένη ,η ζέστη εκεί μέσα έντονη και η τσίκνα από τα ψημένα γουρούνια και τ αρνιά πλημμύριζε τα πάντα.
-Τι θα πάρετε ? "
-4 διπλά πιτόγυρα παρακαλώ με απ όλα.
-Πατάτες θέλετε ? έχουμε προσφορά .
-Θέλουμε και πατάτες."
΄Θέλετε κάτι άλλο"?
Ναι,λίγο αέρα.Νιώθω πως πνίγομαι.
Η κοπέλα σταμάτησε ότι έκανε και χωρίς να με κοιτάξει,με τα μάτια χαμηλωμένα μου είπε με σβηστή σχεδόν φωνή:
" Αυτό δεν έπρεπε να το πείτε Κύριε.Ποτέ δε μ έχουν προσβάλει έτσι.Ποτέ όμως.Δεν έπρεπε να το πείτε αυτό Κύριε.Ειδικά απόψε.Τη μεγάλη ελεύθερη νύχτα που θα πέσουν όλα τ αστέρια."
Αμέσως άναψε το κόκκινο φωτάκι του συναγερμού.Δεν απάντησα κάτι,πήρα τα σουβλάκια μου και πήγα σπίτι μου φορτωμένος τα 4 πτώματα ..
Δεν νομίζω ότι θα ξαναβγώ .Ούτε απόψε ούτε άλλη μέρα ή νύχτα.
Δυο ώρες αργότερα ,΄έπεσαν όλα τ αστέρια από τον ουρανό.Ήταν ένα φαντασμαγορικό θέαμα .Μόλις τέλειωσε ο ουρανός ήταν πιο σκοτεινός κ από το κατράμι κ έκανε ένα αφόρητο κρύο.Το επόμενο πρωί ο ήλιος δεν ανέτειλε και η νύχτα συνέχιζε την πορεία της ,πραγματικά ελεύθερη
καταβροχθίζοντας τα πάντα κ τους πάντες.Τίποτα απ όλα αυτά δε μου έκανε πραγματικά εντύπωση όμως.Κ αυτό ήταν το πιο περίεργο απ όλα. Ήταν λες και τα χα ξαναζήσει όλα αυτά .Και πιστέψτε με ,βαριόμουν αφόρητα......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου