Μενει μονο ενα παραπονο,να συνοδευει τη ζωη μας,ενα γιατι,που ξερουμε οτι δεν εχει απαντηση που να μαλακωνει τη καρδια μας,εχει μονο απαντηση για να δεχτουμε θεμε δε θεμε, μια πραγματικοτητα.
Οκ...κοντρα λοιπον σ αυτη τη πραγματικοτητα,ανυποταχτα ,εραστες του ονειρου, παθιασμενοι με το αδυνατο,προχωραμε,και προσπαθουμε να δημιουργησουμε εμεις μια μερα στη ζωη μας,αν οχι λευκη σα του χιονιου,τουλαχιστον κρεμ,γκριζοασπρη,καποιο χρωμα να σπασουμε αυτο το μαυρο απο την ανελεητη καθημερινοτητα που θελει πολλα κολπα, και πολλα φτιασιδωματα για να την αγαπησεις οπως ειναι...
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου