Επαρχία Αγρίνιο.Οκτώβρης 2008

Πρώτα απ ολα το φως.Το φως ειναι ενα σκοτωμένο φώς ακόμα κ οταν έχει ηλιοφάνεια.Το Φθινόπωρο είναι εκεί.Στο ωχρό φως του ήλιου πάνω στο κουρασμένο μετά τον- καλοκαιρινό ερωτα- σώμα της φύσης.Χωρίς να ναι  όλα κίτρινα ακόμα αυτο που κυριαρχει ειναι η αισθηση του κίτρινου,του
υπερώριμου,του σχεδόν σάπιου.
Στις αυλές μυρίζουν τα τσάπρα (τα σταφυλια που πανε για τσίπουρο).Οι μυγες ειναι παντου,η υγρασία και η ζεστη της εποχης τις αυξάνουν σε δυσθεώρητο αριθμό.Τα χαράματα οι ομιχλες
στον κάμπο μπερδευονται με τους καπνους απο τις φωτιες στα λιόκλαδα και σχεδον ολη τη μερα το τοπίο μοιάζει να καπνιζει.Τα μεσημέρια ειναι ζεστά χωρις να ειναι η γνωστή καλοκαιρινή ζέστη.
Ζεστά και υγρά.Τις νύχτες μυρίζει παντού ενα περίεργο μειγμα απο καμμένο ξύλο,χώμα ,και κάτι σάπιο απροσδιόριστο..Ειναι ένα περίεργο κράμα αρωμάτων καθόλου ευχαριστο.
Πέτυχα βεβαια και θλιμμενες μέρες,χωρις να βρεχει.Ο ηλιος ομως ηταν θλιμμενος και ωχρος.Αυτην την αισθηση αποκομισα.Σιγα σιγα η επαρχια ετοιμαζεται για το χειμωνα.
Σε λιγο θα μαζεψουν το συνολο των ελιων,τι ς λαδοελλιες κ τις καλαμων.Ιδιαιτερο το μαζεμα της ελιας.Ο καρπος στα χερια σου ειναι αλλη αισθηση.Η μυρουδια της ελιας αναμιχτη με το το χωμα κ μετα η μυρουδια του λιοτριβιού και μετα του ιδιιοου του λαδιου ,σου ξυπναει άλλες αισθησεις,Κρυμμενες μα παντα παρουσες.Προαιωνιες.

Η επαρχια εχει μια αλλη ζωη απο αυτη της Αθηνας.Επιβιωση κ εδω κ εκει.Αλλα εκει η ζωη αποκτα μια αλλη εννοια,Ειναι αμμεσα και ταυτοσημη με την ιδια τη φυση.Τεραστια διαφορα.Οσο για μενα θα πω αυτο που ειχα ψυλιαστει να μου συμβαινει εδω κ καιρο,Μεταλλασομαι.Καθε φορα η επαφη
με τη φυση μου ειναι οδυνηρη.Εξαιρετικα οδυνηρη,σαν υπενθυμιση του λαθους που ζω.Η Αθηνα τα σκεπαζει ολο αυτα.Ειναι νεκρη ,μεταλαγμενη.Μαζι της κ εγω...

Φθινόπωρο ζωης....

*nNoe*