Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

"αναφορα αέρας και σελήνη"

Οταν ζούσε η μάνα μου,ήταν κάποιες φορές που μου σπαγε τα νεύρα.Μ έπαιρνε τηλέφωνο απο το χωριό και μου λεγε.."που ειναι τώρα το φεγγάρι?"..."Που θες να ναι ρε μάνα ?" της έλεγα.Στον ουρανό."Ναι,αλλά σε ποιο σημείο>?..Νεύρα...πολλά νευρα εγώ.Εβγαινα στο μπαλκόνι
ψυχαναγκαστικά ,κοίταγα,κ μετά της ελεγα".."είναι στην Ακρόπολη από πάνω" ή "είναι στον Λυκαβητό".Ε,μου λεγε..θελω να ξερω οταν που ειναι το φεγγάρι στην Αθηνα οταν εδω στο χωριό,ειναι στο βουνο,κ εν πάσει περιπτώσει ,οταν θες να με "βρίσκεις" να κοιτάς το φεγγάρι.θα κοιτάμε
το ΄ίδιο φεγγάρι.

Απόψε το φεγγάρι-αλλά κ χτες- μοιάζει να τρεχει σε μια τρελη πορεία μέσα στα σύννεφα.Δε ξερω ,μ αρεσει να το σκεφτομαι ετσι,αντί οτι τα συννεφα ειναι αυτα που τρεχουνε.Κ ο αερας χτες κ σημερα ειναι διαβολεμένα κ τα δυο.Πραγμα που αυξάνει την ταχύτητα στα σύννεφα.Οσο για τη μανα μου δε ξερω αν εκει που ειναι θα μπορει να βλέπει το φεγγάρι,-αυτό το ίδιο φεγγάρι-αλλα θα μ αρεσε η ιδέα να μπορεί....
 
*nNoe*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Στα ίδια χρώματα...

Αυγή στην Αθήνα και δύση.Στον ίδιο χρωματισμό.Υπηρχαν στιγμές στη μέρα που θύμιζαν λίγο φθινόπωρο. Αυγή