"αναφορά κόκκινο λαμπάκι,χειροκρότημα"

KATAΣΤΑΣΗ

"Τι είχαμε,τι χάσαμε ....'Ανοιξη σε ξεχάσαμε".Και πως θα μπορουσε να γίνει αλλιώς όταν ο καιρός εκεί έξω είναι ίδιος μ αυτόν του Δεκέμβρη του Γενάρη κ του Φλεβάρη που μας άφησαν χρόνους?Καιρός και οικονομική κρίση   συμπλέουν σε μια ύσηχη άχρονη λίμνη κάπου στη χωρα του Αιώνιου.Οι ταμπέλες μόνο αλλάζουν και αυτές είναι που κάνουν την διαφορά,αυτοί ειναι οι σηματοδότες μιας ακατανόητης λογικής που υποδηλώνει την " συνέχεια" ,οι διαιτητές ,οι νόμοι και οι κανονισμοί μαζι, ενος στημένου παιχνιδιού.  Οι θεατές -γλάστρες,πήραν σήμα και χειροκρότησαν όλοι μαζί την είσοδο της Ανοιξης.Ετσι οριζουν οι κανόνες της παραγωγής.Οι θεατες πρέπει να δείχνουν ότι ειναι ζωντανοί αλλά όχι πολύ ζωντανοί,όχι να κάνουν του κεφαλιού τους.Πάνω απ ολα η οργάνωση της παραγωγής , η πειθαρχία,το" σωστό." Μόλις το κόκκινο κουμπάκι σβήσει,τα χειροκροτήματα σταματάνε,και το υπερ-θέαμα ξεκινά...

Η "αντάρτισα" Ανοιξη,δε πρόλαβε να περάσει την επαναστατημένη εφηβεία της σε διαδηλώσεις ενάντια στο κατεστημένο του Χειμώνα,δε συγκρουστηκε με τις δυνάμεις καταστολής του Βοριά,δεν μαλάκωσε την παγωνιά κ την αγριάδα του άτεγκτου και νεκρού  χιονιού.Απ το κολέγιο κατευθείαν στα Virtual σαλόνια του καθωσπρεπισμού κ των ευγενικών ηλιακών προσφωνήσεων.Κοκκινο λαμπάκι,χειροκρότημα κοινού.Αυτή η Ανοιξη δε κουράστηκε για τίποτα.Ο μπαμπας Χειμώνας δεν υπήρξε ποτέ ο γνήσιος  εραστής της .Δε πόνεσε,δε μάτωσε,δε λυτρωσε και δε λύτρώθηκε.Ενας έρωτας ευνούχος της εκρυψε την αλήθεια..Αυτή η 'Ανοιξη θα συμφωνήσει χωρις αντιρηση σ όλα.Θα δώσει στις μέλισσες ταμειακες μηχανές να κόβουν αποδείξεις μόνο στα λουλούδια του θερμοκηπίου,θα δωσει στον βοριά μερική αμνηστία δείγμα της  πλουραλιστικής πολυσυμμετοχικης της ""δημοκρατίας".Κόκινο λαμπακι.Χειροκρότημα κοινού.

Μόνο τις νύχτες....ενας γκιώνης σαν ζωντανό  απομεινάρι  μιας μοναχικής επανάστασης συνεχίζει να διαδηλώνει μοναχός του φωνάζοντας το ίδιο μονότονο σύνθημα-"ανοιξη -χειμώνας" το ιδιο συνδικάτο"-.Mόνο στη ψύχρα της νύχτας που  βουβαίνονται οι αναστάσιμες μυρουδιες των νερατζοανθών ,μόνο τα χαράματα που σποραδικές εκρήξεις μνημης μπερδεύουν τα ελεγχόμενα όνειρα και παράνομες εικόνες απο το άλλοτε ποτέ "φυσιολογικό", καταφέρνουν και το σκάνε μένοντας τρυπωμένες σε μια  υγρασία μεταλαγμένων  αισθήσεων.Μονο τότε οι συνομώτες αυτης της καλωσυνάτης χούντας αλλάζουν δυο λόγια ,ενα δάκρυ,ενα φιλί,ισα ισα να μη ξεχάσουν ,και να μη ξεχαστούν και οι ίδιοι να μη παρασυρθουν στη δινη του "ετσι πρέπει"."ετσι ειναι το σωστό",.Να παραμείνουν ζωντανοί,ανυπότακτοι,εξεγερμένοι,βρίζοντας και ανατρέποντας κάθε ψέμα...κάθε Ανοιξη σαν αυτή....κάθε ψευτικο χαμόγελο...κάθε σύμβαση που εγινε γιαυτους χωρις αυτους......

Σβηστο λαμπάκι.Απουσία κοινού.

*nNoe*