Ημερολογιο Δεκέμβρη _2

Μου εξιστορούσε πολύ ώρα όλα εκείνα που έκανα .Σαν να διάβαζε ένα κατηγορητήριο.Κάποιες απ τις κατηγορίες κάτι μου θύμιζαν ,άλλες πάλι ήταν διαστρεβλώσεις κάποιων γεγονότων,και κάποιες άλλες αποκυήματα φαντασίας.Είχα πιεί για τα δεδομένα μου πολύ.Απλώς άκουγα ,δεν αντιδρούσα.Κάποια στιγμή το κατηγορητήριο τέλειωσε και σηκώθηκα όρθιος σε στάση προσοχής. -Γιατί σηκώθηκες ? Με ρώτησε! Δε θ απολογηθώ ? ρώτησα! -Χάνω τον χρόνο μου μαζί σου,είσαι πολύ μαλάκας,απάντησε πυροβολώντας και έφυγε .

 Η σφαίρα πήγε και χτύπησε το άστρο του δέντρου που βρισκόταν στολισμένο πίσω μου.Έφυγα παραπατώντας, παίρνοντάς το μαζί μου και θέλοντας ν αφήσω αυτή τη βραδιά το συντομότερο δυνατό να σαπίσει μέσα στα ξερατά όλων των μεθυσμένων του πλανήτη.Η φωνή της απάντησε μέσα στο κεφάλι μου : "πάντα υπερβολικός" . Ήμουνα δαιμονισμένος πέρα από κάθε αμφιβολία. Βρισκόμουν υπό κατοχή.Και το πιο άβολο ήταν, πως από εκεί που βρισκόμουνα το λιμάνι απείχε πολύ .Πάρα πολύ.Και ήταν αργά.Πολύ αργά.Κρέμασα το τρύπιο από τη σφαίρα ,άστρο στο μπουφάν και ξεκίνησα να περπατώ προς το λιμάνι.Ήταν μια βραδιά απ αυτές που είσαι πλέον σίγουρος ,πως τίποτα δε θ αλλάξει ποτέ.Απ αυτές τις σπάνιες βραδιές...ξερεις .....τις σχεδόν καθημερινές..Που λαχταράς να βρεθείς εκεί απ όπου θέλεις να ξεφύγεις ,γιατί εκεί που είσαι τώρα δεν αντέχεται με τίποτα.Από κείνες τις βραδιές που νιώθεις πως μάλλον έχεις αρχίσει να συνηθίζεις την ακινησία σου ,τον αργό σου θάνατο και αυτή η συνήθεια μοιάζει να είναι ότι πιο  ζεστό υπάρχει κάποιες απόλυτα παγωμένες στιγμές. Και ακριβώς τη στιγμή που αρχίζεις να σκέφτεσαι "πως διάολο συνέβη αυτό και γιατί,αποκοιμιέσαι και το όνειρο που ακολουθεί είναι απλως αυτό που λέμε ..."τελείως για τον πούτσο"...τόσο άσχετο όσο δε θα μπορούσε ποτέ να είναι....

(συνεχίζεται)