Παρέλαση

Θα ΄βαζα τους φόβους να παρελάσουν.Τα σκοτεινά τάγματα των ασυνείδητων επιλογών.Τους τρόμους της άρνησης.Τις παραμορφωμένες λεγεώνες της συνειδητότητας.Σε πυκνούς σχηματισμούς με ομοιόμορφό βήμα ,κάτω απο παραγγέλματα δαιμόνων με τους ήχους απο εμβατήρια αγγέλων.Τα τανκς των ονείρων θα βαζα στη μέση,εσένα γυμνόστηθη να κοιτάς ίσα μπροστά χωρίς να γυρίσεις το κεφάλι,δίπλα τους εφιάλτες και παραδίπλα ένα τμήμα έφιππες μόρες σαν αμαζόνες να κρατάνε στα χέρια τους κεφάλια μικρών παιδιών.Στους ουρανούς θα πετάγανε άνθρωποι με κεφάλια αετών και θ ακουγόταν εκρήξεις οργής απο εκατομμυρια κανόνια προσωπικων χρεοκωπιών.Θα στεκόμουν σαν επίσημος στη παρέλαση της ψυχής μου ,θα χαιρετούσα στρατιωτικά,θα χόρευα στην εξέδρα μου,θα στηνα πανυγήρι τρελό,θ αφόπλιζα τους σωματοφυλακές μου,κ ύστερα εκτεθειμένος μόνο στην ψυχή μου κ ανίκητος απο κάθε αλλη απειλή,θα κινούσα για τη μάχη της ζωής μου. Δε θα ξανάκανα παρέλαση.Δυο τελετές θα μου απέμειναν μόνο σε μια και μόνη τελετουργία .Αυτη της ένωσης και της αφάνισης

.

*nNoe*