Πατριδα

Πατρίδα είναι τα μάτια σου.Τα χώματα που κυλίστηκες.Τα νερά που σε θυμούνται.Πατρίδα είναι τα αιματά σου ,οι φόβοι σου και οι μικρές σου χαρές.Πατρίδα είναι οι αυταπάτες σου,η μοναξιά σου,όλα όσα κατάλαβες κ όλα όσα σου κρύβονται και σε καλούν να τα κυνηγήσεις σε μαύρες θαλασσινές σπηλιές.

Πατρίδα είναι οι επιλογές σου οι συνειδητές ,αυτές που τολμούν να συγκρουστούν μ ότι μέσα σου δεν βολεύεται.Δυο λεπτά ,είναι η πατρίδα σου ,δυο λεπτά και μια στιγμή ,μερικά δευτερόλεπτα είναι,όσο κρατάει ένα όνειρο που σε χρειάζεται.Πατρίδα .ειναι οταν δίνεις και τα τελευταία σου κέρματα σ όσους δεν έχουν.Οταν λες ΝΑΙ σ ποιον σε χρειάζεται χωρις να κοιτάξεις χρωμα,σημαία,ψυχή.Κάθε μέρα παρελαυνεις για αυτη τη πατρίδα.Καθε μέρα.Αργία δεν έχει,καθημερινη δεν είναι,σχόλη δεν την κάνεις,ούτε στ αζήτητα την πετάς.Και αν δεν μπορείς να της γελάσεις ,τότε της δακρύζεις ,της φωνάζεις,της σιωπάς,της κρατάς μούτρα ,και τη βρίζεις και παρακαλάς να σκούσει το σ αγαπώ σου μεσα απο τα βρισιδια σου.

Πατρίδα ,είναι οι δρόμοι σου,τα μικρα στενά που βρέθηκες κρεμασμένος σαν απουσία στον στύλο με το πορτοκαλι φως, και οι μεγάλοι λεωφόροι που σ έχασαν σ ενα ποιημα της Γωγου.Πατρίδα είναι που έβαψες ένα καράβι για μια αγάπη σου ,που η ίδια δεν σ αγαπούσε.Πατρίδα ειναι αυτο που αγαπάς χωρις να ξετάζεις αν αυτό σ αγαπάει.Πατρίδα ειναι η μοναξιά και ο θάνατος που ζει για σένα και που χωρις αυτον δε θα υπηρχες .Γιαυτη τη πατρίδα,ναι...τα δίνεις όλα.Ολα ομως,Οσα εχεις και δεν εχεις..

( photo,αποψινη Το φεγγαρι πανω απο την Πατησίων)









*nNoe*