"Εφυγε" γρήγορα ο Αυτόλυκος και αναπάντεχα.Οταν γύρισα σπιτι σήμερα μετα τη δουλειά ο ήλιος κόντευε να δύσει.Τον έκλαψα.Αλλα δε ξέρω τι γίνεται.Ολα τρεχουν με μια ασυληπτη ταχύτητα.Εκει που που μοιάζουν σταθερά κάπως,εκεί που ελπιζω οτι κάτι στεριώνει,την επόμενη δεν υπάρχει τίποτα.Εχω λουφάξει και δε βγάζω άχνα.Μη τυχει και πεθυμήσω κάτι,μη τύχει και θελήσω κάτι.Χμ....κ ελεγα οτι η ηρωιδα μου εκανε τα σενάρια ιμαμ μπαιλντί.Μου αρεσε να το πιστεύω.Δεν ειναι οτι δε μου τα κανε.Μου τα κανε και με το παραπανω.Αλλα τελικα το πιο δυσκολο δεν ηταν τα ανακατεμενα σενάρια .Γιατι αυτα ειχαν τη παρουσια της.Τωρα ομως διαχειριζομαι την απουσια της.Αυτο ειναι το πιο δυσκολο..Και που πρεπει επισης ν αγαπαησω αυτα τα σενάρια μου διπλά μιας κ αυτη λείπει.Μα κανενα τους απ αυτα, δε γουσταρει να γινει ιμαμ μπαιλντι.Δε γουσταρει να γίνει τιποτα.Κα αυτο ειναι που πρεπει ν αγαπησω.Το τιποτα.Ισως γαυτο αποψε εκλαψα τοσο τον Αυτολυκο που εφυγε τοσο γρηγορα υπακουοντας σε καποιον αγραφο νομο που ακομα μου εναι αγωστος....Καλο ταξιδι φιλε....αυτο το τσιγαρο θα το πιω για σενα.....
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου