"Θα προλάβουμε??

M ανυσηχεί ο τύπος που δουλεύει στο κοντινό γραφειο κηδειών.Την Παρασκευή που πέρναγα απ εξω το πρωί,καθόταν στη πολυθρόνα του μέσα στο σκοτεινό γραφείο,είχε το ένα μάτι του στη τηλεόραση ,το άλλο στο δρόμο.Τα μαλλιά του ήταν βρεγμένα και το παχύσαρκο προσωπό του είχε μια νεκρική ακαμψία.Παρ όλα αυτά κουνούσε το κεφάλι του μηχανικά πάνω κάτω.Ετσι όπως τον είχα δεί,μου ρθε στο μυαλό,οτι θα μπορούσε να σκέφτεται ένα πράγμα μόνο,και αυτο να το σκέφτεται συνέχεια και να το επαναλμβάνει ρυθμικά και μονότονα.:

"Αντε να δούμε κουφάλες,θα σας προλάβω ή θα με προλάβετε?Θα με θάψετε η θα σας θάψω?"

Σήμερα που πέρασα απο κει πάλι,ήταν στην ίδια στάση ακριβώς.Μα ακριβώς! Το ένα μάτι κοίταζε τη τηλέοραση,το άλλο τον δρόμο.Φορούσε τα ίδια ρούχα.Τα μαλλιά του ήταν ελαφρώς βρεγμένα και το παχύσαρκο προσωπό του είχε την ίδια ακαμψία και κουνιόταν πάνω κάτω μονότονα.Ακουσα επίσης πάλι την ίδια σκέψη:

"θα σας προλάβω κουφάλες ή θα με προλάβετε?θα σας θαψώ η θα με θάψετε?΄"

Μόλις προσπέρασα το γραφείο του,κοντοστάθηκα.Κάτι ήθελα να κάνω .Να τσεκάρω τι συμβαίνει.Εκανα το γύρο του τετραγώνου και ξαναπέρασα απο μπροστά.Ναι ,το ίδιο πράγμα.Ακριβώς το ίδιο.Δεν είχε μετακινηθεί καθόλου.Ιδια ματιά ,ίδια κίνηση του κεφαλιού.Στη πόρτα σταμάτησα και έκανα πως δένω τα παπούτσια μου.Οπως σηκώθηκα ξανακοίταξα.Τίποτα δεν είχε αλλάξει.Ηθελα να μπώ μέσα.Να προσπαθήσω να του μιλήσω.Να τσεκάρω τι συμβαίνει.Το μυαλό μου αντέδρασε.

-"δε πας καλα".Προχώρα να πας στη δουλεια σου.Συμπτωση ειναι.Μόλις ξύπνησε ο άνθρωπος.Ετυχε να τον δεις την ίδια ωρα ,ετυχε,όλα έτυχαν.Που ξέρεις τι προβλήματα έχει ο άνθρωπος?Νομιζεις ότι όλοι εχουν τα ίδια προβλήματα με σενα και νομίζεις πως τα δικά σου προβλήματα ειναι τα πιο σημαντικά του κόσμου?Προχώρα".

Δεν ηταν η πρώτη φορά που το μυαλό μου μου πήγαινε κόντρα.Η αληθεια είναι οτι δεν είχα απολύtως καμία όρεξη να παίξω ξύλο μαζί μου πρωινιάτικα κ αποφάσισα να συμμορφωθώ.

-"Θα φύγω" είπα,"αλλά δε δέχομαι αυτό που λες ,οτι είνα συμπτωση δλδ.Αυτός κάτι έχει.Καπως είναι.Κάτι κάνει."

-"Μαλακίες",μου απάντησα."Μια ζωη μαλακίες.Μια ζωη σενάρια.Βλέπεις κάτι και το κάνεις ιστορία.Ετσι και τις προάλλες.Ειδες μια φωτογραφία την γκόμενα και έβγαλες και συμπεράσματα ποιος ειναι αυτος που ειναι μαζι της ,ποσο καιρο τα χουνε τι ωρα τα φτιαξανε τα παντα..Προχώρα λεμε ,προχώρα.Σε βαρέθηκα.Αρωστάκι."

Δε πηγα πολύ μακριά.Στο επομενο στενό τον δρόμο μου έκοβε ένα σταματημένο ταξί.Μια κοπέλα μέσα κρατούσε με τα δυο της τα χέρια τα μαγουλά της ,τα ματια της ηταν γεμάτα δάκρυα ,και αυτή μονολογούσε ξανα και ξαν α και ξανα..:

.""παει ο πατερας μου ,παει ο πατέρας μου,πάει ο πατέρας μου".

-"Να δεις" λεω ,"που θα παει στο γραφείο κηδειών τώρα.

Εκατσα και περίμενα λιγα μέτρα παρακάτω.Η κοπέλα βγηκε απ το ταξι και πήγε πράγματι στο γραφείο κηδειών.Εκανα το γυρο ξανα δυο τετραγωνων αυτη τη φορα,και ξαναπέρασα μπορστα απο το μαγαζί.Το μυαλό μου έξυνε τ αρχίδια του .είχαμε τσακωθεί γερά ,πάλι.Τους ειδα να συζητάνε.Αυτος έμοιαζε κανονικός τώρα.Η κοπέλα σε άθλια κατάσταση.

-Ειδες ?επα στον ευατό μου?

-Να δω τι? ,μου απάντησε.

-Ειδες ρε?

-Τ αρχιδια μου είδα, ειπα.Θα πας στη δουλειά σημερα η θα πρεπει να βρουμε τον νεκρό πατερα να μιλησουμε μαζι του .να μας πει κ αυτος τν αποψη του?Αντε ρε μαλακα απο δω.Προχωραααααα

-Ξερεις ε?
-Τι ?
-Σε δεκα μερες κλεινουμε εικοσι χρονια σ αυτη τη δουλεια.
-Ε και ?Δε λες παλι καλα?
-ΔΕ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ.Λεω μονο αυτό.:Εικοσι χρόνια.θα προλάβουμε να ζήσουμε η όχι?
-Μαλακιες.
-Θα προλάβουμε να ζησουμε η οχι?
-Μαλακιες
-Θα προλαβουμε να ζησουμε η οχι?
...
-Θα προλάβουμε να ζησουμε η οχι?
-πφφ.......
-θΑ ΠΡΟΛΆΒΟΥΜΕ να ζησουμε ή οχι?
-...τςςςςς.....
-θα προλβαουμε να ζησουμε η οχι?
-..........
Θα προλάβουμε να ζησουμε η οχι??

*nNoe*