"H τελευταία μέρα"

Η τελευταία μέρα του Ιούλη,σηκώθηκε  με το κρεβάτι κολλημένο  στην πλάτη της.Είπε πως το χρειαζόταν σε περίπτωση που κατέρεε,που λιποθυμούσε,η που θα πέθαινε ,προτου τελειώσουν οι 24 ώρες της.

Είπε ακόμα πως ηταν δικαιωμά της , πως δεν την βάραινε καμμιά υποχρέωση και πως αν ήταν στο χέρι της δεν θα εμφανιζόταν καν στο στερέωμα του χρόνου,γράφοντας στο μουνί της οτιδήποτε έχει σχέση με την αλληλουχία του αδιάλειπτου χρονικού γίγνεσθαι και των εποχών.Όλα αυτά τα ΄πε μονοκοπανιάς ,χωρις κανείς να τη ρωτήσει τίποτα,ρουφώντας  μ ενα πλαστικό σωλήνα  ένα κάποιο είδος παγωμένου  μείγματος καφέδων απο έναν κουβά, αποτελούμενο απο οτιδήποτε καφέ κυκλοφορούσε στην αγορά,γρανιρισμένο με κομμάτια απο τους παγετώνες των Ιμαλαίων.

Μετά βγήκε στο δρόμο και κλώτσαγε ότι έβρισκε στο δρόμο της.¨»Καλημέρα»,της ειπε ο διευθυντης Τραπέζης ,οταν μπήκε στην τραπεζά του.»Της μάνας σου»,του απάντησε και τον γέμισε κουμπότρυπες.»θα φυτέψουμε ένα δέντρο σήμερα?» την ρώτησε ο ευαισθητοποιημένος οικολογικά μακρυμάλλης.Ηταν το τελευταίο πράμα που ρώτησε στη ζωή του.Τον φύτεψε με το κεφαλι στο χώμα μεχρι τη μέση και μόνο τα πόδια του άφησε εξω απο το χώμα.»θα κανεις Like στην σελίδα ¨»ομορφιες της πατρίδας μας» την ρώτησε η μαγευτική παραλία κάποιου νησιού.»”Like, οχι, μόνο εμετό,» απάντησε και ξέρασε σ ολο το μήκος της παραλίας με τα γαλαζοπράσινα νερά.»»θα κοινοποποιήσεις στη σελίδα σου το μύνημα για τη διάσωση των καγκουρώ απο την ιλαρα» ?τη ρώτησε ο cyber φιλος της που γνώρισε τις προάλλες στη σελίδα των On line love & romance dating...Όλοι είδαν σε λίγο οn line στο Facebook την φάτσα του βουτηγμένη στο κώλο ενός τραβεστί καγκουρώ.¨Που θα πας διακοπές? Τη ρώτησε η καλύτερη της φίλη...Στην κόλαση της απάντησε κοφτά,και συμπλήρωσε «εκει θα παω αρκει να μη σε βλέπω μαλάκω»

 

Το μεσημέρι δεν έφαγε τίποτα,εκτός απο λίγα λυσακά της ανακατεμενα με μαρουλόφυλα κατεψυγμένα που είχαν κρυσταλλιάσει  και που τα χε φυλαγμένα στη κατάψυξη για μια δύσκολη ώρα ,οταν δε θα προλάβαινε να μαγειρέψει τίποτα.Ξάπλωσε εκεί στο όρθιο μιας και είχε εύκαιρο το κρεβάτι και άνοιξε τηλεόραση να δει της ειδήσεις.Τπτ πραγματικά καινούργιο.Οι διαπραγματέυσεις για τα νέα μέτρα συνεχιζόταν απρόσκοπτα τα τελευταία 140 χρόνια,τα νέα χαράτσια θα εβγαιναν σε φωσφοριζέ  χρώμα και με ραβδώσεις ,ενω στο νεο αθλημα  στις Ολυμπιάδες  το "μπάντι τζάμπιγκ σουισάιντ" ,η χώρα κατάπινε  τα χρυσά σαν να ταν στραγάλια...

Εκανε ακόμα έναν κουβαδίσιο καφέ,τον απογευματινό της ,έφτυσε μέσα και τον ήπιε.Μετά χτύπησε το κουδούνι της κ άνοιξε.Ηταν ένας αδυνατος τύπος με λίγα μαλλιά και βρώμικα ρούχα.»Γεια σας,ειμαι πτυχιουχος πολυτεχνείου,ειχα κάνει φυλακη,ειμαι τοξικομανής,έχω οικογένεια,τα παιδιά μου ειναι λεπρά,η γυνάικα μου κάνει βίζιτες αλλα δε παίρνει λεφτά,οι γονείς μου έχουν καρκίνο και γω δεν αισθάνομαι πολύ καλά σήμερα.Θα μπορούσατε να μου δώσετε ενα τεύχος της Βαβέλ ,γιατι όταν πάω τουαλέτα να χέσω δεν έχω τίποτα να διαβάσω?»Ηταν το μοναδικό πράμα που την συγκίνησε.Αλλά αντιστάθηκε.Του φυτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι και εστειλε στην ιστορία του στον Edika μπας και την κάνει κόμικ...

Το βράδυ σα να χάρηκε κάπως,γιατί θα ψόφαγε και η ίδια και θα τέλειωνε το μαρτυριό της .Εγειρε την πλάτη της απο τις 22:00 και περίμενε.Ξυπνησε στις 00:10 .Hταν ακόμα ζωντανή.Πήγε στον καθρέπτη του μπάνιου,πήρε την ταμπέλα «1 Αυγούστου 2012» τη κόλησε στο μέτωπο και χωρίς να σκεφτεί τίποτα ,βγήκε στους δρόμους να πιεί μπύρες.....

*nNoe*

"Δυο γλαροι μ ανοιγμένα φτερά"

Όταν άνοιξε τα μάτια της, είδε  έναν ουρανό θολό απ τη ζέστη, ένοιωσε τον καυτό  άνεμο να τη   χαιδεύει .Έκανε να σηκωθεί μα ζαλίστηκε δυνατά. Έγειρε το κεφάλι της στο χώμα κ΄ έκλεισε ξανά τα μάτια .Οι ήχοι    που φτάνανε στ΄ αυτιά της  ήταν μπερδεμένοι, ακαθόριστοι, θόρυβοι   παραλίας με κόσμο…

Βυθίστηκε ξανά σ έναν άρρωστο ύπνο .Δυο γλάροι πετούσαν στ’  όνειρο της ,δυο λευκοί γλάροι  πετούσαν από πάνω της ,μέχρι  που στάθηκαν στην πλάτη της ξαπλωμένη μπρούμυτα  καθώς ήταν. Ένοιωθε  τα βήματα τους πάνω της  ,άκουγε  την μάχη από τα ράμφη τους ,τα επιτόπια φτερουγίσματα τους ,τους ήχους από το ζευγάρωμα τους, τα  κρωξίματα τους .Ήταν αστείο  .Την γαργαλούσαν .Ήταν παράδοξο μα της άρεσε βαθιά μέσα της  για λόγους που δε σκεφτόταν. Τα  ένοιωσε που  κάθισαν  στη πλάτη της ,ένοιωθε την ζέστα από τα φτερά τους ,τις μικρές τους κινήσεις ,τα γλυκά τους ραμφίσματα που ολοένα και γινόντουσαν πιο απαλά  και σε αραιότερα διαστήματα. Κοιμήθηκε μέσα στον ύπνο της κ όταν ξύπνησε ένοιωσε κάτι υγρό να κυλάει στην πλάτη της ,να κατεβαίνει σαν ρυάκι ανάμεσα στα πόδια της .Έβαλε το χέρι της και χάιδεψε το υγρό. Ήταν αίμα. Τα  πουλιά δεν υπήρχαν πουθενά. Ανησύχησε. Γύρισε ανάσκελα και ανασηκώθηκε. Η πλάτη της  την έτσουζε ,μια φαγούρα σ όλο το μήκος της σπονδυλικής της στήλης την έσπρωξε να σηκωθεί και να τρέξει προς την θάλασσα. Βούτηξε σ ένα μακροβούτι όσο άντεχε η αναπνοή της.   Η φαγούρα ,είχε χαθεί , το ίδιο και το αίμα….. Ανάσανε μ ανακούφιση.

Οι ήχοι απ την μακρινή παραλία έγιναν πιο ευκρινείς. Μπορούσε ν ακούσει διαλόγους, μουσική, μπορούσε να μυρίσει  φύκια και ιώδιο μ έναν τρόπο που δε ξαναθυμόταν. Αυτή τη φορά ανασηκώθηκε χωρίς να ζαλιστεί. Το  δέρμα της είχε ανατριχιάσει και ένοιωσε τις ρόγες απ το στήθος της να σκληραίνουν. Πεινούσε. Ούτε και κατάλαβε πως βρέθηκε κάτω απ το νερό. Έβλεπε  καθαρά στο βυθό σα να ήταν στο δωμάτιο της. Οικεία όλα. Το ψάρι σπαρταρούσε στα δόντια της με δύναμη. Την τρέλαινε η φρεσκάδα του ,η μυρουδιά του, το σφρίγος του ,η αγωνία του να ξεφύγει απ τα δόντια της. Το κύμα ξέπλυνε τις στάλες απ το αίμα στα χείλη της..  Ο ήλιος έγερνε πίσω από μια βάρκα ξύλινη που χρόνια έμενε παρατημένη σε κείνη την παραλία.  Κοιτούσε την δύση μαγεμένη .Ποτέ άλλοτε δεν είχε δεί τόσο κόκκινο  μέσα στον ήλιο, μια τρελή ιδέα της πέρασε απ το μυαλό, ο ήλιος ένα σφουγγάρι που μάζευε κάθε μέρα το αίμα που χυνόταν στον κόσμο, παράτησε γρήγορα αυτήν την ιδέα ,ένοιωσε να κρυώνει και να ναι μόνη .Πιο μόνη από ποτέ…..

Γύρεψε το λευκό της φόρεμα στην άμμο. Το βρήκε κ το φόρεσε αργά αδιαφορώντας για την μέχρι τώρα γύμνια της. Από μακριά άκουσε τα λόγια μιας παρέας που έπαιρνε κ αυτή τον δρόμο του γυρισμού. Είδατε την πλάτη της? Το πιο απίστευτο τατουάζ που εχω δει ποτε…..

Δυο γλάροι μ ανοιγμένα φτερά…….  

*nNoe*

"Το θέμα"

              

Το "θέμα" αποφάσισε να αυτονομηθεί και να σταματήσει να χώνεται στα βρακιά της κάθε "κατάστασης",ακούγοντας καθε τρεις και λίγο ,καθε τύπου φωνές να δηλωνουν με κάθε τροπο την επιθυμία τους να το βρουν ,να το ανακαλύψουν και να το αναδείξουν η ακόμα να το καταγγείλουν,να το στηλιτεύσουν,η ακόμα χειροτερα να το σοδομίσουν,να το εξυγιάνουν,να το λυτρώσουν.Βαρεθηκε να κυνηγιέται απο τις χερούκλες τους οσο το ψάχνανε,βαρέθηκε να κυνηγιέται κ αυτό να κρύβεται,να παιζει θεατρο και να μεταμορφώνεται σε καποιο άλλο θέμα για να μπερδεψει τους διωκτες και τους "Indiana Jones" κυνηγούς του.Κουράστηκε  να ναι παντα το κυνηγημένο θυμα κ άλλοθι της κάθε πουτάνας κατάστασης και να πληρώνει τα δικα της γαμησιάτικα,στα οποια αυτη η πουτάνα  κατάσταση ενέδιδε, με ταχύτηα παρομοια  των οπτικων ινών.Απήυδησε στο καθε "τέλος" να το γραπώνουν απ τα κουνελίσια αυτιά του,να το τραβάνε επανω και να λένε" ΑΥΤΟ ειναι το ΄θεμα" λοιπον.Για να δουμε τι θα κάνουμε μ αυτό".


Ενα Σάββατο λοιπόν στα τέλη εκείνου του ζεματισμένου Ιούλη ,αποφάσισε να την κοπανήσει,να εξαφανιστεί.Ν αφήσει την κάθε κατάσταση ,ερμη,ορφανή,απροστάτευτη,άδεια τελείως ,γυμνή όπως τη γέννησε η μάνα της κ ο πατέρας της.Να την αφήσει χωρις το "θεμα" της.Ουτε τι θα απογίνουν σκέφτηκε,ουτε πως θα ζησουν  τωρα σκέφτηκε,ούτε τιποτα.Τιποτα απολύτως.

Εντάξει.Της πουτάνας έγινε.Ξυπνήσανε οι καταστάσεις εκείνο το πρωινό και ήταν σα να τις πάταγε ολη τη νύχτα ένα τραίνο.Το ιδιο τραινο να πηγαινε και να ερχοτανε και να τις πάταγε ξανα και ξανά.Χαλκομανία.Οι καταστασεις άντε και να πιανε εναν καφέ εκεινο το πρωι.Αντε δυο για να ξυπνησουνε.Μετά,στα καπακια,αρχίσανε  το ψαχτήρι,οπως καθε μερα..Λοιπόν,το "θέμα "μας σήμερα ,είναι το......ειναι το....ποιο ειναι το θέμα μας σήμερα???Ωχ!"Που ειναι το θέμα μου"?αρχισε ν αναρωτιεται η καθεμιά τους.Αλλά όπως είπαμε,"θέμα " πουθενά.Εξαφανιζόλ.Πλακώσανε τα τηλέφωνα η μια στην άλλη."Που να στα λέω φιλενάδα.Δεν εχω το "θέμα" μου.Ψαχνω παντού ,μα δε το βρίσκω πουθενά"."ΑΑΑ,κ εγω!! Κ εγω δεν εχω "θέμα"!,ελεγε η άλλη."Κορίτσιααααα...ουτε εγω,,ουρλιαζε μια άλλη."Αν ειναι δυνατόν....οργίστηκε μια παράλλη.Δε θα περάσει έτσι αυτό,δηλωνε με οργή μια παραπέρα.Κατι πρεπει να κάνουμε ,διέταζε μια παρακείθε.Και μετα ξαφνικά σιωπούσαν και κοιτουσαν η μια την άλλη,αφηρημενα,και τιποτα δε θυμόταν απο το κακό που τους βρήκε.Εμεις γιατι μιλάμε τωρα?Εσυ με πηρες τηλεφωνο? ελεγε η μια στην αλλη.Οχι! Εσυ με πηρες.Κατι θα θελα. Κατι θα θελες.Θα τα πουμε.Θα τα πουμε ναι.Θα σε παρω να τα πουμε.Σ εχω δει στο ονειρο μου.Δε σ ακουω καλα....Ναι?Ναι?...Σιωπή..

Το ίδιο το θέμα τωρα,εντάξει.Στ αρχίδια του.Του φτανε σε πρώτη φάση ,οτι δε θα το κυνηγήσουνε.Δε θα το ψάξουνε.Δε θα του ζαλίσουνε τον έρωτα.Θα ταν ελεύθερο να πάει οπου θέλει,οπου γουστάρει.Και που καλύτερα να πάει ,απο μια παραλία σκιερή,χαρη σ εναν απόκρημνο  βράχο που υψωνότανε απο πάνω της  και  που μπροστα της απλωνοτανε σκοτεινά αλλα καθάρια γαλαζια και μαυρα νερά με πράσινες αποχρωσεις.Εκει πηγε κ αραξε,κ αφου πρωτα έριξε μια βουτιά τελειως γυμνό ,βγηκε στη παραλια μετά,ξαπλωσε,εβγαλε τον καπνό του ,έστριψε τσιγάρο,είπε χαμηλόφωνα¨:" αυτααα ειναι κ αντε γαμηθείτεεε" κ εκλεισε τα μάτια του ακούγοντας  τον ραθυμο παφλασμό απο το υγρό χρωματισμένο αλάτι..

Πέρασαν πολλές ,ωρες.Η σκιά που χάριζε ο βράχος στην παραλία ,μεγάλωσε,επεκτάθηκε μέσα στη θάλασσα,σιγά σιγά έσβησαν οι αποχρώσεις των νερών ,ο ήλιος έδυσε,ο ουρανός γέμισε αστέρια.Το θέμα,ξύπνησε νοιώθωντας μια φαγούρα στ αρχίδια του,μια επιμονη φαγούρα σχεδόν βασανιστική.
Εβαλε το χέρι του να ξυθεί κ ανακάλυψε έντρομο οτι δεν ειχε πια αρχίδια.Τα γεννητικά του οργανα είχαν αλλάξει.Στη θέση τους υπήρχε κάτι σαν τρύπα,κατι σα σπηλιά,κάτι με χείλια,θέε μου σκέφτηκε.."τι γαμημένο όνειρο ειναι αυτό"?Εκανε ν ανασηκωθεί και να ψάξει για τον καπνό του.Ενα εκτυφλωτικο φως στραβωσε τα μάτια του.Μια φωνη απο ντουτντουκα εφτασε στα αυτιά του με ηχώ:"Aκινητη,μεινετε εκει που ειστε"....Ακινητη? "Ποια ειναι η ακινητη ρε πουστη μου?"σκεφτηκε το Θεμα και υψωσε τα χερια.Σε λιγα λεπτα ηταν περικυκλωμενο
απο μπάτσους.

"Τι γινεται ρε παιδια ?Τι συμβαίνει???"ρωτησε μην αναγνωριζοντας την ιδια του τη φωνη που του ακουστηκε ,γλυκια,ψιλοτσιριχτη σαν να ψευδιζε,που του ακουστηκε σαν ...γυναικεία φωνή,αναμφιβολα!!

"Εσυ να μας πεις τι συμβαινει",απαντησε μια αγριοφωνάρα πισω απο τον προβολέα.Καποια εξηγηση θα χεις να μας δωσεις για τα πτωματα γυρω σου.Πτωματα?Ποια πτωματα?Γυρισε και κοιταξε.Μαλάαακα,τι ηταν αυτο?Ενα μπουρδέλο αίματος .Ολη η παραλία ηταν τιγκα στα πτωματα.Διαμελισμενα πτωματα,κεφάλια,ποδια χερια,ανακατα,τα ιδια του τα χερια ηταν κατακκοκινα και βρωμαγαν αιματίλα....Κοιταζε με παγωμενα ματια ανικανο να πιστεψει οτι εβλεπε......

"Πολυ φοβάμαι Κυρια μου,οτι έχετε ένα "θέμα" και μάλιστα πολύ σοβαρό.".....αυτη ηταν η τελευαταια  ατακα που ακουσε ...

Μετα σα να δε μια κάφτρα απο ενα τσιγάρο,σα να μυρισε μια μυρουδιά απο κατι οικείο απο τα πολυ παιδικα του χρονια ,σαν ν ακουσε τον απομακρο ηχο μιας γνωστης μελωδιας και μετά σιωπή........
  

*nNoe*

"αναφορα πραγματικης δροσιας"

KAΤΑΣΤΑΣΗ_2
Απόγευμα Πέμπτης.Εξω απο το λαγουμι,ο ηλιος και η υγρασια ξερνανε οτι μαλακισμενη ιδεα και συμπλεγμα  τους κατεβει στο κεφάλι.Μεσα στο μετρο ομως ιδρωμενα κορμιά πραγματωνουν την φαντασιωση που τους προσφερουν οι διαφημιστικες πινακιδες μεσα στα βαγονια....Διαφημίσεις με εξωτικές παραλίες,στις οποίες μπορεις να πας χρησιμοποιώντας την his_master_voice πιστωτικη σου  καρτα και να ζησεις οτι εχει "ανεκτιμητη αξια" για τη ζωη.

Θαλασσα ,κυματα,πρασινογαλαζα νερα,beach bar,καλλιγραμες τυπισσες που γλειφουν παγωτα των 2500 θερμιδων εκαστο και παραμενουν μοντελες,τυπους που μπηκαν σε καλοριφερ και βγηκαν με στομαχια σα φετες του τοστ,ηλιοβασιλεματα με πειραγμενο το Levels στα ajustments,,ανατολες σε Photoshop,χειμαρους ,ποταμια,γκρεμνους,ωκεανους,δειπνα στο σεληνοφως,οτι γουσταρεις τελος παντων.Πραγματωνονται οι φαντασιωσεις λοιπον μεσα στα βαγονια του μετρο,και χυνεται απλετος ο ιδρωτας.Απο σταθμο σε σταθμο,τα προσωπα αλλαζουν,οι παραλιες αλλαζουν  τοποθεσία και χρονο,τα νερα συνεχιζουν το ραθυμο καλοκαιρινο τους πηγαινε-ελα,τα ποτηρια με τα σφηνακια στα beach bar  αδειαζουν και γεμιζουν,ο ιδρωτας συνεχιζει και χυνεται ,στις παραλιες σκανε μυτη τα ταπερακια με τα φαγητα.Οτι εφαγε ο καθενας μυριζει και ο ιδρωτας του.Γεμιστα,ξινογαλα,γιαουρτια,κοψιδια,μπιφτεκια ,λουκανικα,αναμιχτες μυρουδιες με
αρωματα οιστρογονων,ανδρογονων,αναβολικων,και καπου καπου μυρουδιες διασημων οικων,σε σπανιες δημιουργιες αρωματων που  φερνουν κατι σε μειγμα πετρελαιο και φυκια.

Κανεις δεν ρωταει τι εγινε αυτος που υπηρχε διπλα του,καμια δε σκεφτεται τι θα πει στον ευατο της
 οταν μεινει μονη της,κανενας τουριστας δε θα ξεχασει τιποτα οταν επιστρεψει στη συννεφια του,κανεις γεροντας δε θα θυμηθει να παρει τα φαρμακα του,κανεις εργάτης δεν θα παραλειψει να βαλει μαλακτικη κρεμα χεριων μετα το μπανιο του οταν γυρισει σπιτι.

Καποτε θα κατεβω απο  το μετρο,φορωντας βιαστικα το παντελόνι μου πανω απο το βρεγμενο μου μαγιο.Θα δω την ουρα της να πηγαινει περα δωθε με προσμονη σε μια γωνια του σταθμου,θα σκυψω θα τη χαιδεψω θα μου φιλησει τα χερια ,θα μου γλειψει τ αλατια,θα με κερασει το καφε των ματιων της ,το ιδιο θα κανει σ οποιον και οποια παει να τη χαιρετησει μολις βγει απο τα βαγονια του μετρο.Σ οποιον εχει αναγκη να ζησει  χωρις τη πιστωτικη του καρτα και την ανεκτιμητη αξια της ζωης που του αυτη του χαριζει,παιρνοντας σαν ανταλαγμα την ιδια του την ψυχη.

Αυτη ειναι η πραγματικη παραλια.H Sepolia beach.Εξω απο το λαγουμι,η ασφαλτος λιωνει τους αμαρτωλους των βαγονιων του μετρό,που κουτσαπηδωντας πηγαινουν απο σουπερ μαρκετ σε πολυκαταστηματα με aircondition και σε αμαξια με κλιματισμο.Οι λιγοι που ψαχνουν την πραγματικη δροσια ,ψαχνουν που αραζουν τ αδεσποτα σκυλια.Εκει ,εχει την πραγματικη δροσια.....

*nNoe*

"αναφορά 26 Του Ιούλη"

KΑΤΑΣΤΑΣΗ
Το καλοκαίρι μας ΄χει πάρει και τα σώβρακα,αλλά εμείς όρθιοι ακόμα τρέχουμε αλλαλάζοντας στη μάχη κρατώντας ένα αγγούρι στο ένα χέρι και μια μελιτζάνα στο άλλο,φωνάζοντας "αέραααα ρεεε...μια γεμιστάαα και μια χωριάτικηηηηη".Βλέπεις τον τρόμο στα μάτια της παχιάς ζέστας που τα καπούλια της έχουν αναψοκοκκινίσει απο το καθισιό,μυρίζεις τον ιδρώτα της στα δελτία ειδήσεων στα νέα για την τρόικα και τα "νέα" μέτρα,αισθάνεσαι τον πανικό της οταν την παίρνεις μάτι να γδύνεται στον" καθρέπτη-καθρεπτάκι μου,ποια ειναι η μεγαλύτερη ξεκωλιάρα σ αυτή την πλάση?κ ο καθρέπτης δεν απαντά,μόνο γελά πίνοντας τεράστιους μπάφους".Τα βράδυα παντα  kαταστρώνουμε τα σχέδια για την αυριανή επίθεση μας και μας αρέσει να το κάνουμε αυτό κάτω απο εναν αεροδιαδρομο Βορρα-Νότου ,γιατι αποφασίσαμε πως αυτα τα φωτάκια δεν ειναι αεροπλάνα που ταξιδεόυν μεσα στη νύχτα,αλλά πεφταστέρια που δε γουσταρουν να καούν πέφτοντας αλλα πανε ευθεία συνέχεια και κάνουν τον κύκλο του πλανήτη αέναα.Τις ίδιες ωρες μετραμε τις απώλειες απο τις καθημερινές μας μάχες και ανυσηχούμε τα μάλλα ,αμα δούμε καμία νίκη να μας χαμογελάει σα ζαλισμένη κότα εν μέσω καύσωνα.Τουναντίον μετράμε τις ήττες μας ύσηχα και τις τοποθετούμε στις κούνιες τους να μεγαλώσουν να γίνουν μεγάλες κοπέλες να χουν καλή τύχη  και να μας φέρουν και μας ΄'ενα ποτήρι νερό "αμα γεράσουμε .Καποιες βραδυές δε φυσάει τον κώλο του και έχει και υγρασία ,τότενες έχουμε γιορτή,μαζευόμαστε γύρω απο ενα μεγάλο τοτέμ στη πλατεία Κυψέλης που φέρανε απο τα δάση της Αφρικής και το βάλανε δίπλα στο αγαλμα του Κανάρη ,και αρχίζουμε τους χορούς και τις δεήσεις ,στον αγνωστο θεο του σουβλακίου με διπλή και απ ολα με  μπολικο κόκινο καυτερό πιπέρι.Γενικά θα λεγα οτι η κατάσταση δεν έχει ξεφύγει ακόμα.Εμεις τη σπρωχνουμε ,την κλωτσάμε ,αλλα αυτή ειναι μαζόχα και γουστάρει πόνο.Αναγκαζόμαστε κ εμείς και φορτωνόμστε τις αμαρτίες της και γινόμαστε σαδιστές.Στο τελος κάνουμε και το σταυρό μας και παιζουμε scrable με το γιασεμί και το νυχτολούλουδο,τα οποια πάντα χάνουνε ,αλλα εμείς τα ποτίζουμε ,γιατι αυτη ειναι η συμφωνία μας,αυτα να χάνουνε αλλα εμείς να τα ποτίζουμε μετά.Oχι ρε,Tweets δε στέλνουμε.Αμα γουστάρουμε Tweets πιανουμε τα καναρίνια απο το λαιμό τα ταρακουνάμε και τους λέμε με πειθώ :"σφύρα ρε,κελάηδατα ολα...σφύρα".Κ αυτα το κάνουνε με μεγάλη ευχαρίστηση.

Nέο φεγγάρι

Το νέο φεγγάρι στη δύση του.Σαββατόβραδο ,απο Κυψέλη...

*nNoe*

Γιατι?

Οικόπεδο στη Κυψέλη ,περιφραγμένο,προορισμένο για κάποια ιδιωτικη χρηση.
Να το παρει το κρατος,ν απαλλωτριωθει ν αποζημιωθει ο ιδιοκτητης,να φυτευτει πρασινο
να γινει ενας ακομα πνευμονας πρασινου.Γιατι οχι?Ποσο ακομα τσιμεντο στη Κυψελη ?Γιατι ??

Λίγα μετρα παρακατω .οδος Αγιου Μλετιου....φρεσκοκομμενο δεντρο και τ αχρηστα στα σκουπιδια...Γιατι??

"αναφορά τζι τζι τσι τζι τζι"

44 δειχνει το προσωπικο μου φανταστικο θερμομετρακι, απ αυτα τα τουριστικα που πισω του εχει ενα νησι.Ρε του λεω δεν εισαι αξιοπιστο.Δικε μου ,μου λεει σε λιγο σπαει το γυαλακι που με ντυσανε κ εσυ μου λες μλ**κιες.Τα καναρινια τα βαλα μεσα στο σπιτι στο ac και πολυ γουσταρουνε,και πως αληθεια να μη το χαιρονται αφου ηταν στο πατωμα των κλουβιων τους με το στομα ανοιχτο να μετρανε τα δευτερολεπτα πριν τα κακαρωσουνε.Πλατεια Κυψελης ,πολυ σουπερ πηγα μια βολτα τωρα,καθως και ολοι οι δρομοι της Κυψελης που ως γνωστυον εχουν ονοματα νησιων.Καιγεσαι,περαπατας και βλεπεις ονοματα   οδων...ΛΕΣΒΟΥ....ΤΗΝΟΥ,,,ΣΙΚΙΝΟΥ.,,ΚΕΡΚΥΡΑΣ....και φανταζεσαι,,,λες να..μολις στριψω τη γωνια με περιμενει η παραλια του νησιου,στριβεις δε τη βλεπεις ,αλλα μπαινεις σ αλλο νησι και ξανα στο τριπακι,μολις βγω απο τη ΛΕΣΒΟΥ θα αραξω για αγκυροβολιο στη ΝΑΞΟΥ.Αρχοντας γεροντας με μουστακια και γενια ψαρά.παντόφλα καφε πλαστικη αυτες που φαινονται τα δυο δαχτυλα,στη πλατεια,βαζει παγωμενη μπυρα και κοιταζει τα οπισθια μιας μαυρης απο καποια ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΧΩΡΑ,που χαλαρα αυτη τη ζεστη την εχει για Ανοιξη....Το βραδυ χτες,ειχα βγαλει κρεβατακι στη βεραντα ,3 το πρωι γινοιτανε το ελα να δεις απο τα τζιτζικια!!! Ρε συ λεω ,μεσα στη νιρβανα και τη μαστουρα απ τις μπυρες το λιωσιμο κ τη ζεστη ,που σκατα βρεθηκαν τα τζιττζικια ?Κ ομως ,οπου υπαρχει δεντρακι σε γλαστρα θα βρεις και τζιτζικια.Κοιτα να δειςτωρα ,συμπαρασταση στα τζιτζικια της Κυψελης.Διοτι θα μπορουσε ρε φιλε να τανε ενα τζιτζικι στη ΜΥΚΟΝΟ πχ....δε θα μπορουσε?? Να τραγουδαει και να ζει κατι τετοιο..
ή θα μπορουσε να ναι ενα τιτζικι στη Κρητη να την εχει δει καπως ετσι Να κανει και τσι-τσι-τσι αντι για τζι τζι τζι,.....Αυτωνωνε η μοιρα ητανε να ναι σε μια γλαστρα στη ................Κυψελη....και την εχουν δει ετσι Δυο η ωρα.....παμε γερα...σημερα παιζουν γεμιστα κρυα με φετα... ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ που δε θα χουμε επισημα καυσωναααααααααα

23:00 45 βαθμοι σημερα,ρεκορ μεγαλο,αργοτερα θ ανακοινωθουν οι τοπικες εκδηλωσεις απονομης μεταλείου.Συγχαρητηρια τηλεγραφηματα καταφτανουν συνεχεια απο Ζιμπαμπουε,Νιγηρία,ΑΚτη Ελεφαντοστου ,Ιρακ,Ιραν,και Μεξικο.Νεκροι δε ανακοινωθηκαν.Η επιτροπη δε δεχεται θανατους απο αυτοκτονιες και εισαγωγες σε ψυχιατρεια.Τωρα βεβαια εδω στην ΚΑΛΛΙΦΡΟΝΑ ειναι δυο σημεια σε κατι χαμηλα ισογεια που βρωμαει ψοφιμιλα ,θα δειξει ομως ας μη προτρεχουμε.Ακομα δεν εχει αρχισει να φυσαει δοροσερος αερας,θα ειμαστε ομως μια επιτροπη κατοικων με σωβρακα ολη τη νυχτα στις βεραντες να τον περιμενουμε .Ο Ιουλης ειναι ο μηνας των θανατων παντως και μαλιστα παλια κατι αποτροπαια εγκλημaτα ειχαν αποδωθει εν μερει και και στη πολύ ζεστη.Ο θρυλος της ροκ,ομως Τζον Λορντ των Deep Purple σημερα άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 71 ετών σε κλινική του Λονδίνου, μετά από μάχη με καρκίνο στο πάγκρεας.Αυτο το παγκρεας πολυ μου χει κατσει στο λαιμο γενικα,και η μανα μου πεθανε πριν 11 χρονια σαν αυριο απο οξεια νεκρωτικη παγκρτεατιτιδα.Η μανα μου τωρα τους deep purple δε τους πολυπηγαινε να πουμε την αληθεια,προτιμουσε το "η κοντουλα λεμονια" ,αλλα σαν ολες τις μαναδες ,η σα τις περισσοτερες τουλαχιστον ,αγαπουσε τελικα αυτο που αγαπουσε κ ο γιος της.smoke in the wather για αποψε ,με smoke παρων ,καi water επισης παροντα,οχι απο τον ουρανο αλλα απο το λαστιχο.ΑΝτε στην υγεια μας να ζησουμε να τους θυμομαστε ολους.Κουφαλα καυσωνα You take him...