"Ρωσίδες"

Το πρωι με το χαραμα κανένα θαύμα δε είχε συμβεί.Τα αίματα ήταν ακόμα στο νεροχύτη,στα πλακάκια,ακολουθούσες τις κόκκινες κηλίδες για να φτάσεις στο μπάνιο.Εξω έβρεχε.Ο Αυτόλυκος έμοιαζε τόσο οικείος αλλά κ τόσο μακρινός.Παγωμένος θάφτηκε στη γλάστρα με το γιασεμί.Θα πρεπε να καθαρίσω αν θα θελα να μπορω να μπαινοβγάινω στο σπίτι πια.Σωροί απο σκουπίδια,απο μπάζα,απο σπασμένα γυαλιά.Εβαλα τα πλεον αταιριαστα μεταξύ τους ρούχα κα σιχτίρισα τη στιγμη που δε κουρευτηκα γουλί.Δεν ειχα πιο πολλά μαλιά απο εναν νεοσύλεκτο αλλά και πάλι δε τ αντεχα.Βγηκα στο δρομο κ αντι να παω στη δουλειά πήγα στην Ακρόπολη.Με τη μηχανη στον ωμο φωτογράφιζα τα πλακάκια στο πλακοστρωτο..Ενας γέρος αλοιθωρος με πλησίασε.

-greco,greco?no?

-Ti θες?

-Τι κανεις αυτού?Τι φωτογραφίζεις ?Τι κοιτάς?

-Τα πλακάκια.

-Το δρόμο?φωτογραφιζεις το δρόμο?Εκει κατ κοιτάς?

-Ναι.

Με πλησίασε και βρώμαγε.Κοιταξε αριστερα και δεξιά.Συνομωτικά.Μου θυμισε εναν γερο
ανάλογο μ αυτον πριν 25 χρονια στην Ομονοια,οταν με σταμάτησε σαν ναυτης που ειμουνα και γυρνουσα σπιτι .Μου ειχε ζητησει να του τον παιξω.Υποσχεθηκε οτι μονο θα του τον επαιζα.Και θα μου δινε 10,000 δραχμές.

-Να σου πω...μηπως θες ενα μπαρ με ρωσίδες?

Ηθελα ενα μπαρ με ρωσίδες?Στις 8 :15 Το πρωι?Ηθελα ?Νομίζω ήθελα.Αλλά είπα οχι.Ειπα δε μ ενδιαφέρει.Δε μ ενδιέφερε?Δε μ ενδιέφερε....ετσι ειπα...
Ισα που προλαβα το συρμό του μετρό για να ρθω στη δουλεια.
Η βροχή έπεφτε σα τα μακρόσυρτα και ατελειωτα λογια μιας κατάρας που θα πρεπε να ειπωθουν όλα μεχρι τελευταιας λέξης ,για να πιάσει.Ο λευκός σκύλος κουλουριασμένος στα βρεγμενα χόρτα ,εμοιζε παραδωμένος.Τον πλησίασα .Τον χαιδεψα.Βρωμαγε κ ηταν βρεγμενος.

-Παμε μεεσα ρε.Παμε..παμε να ζεσταθείς.

-Σε ευχαριστω κ αντε γαμήσου ,ηταν η ματιά του..

Παρακαλώ και πάω ηταν η αισθηση μου.Μπήκα στο παγωμενο μπουρδελο.Δε με περιμενε καμια ρωσίδα.....

*nNoe*