ΓΙΑ ΑΠΟΨΕ

Απ το δωμάτιο του φτηνού ξενοδοχείου,μπορείς να δεις  τις πορτοκαλι λάμπες κοντά στην κλειστή παλια  αγορά.Μπορείς να μυρίσεις στον νυχτερινό αέρα,μια υποψία κρύου σπέρματος και απότιστου γιασεμιού. Απέναντι μακριά μια φωτιά στο λιμάνι φουντώνει μ αναχωρήσεις βαποριών, αυτη τη τελευταία νύχτα του Γενάρη.Μια φωτια που πουλάει τη φλογα της σε μικρά νησιά,ν ανάβουν τσιγάρο οι ναυτικοι στη κόντρα γέφυρα ,σα περνούν απο δίπλα τους.

Μα σενα τα δικά σου φώτα ειναι κλειστά.Ενα μικρό δέντρο γέρνει στο προσκεφάλι σου κ εκει κρεμάς τις σιωπές σου μαζί με τα κολιέ και τα κοσμηματά σου. Οτι δεν αντέχεις σε περιμένει με τα βουβά του μάτια και τα μαύρα του νύχια .Να σου σκαλίσει καινούργια αυλάκια στο νου,να σου θρέψει νέους φόβους,να σου σχεδιάσει νεες διαδρομές σε παλιους θαλασσινους χάρτες με σημειωμένες τις θέσεις των τεράτων που ζουν στων ωκεανό ,τα λιμάνια ,τους πετρινους φάρους,τις ζεστές αγκαλιές,τα λυπημενα ευχαριστω της διαδρομής,και τα  λάθη που θα ομορφύνουν ακόμα πιο πολύ την τρέλλα σου,θα γεμισουν με χρωματα την απογνωση σου..

Αποψε θα ονειρευτείς,πως τους άφησες όλους πίσω,πως περπατησες σ ενα μοναχικό δρομάκι πως στάθηκες μπροστά σ ένα βωμό φτιαγμένο ειδικά για σένα κ εκει πάνω θα πεις την κανούργια σου προσευχή σ έναν θεό γεμάτο αποθέματα...

Και μενα ...εμενα θα με ξεχάσεις...σαν όνειρο...που το σκότωσε η μέρα και το συραν οι μνήμες,στο δωμάτιο ενος φτηνου ξενοδοχείου κοντα στην παλια αγορά....

*nNoe*